Tόσο απλά και τόσο δύσκολα μαζί!

Η καθημερινότητα όμως  σβήνει το χαμόγελο από τα χείλη. Η  έκρηξη στην Πανεπιστημίου, στην Τράπεζα της Ελλάδος,  και το κλείσιμο των δρόμων, για να διεξαχθούν οι έρευνες από την αντιτρομοκρατική έφερε τα πάνω κάτω στους δρόμους του Λεκανοπεδίου.

Και αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν η διαδρομή από την Καλλιρρόης έως την Αμερικανική Πρεσβεία να γίνεται σημειωτόν σε 1 ώρα. Κανένας μα κανένας τροχονόμος επί τόπου να διευθετεί την κίνηση. Και οι οδηγοί απελπισμένοι για άλλη μια φορά να προσπαθούν με υπομονή να φτάσουν στην δουλειά στην ώρα τους. Είναι τόσο δηλαδή δύσκολο κάποιος να σκεφτεί ότι υπό αυτές τις συνθήκες πρέπει η τροχαία να αναλάβει το καθήκον της; Να βγει στους δρόμους για να αποφύγουμε τις ατελείωτες ουρές και τα κορναρίσματα;

Για πιο λόγο κάποιος πρέπει να γίνει υπόλογος για την όποια καθυστέρηση που άλλοι έφταιξαν;  Γιατί επιτέλους σε αυτή την κοινωνία δεν γίνονται τα αυτονόητα και μετά τα πολύπλοκα. Οι απλές δηλαδή κινήσεις που δίνουν τις αναμενόμενες λύσεις. Γιατί για ένα συμβάν υπάρχει η αιτία και για μια αιτία η λύση της. Τόσο απλά…