Έξω τα κοτσύφια από το Ελληνικό

Μιλώ για τις δυνάμεις της αριστεράς και της τοπικής αυτοδιοίκησης που είναι έτοιμες να κάνουν τα πάντα για να μην καταστραφεί η χωματερή του Ελληνικού από κάτι κινεζοάραβες που πιστεύουν πως μπορεί να μας εξαγοράσουν με 6,7 δις ευρώ. Και σιγά το ποσό δηλαδή, όσο η δόση που παίρνουμε από την τρόικα βάζοντας κάτι χαράτσια και εξαθλιώνοντας συνταξιούχους.

Κατανοώ πλήρως τον έξαλλο κάτοικο της περιοχής που επί χρόνια είχε συνηθίσει να πετούν πάνω από το σπίτι του κάθε λίγο και λιγάκι Μπόιγκ έχοντας μια μαγευτική θέα τσιμέντου από το μπαλκόνι του. Λογικά και τον πιάνει σύγκρυο σκεπτόμενος ότι πλέον υπάρχει το ενδεχόμενο  τίποτα κοτσύφια να του λερώνουν τη βεράντα, χώρια που θα τον ξυπνάνε και από τα χαράματα.

Κάπου διάβασα και για κάποιες δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στο έργο ανάπλασης. Φανταστείτε όλους αυτούς να κατεβαίνουν κάθε πρωί στα νότια προάστια τί κίνηση θα έχει. Βασικό επιχείρημα όσων συμφωνούν  με το ξεπούλημα είναι η τσιμεντοποίηση. Δηλαδή θα χτιστούν μαγαζιά, σπίτια και δεν ξέρω ‘γω τί άλλο στη θέση αυτού του μοναδικού επίπεδου τσιμέντου το οποίο προφανώς φαίνεται και από το φεγγάρι. Αίσχος.

Εγώ λοιπόν υποστηρίζω θερμά τις εναλλακτικές προτάσεις που έχουν κατατεθεί.  Η περιοχή θα πρέπει να αποδοθεί στην τοπική αυτοδιοίκηση, δηλαδή στους πολίτες και να δημιουργηθούν λαχανόκηποι. Κάθε κάτοικος να έχει το μποστάνι του, γιατί όχι και τίποτα κότες και κατσίκες και να μπορεί να τα βγάζει πέρα.

Και μην σκεφτεί κανείς να προχωρήσει στη λεηλασία του παραλιακού μετώπου. Ξέρετε, αυτού με τα χωρίς άδεια σκυλάδικα, τους μπράβους και τους παρκαδόρους.

Όλοι οι Αθηναίοι πρέπει να διατηρήσουν το δικαίωμα να μπορούν να απολαμβάνουν, όπως κάνουν όλα αυτά τα χρόνια, των μοναδικών υπηρεσιών που τους προσέφεραν οι δημοτικοί άρχοντες της περιοχής, για αυτό προφανώς και τους ψηφίζουν. Όχι λοιπόν στην πρασινοποίηση του τσιμέντου του Ελληνικού. Αν θέλουν πράσινο ας πάνε να το κάνουν στην Εκάλη. Αυτά...