Οι «αιώνιοι» της… Ευρώπης!
ΙΑΚΩΒΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣΠέραν του ότι οι νίκες επί της Φενέρ Μπαχτσέ και της Αρμάνι Μιλάνο είναι… από μόνες τους ιδιαίτερα σημαντικές και σημειολογικά «στέλνουν μήνυμα» στους υπολοίπους του (… «κοινού») ομίλου , δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εμφάνιση του πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακού και του πρωταθλητή Ελλάδος Παναθηναικού ήταν «ξεχωριστή» , σε σχέση με τις προηγούμενες φετινές στην ευρωλίγκα, ακόμα κι αν κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ότι οι ερυθρόλευκοι προέρχονταν από το 10/10 της πρώτη φάσης!!!
Για τον Ολυμπιακό 3 είναι τα συμεράσματα που μπορούν να εξελλιχθούν σε «καταλύτη» για το μέλλον:
** Η (επιτέλους) «αλλαγή ρόλου» και το φορμάρισμα του Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος –μετά από ένα δίμηνο… αλτρουισμού και δημιουργίας για τους συμπαίκτες του- έγινε και πάλι ο γνωστός «δολοφόνος» του αντίπαλου καλαθιού, και μάλιστα με στατιστική για όσκαρ. Ο Σπανούλης είναι ο απόλυτος ηγέτης για τους συμπαίκτες του, έχει πολύπλευρη συμμετοχή στην τακτική των ερυθρολέυκων και είναι πολύ δύσκολο για οποιαδήποτε ομάδα να κερδίσει τον Ολυμπιακό αυτού του Σπανούλη, της 30άρας…
** Η πολυφωνία στο σκοράρισμα και η απόλυτη ισορροπία μέσα κι έξω από το καλάθι. Ακόμη κι απόντων των Λο και Πέτγουει, ο Ολυμπιακός είχε απεριόριστες επιλογές στην επίθεση. Ακόμα κι όταν ο Σπανούλης έγινε… απόλυτος στόχος της αντίπαλης άμυνας, οι συμπαίκτες του «σκότωναν» τον αντίπαλο προπονητή. Η ομαδικότητα ελάχιστα αλλοιώθηκε. ‘Αλλωστε ο αρχηγός, ακόμα κι όταν δεν σκοράρει,γνωρίζει άριστα να αξιοποιεί τους συπαίκτες του.
** Η «καρδιά του πρωταθλητή», που βοήθησε τον Ολυμπιακό να ξεφύγει γρήγορα από την εσωστρέφεια, την γκρίνια και τον προβληματισμό από τις δύο συνεχόμενες ήττες σε Μαρούσι και Δράμα και την απώλεια του κυπέλλου Ελλάδος. Οι Πειραιώτες έδειξαν ότι στα κρίσιμα μπορούν να «σηκώσουν ανάστημα» και να διαχειριστούν οποιαδήποτε ήττα, στοιχείο ιδιαίτερα σημαντικό στο επόμενο διάστημα με τα αλλεπάλληλα παιχνίδια, τα ταξίδια και την απαίτηση συνεχόμενων νικών.
Για τον Παναθηναικό το μέλλον προφανώς προοιωνίζεται διαφορετικό, σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο, καθώς:
** Η νίκη-πρόκριση στο κύπελλο επί του Ολυμπιακού αποδείχθηκε αρκετή για να «αναβαπτίσει» την ομάδα, να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη –εσωτερικά και από την εξέδρα- και να επιβεβαιώσει προς όλους ότι ο «εξάστερος» μπορεί να κυνηγήσει με συνέπεια τους 3 στόχους της χρονιάς. Το ψυχολογικό όφελος της νίκης στο κύπελλο έχει μεγαλύτερη ίσως σημασία, ακόμα και από την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου, κι αυτό αποτυπώθηκε πλήρως στο ματς της ευρωλίγκας.
** Η ομάδα άρχισε να ξεπερνά κάθε είδους πρόβλημα, τραυματισμούς-ντεφορμαρίσματα-επικαλύψεις αγωνιστικών ρολων, και πλέον δείχνει στο παρκέ ισορροπία, ωριμότητα, ψυχικά αποθέματα. Εφόσον το ροτέισον στην αντικατάσταση του Διαμαντίδη είναι αποτελεσματικό, οι πράσινοι μπορούν να «διαγράψουν» μεμιάς το «ταραγμένο» ξεκίνημα τους.
** Η άμυνα αποτελεί τεράστιο εφαλτήριο διακρίσεων για την ομάδα του Πεδουλάκη. Τόσο κατά του Ολυμπιακού, όσο και με την Αρμάνι, οι πράσινοι έδειξαν ότι η άμυνά τους είναι πραγματικά απροσπέλαστη, πως αντιμετωπίζουν κάθε αντίπαλο εξαιρετικά προετοιμασμένοι και πως ακόμα και η «κακή μέρα» στην επίθεση μπορεί να ισορροπηθεί απ την προσήλωση, το ομαδικό πνεύμα, την συνολική προσπάθεια και το άριστο «στήσιμο» στο «μισό» του παρκέ.
Υπ αυτή την έννοια, και ενόψει των επικείμενων «εμφυλίων» στην ευρωλίγκα, τα προσεχή ματς εκτός έδρας, στην Βιτόρια για τον Παναθηναικό και στο Μιλάνο για τον Ολυμπιακό καθίστανται εξαιρετικά κρίσιμα και η νίκη θα αποτελεί «κλειδί» και «θεμέλιο» για την πρόκριση, όσο νωρίς κι αν είναι ακόμα για τέτοιες εκτιμήσεις.