Προκρίθηκε μεν, πρέπει να...παίξει δε!
ΙΑΚΩΒΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣΔεν υπήρχε ευτυχέστερη συγκυρία για την ομάδα της Θεσσαλονίκης από το να "πέσει" σε όμιλο με την ασθενέστερη των 12 επικεφαλής (Άλκμααρ) και με δύο ομάδες με... ανύπαρκτο ευρωπαϊκό παρελθόν, την Μακάμπι Χάιφα και την (πρωτάρα σε διεθνή ραντεβού) Σαχτιόρ Καραγκάντι.
Η ελληνική ομάδα, λοιπόν, ούσα σήμερα, μετά από 5 αγώνες, στην κορυφή του ομίλου, αήττητη κι έχοντας προκριθεί στους 32 του θεσμού, προφανώς δεν έχει επιτύχει κανέναν... πρωτοφανή θρίαμβο -όπως προ ετών που υποσκέλισε την Τότεναμ, ας πούμε- απλώς έχει κάνει σωστά τη δουλειά της. Τίποτα, μα τίποτα παραπάνω!
Έφερε εις πέρας την αποστολή της με απόλυτη επαγγελματισμό και τέλος!
Υπάρχει όμως κι ένα "αλλά"!!! Κι αυτό αφορά στην αγωνιστική εικόνα του Δικεφάλου, η οποία θα πρέπει να προβληματίσει τους διοικούντες και τον προπονητή του, εφόσον η ομάδα επιθυμεί να διακριθεί και στη συνέχεια της διοργάνωσης, όπως όλοι οι παίκτες της επιμένουν.
Γιατί θυμίζω ότι στα 4 από τα 5 ματς που έπαιξε ως σήμερα, ο ΠΑΟΚ, βρέθηκε πίσω στο σκορ και χρειάστηκε υπερπροσπάθεια και τύχη για να "γυρίσει" τα ματς, ενώ στη Χάιφα πραγματοποίησε άθλια εμφάνιση και δε μπόρεσε να κερδίσει μια νεανική, άπειρη ομάδα... μηδενικών δυνατοτήτων. Όπως επίσης και πως τις προάλλες στην Αστάνα, μπορεί μεν να κέρδισε 2-0, ωστόσο η περιορισμένων ποδοσφαιρικών ικανοτήτων αντίπαλός του δημιούργησε και απώλεσε σωρεία ευκαιριών, είτε να προηγηθεί, είτε να ισοφαρίσει στο 0-1.
Είναι.. ηλίου φαεινότερον ότι η περεταίρω πορεία του Δικεφάλου στο Γιουρόπα Λιγκ δεν μπορεί να είναι φιλόδοξη, δεδομένων των ονομάτων που θα προκύψουν από τον... υποβιβασμό από το Τσάμπιονς λιγκ, αλλά και της ήδη εξασφαλισμένης πρόκρισης ομάδων όπως η Τότεναμ, η Σεβίλλη, η Φιορεντίνα, η Βαλένθια, η Λάτσιο, η Λιόν, η Άιντραχτ Φρανκφούρτης.
Το ποδοσφαιρικό επίπεδο ανεβαίνει σημαντικά και η διάκριση περνά από καλές εμφανίσεις, αντοχή στην πίεση, αξιοποίηση των έμπειρων παικτών και κυρίως ενίσχυση του δυναμικού σε καίριες θέσεις, όπως το κέντρο της άμυνας, νευραλγικό σημείο, στο οποίο ο ΠΑΟΚ έδειξε στα κρίσιμα μας αργός, χωρίς βάθος και δίχως "καθαρό" κεντρικό αμυντικό που να εμπνέει σιγουριά, κύρος και ασφάλεια στους συμπαίκτες του.
Κατά τη Σαχτιόρ ο ΠΑΟΚ είχε καλά διαστήματα, κυκλοφόρησε κάπως τη μπάλα, πίεσε τον αντίπαλο, αλλά επιμένω ότι τα μεγέθη είναι διαφορετικά...
Είναι επίσης να αναγκαίο, ο Στέφενς, να βρεί τρόπους να "συνεφέρει" τον Μίροσλαβ Στοχ.
Είναι προφανές σε όλους πια ότι ο παίκτης αυτός, παρά το τεράστιο ταλέντο, τα καλά πόδια, το πηγαίο ταλέντο και την ταχύτητά του στερείται ικανότητας να διαχειριστεί πνευματικά και συναισθηματικά κάποια παιχνίδια, με αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ να χάνει συνολικά μέρος της δυναμικότητάς του το επιθετικό κομμάτι. Δυστυχώς όμως αυτή η "πολυτέλεια" δεν υπάρχει στα νοκ άουτ παιχνίδια.
Για τον ΠΑΟΚ βασική προτεραιότητα είναι πλέον η νίκη επί της Άλκμααρ στις 12.12 στην Τούμπα, ώστε να είναι πρώτος στην κατάταξη και ν αποφύγει σε κάθε περίπτωση τους 12 ισχυρούς του Γιουρόπα Λιγκ (όσους, δηλαδή, τερματίσουν πρώτους στους ομίλους της πρώτης φάσης) και τους 4 ισχυρούς από το τσάμπιονς λιγκ.
Κι από κει και πέρα ακολουθούν η ενίσχυσή του, αλλά και η... ελπίδα, στις 16.12, για μια κλήρωση... ανάλογη εκείνης της πρώτης φάσης, τον περασμένο Αύγουστο! Γιατί η αλήθεια είναι ότι οι διακρίσεις έρχονται ΚΑΙ με την εύνοια της "θεάς" τύχης.
Αλλά πάνω απ όλα, για να διακριθεί κανείς στη Ευρώπη, πρέπει να παίζει καλά.