Η Ευρωλίγκα θα είναι... και φέτος ελληνική!
ΙΑΚΩΒΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣΗ αποτίμηση της νίκης του Ολυμπιακού επί της Μάλαγα, προφανώς, έχει να επιδείξει περισσότερα θετικά στοιχεία... Όχι λόγω του θετικού αποτελέσματος, αλλά κυρίως λόγω συγκεκριμένων αγωνιστικών συμπεριφορών και του συνολικού πνεύματος, με το οποίο αγωνίζονται οι ερυθρόλευκοι:
Πολυφωνία στην επίθεση, ροτέσιον από τον πάγκο με πολλά σχήματα και πολυποίκιλα πλάνα, "βάθος" στον πάγκο, που "κρύβει" όποιον παίκτη βρίσκεται σε κακή μέρα, δυνατότητα να μην χάσει η ομάδα την δυναμικότητα και την αγωνιστική της ταυτότητα ακόμα και απόντος του Σπανούλη από το παρκέ. Επίσης σκληρή άμυνα με πολλή ενέργεια και περιστροφές, πολλά φυσικά προσόντα και καλούς αθλητές...
Ο Ολυμπιακός στερείται ωστόσο ακόμα των ιδανικών συνεργασιών, ιδιαίτερα στην επίθεση, της απαραίτητης ομοιογένειας στους ψηλούς, με αποτέλεσμα να μην λειτουργούν καλά τα block outs και να χάνονται πολύτιμα ριμπάουντς, της πλήρους αφομοίωσης των ομαδικών πλάνων του κόουτς... Λογικά όλα αυτά βέβαια, καθώς η ομάδα προετοιμάστηκε με πολλές απουσίες, λόγω ευρωμπάσκετ και τραυματισμών και διότι τα επίσημα παιχνίδια της ως τώρα είναι μόλις...4!
Σε κάθε περίπτωση ο Ολυμπιακός δείχνει να έχει σχεδιασμό ομάδας, πλάνο στο παιχνίδι του, εναλλακτικές σε κάθε θέση και -κυρίως- αυτό που τον χαρακτηρίζει τα τελευταία 2 χρόνια: μπορεί να "γυρίσει κάθε παιχνίδι, με όποια διαφορά κι αν πρόσκαιρα βρίσκεται πίσω...
Το "ταμείο" για τον Παναθηναικό περιλαμβάνει ασφαλώς μεγαλύτερο προβληματισμό. Κι αυτό γιατί στην ομάδα μπήκαν λιγότεροι νέοι παίκτες και διότι ο Πεδουλάκης δεν έχει δει ακόμα στο παρκέ όσα ο ίδιος θα περίμενε...
Ο Παναθηναικος, στο Βίλνιους, παρουσίασε επίσης μεγάλη "γκάμα" παικτών, πληρότητα σε όλες τις θέσεις, καθώς επέστρεψε και ο Ούκιτς, δυνατότητα να παίξει με κοντά και ψηλά σχήματα. Ωστόσο στα κρίσιμα σημεία, οι πράσινοι έδειξαν εξαιρετικά ανέτοιμοι να ανταποκριθούν, ιδίως στο (κατ ευφημισμόν, προχθές) ισχυρό τους σημείο, την άμυνα. Επίσης διαπιστώνεται εύκολα έλλειψη ισορροπίας και "χημείας" μεταξύ των ψηλών, οι οποίοι προφανώς θέλουν ακόμα χρόνο προσαρμογής... Σε κάθε περίπτωση βέβαια Μπατιστ, Λάσμε, Γκιστ, Φωτσης και Μαυροκεφαλίδης συνιστούν μια από τις καλύτερες front lines της ευρωλίγκας.
Αυτό που επίσης ήταν διακριτό... δια γυμνού οφθαλμού ήταν η τεράστια ποιότητα που έδινε στο τριφύλλι το δίδυμο Διαμαντίδη-Ούκιτς, όποτε οι δύο παίκτες βρίσκονταν μαζί στο παρκέ. Η οργάνωση και ο ρυθμός άλλαζαν άρδην επίπεδο και η όποια διαφορά "έκλεινε" σε χρόνο ρεκόρ... Ο Διαμαντίδης πάντως εξακολουθεί και φέτος να αποτελεί στόχο κάθε αντιπάλου προπονητή και ο κόουτς θα πρέπει να αναζητήσει κι άλλες εναλλακτικές γιατί ο Κάρι και ο Παππάς δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε τόσο υψηλά οργανωτικά καθήκοντα, εν αντιθέσει με την έφεσή τους στο σκοράρισμα.
Στο Βίλνιους, τέλος, ο Παναθηναικός παρουσιάστηκε εξαιρετικά soft, αλλά προφανώς αυτό... δε πρόκειται να το ξαναδούμε, καθώς δεν εμπεριέχεται στο "σενάριο"... καμίας ομάδας του Πεδουλάκη στο παρελθόν.
Παρακολούθησα πολλά ματς της εναρκτήριας αγωνιστικής ημέρας της ευρωλίγκας. Τα συμπεράσματα είναι τρία:
** οι ελληνικές ομάδες είναι οι...πλέον ανέτοιμες, έχουν τα ολιγότερα επίσημα ματς στα "πόδια" τους και χρειάζονται ακόμα χρόνο προσαρμογής και απόκτησης ομοιογένειας.
** Φενέρ Μπαχτσέ (...του Ομπράντοβιτς), ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα θα είναι (και) φέτος οι πρωταγωνιστές, ενώ την έκπληξη μπορεί να κάνει η Μπάγερν.
** Ολυμπιακός και Παναθηναικός, με βάση τους αντιπάλους τους, κρατούν την τύχη τους στα χέρια τους και η συμμετοχή τους σ ένα ακόμα φάιναλ φορ εξαρτάται αποκλειστικά από τη δική τους απόδοση και διάρκεια.
