Χρήστος Στέργιογλου: Το “Όλοι μαζί” είναι αυτό που δημιουργεί τον “δρόμο”
Ο «ΙVAN» είναι η ταινία του Παναγιώτη Κουντουρά που εκπροσωπεί την χώρα μας στο εξωτερικό. Για το αν τελικά «Μπορούμε σ ένα Γεύμα να Καταναλώσουμε την Ανθρώπινη Φύση μας», θα αφήσουμε να το διηγηθεί ο.. «ΙVAN»!
Το σενάριο δημιουργήθηκε από την ίδια την σύγχρονη πραγματικότητα, από συνθήκες και καταστάσεις. Με γραφή και οπτική ιδιαίτερη, με άκρως ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, με το στοιχείο της έκπληξης να καραδοκεί από την αρχή μέχρι το τέλος, και τον «ΙVAN» να μας κάνει, όπως σημειώνει η Κατερίνα Καρσιώτη που μίλησε με τους συντελεστές της ταινίας, να αναρωτιόμαστε για το ποιος τελικά είναι..
Τι συνέβη όταν ο Χρήστος Στέργιογλου συνάντησε τον «IVAN» του Παναγιώτη Κουντουρά;
Συνέβη κάτι αναπάντεχο. Ενώ ο ρόλος προοριζόταν για γυναίκα, μία μέρα που συναντηθήκαμε κάπου τυχαία με τους συντελεστές είπαν και οι τρεις με μία φωνή: Χρήστος Στέργιογλου .. Έτσι λοιπόν, μου πρότειναν να συνεργαστούμε και αφού διάβασα το σενάριο, δέχτηκα με μεγάλη χαρά. Ήταν μία αναπάντεχη συνάντηση που κατέληξε σε μία πολύ όμορφη συνεργασία και κατ’ επέκταση σε πολύ όμορφα πράγματα.
Ποια ήταν εκείνα τα στοιχεία της ταινίας τα οποία «πιστέψατε» από την αρχή;
Το στοιχείο του πραγματικού.. Η σύγχρονη πραγματικότητα άλλωστε οδήγησε σ αυτό το σενάριο. Πως οι άνθρωποι καταφέρνουν να δημιουργούν σχέσεις μοναξιάς. Επικεντρώνονται σε τέτοιες σχέσεις γιατί πολύ απλά βολεύονται. Επίσης, το στοιχείο της έκπληξης το συστατικό εκείνο που διακατέχει την ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος για το ποιο τελικά είναι το πρόσωπο…
Τελικά μπορείς σ ένα γεύμα να καταναλώσεις την ανθρώπινη φύση σου;
Εξαρτάται από το γεύμα .. Μπορεί να είναι ένα μεγάλο φαγοπότι, όπου οι άνθρωποι τρώνε τα σωθικά τους, μπορεί να είναι ένα γεύμα το οποίο να οδηγήσει σε μία ανθρώπινη σχέση, μπορεί να είναι ένα επαγγελματικό δείπνο, μπορεί.. μπορεί.. μπορεί .. Εξαρτάται, λοιπόν, από το γεύμα!
Ταινία λοιπόν μικρού μήκους αλλά με νόημα μεγάλου μήκους;
Δεν υπάρχει μεγάλου και μικρού μήκους ταινία. Αν μπορεί να ειπωθεί κάτι μέσα σε λίγα λεπτά δεν χρειάζεσαι να χτίσεις ένα σενάριο μεγάλο για να το πετύχεις. Το έχεις πετύχει ήδη... Μπορεί μία ταινία μεγάλου μήκους να μην μπορεί να δώσει το μήνυμα που θέλει στο μεγαλύτερο μέρος της οπότε ο διαχωρισμός αυτός για μένα δεν υφίσταται.
Η γραφή και η οπτική του «IVAN», εξαιρετικά ιδιαίτερη, που ίσως να απαιτεί και μία δεύτερη ανάγνωση από τον θεατή, στοιχείο που το θεωρώ επιτυχία…
Εγώ προσωπικά πιστεύω στην πρώτη εντύπωση. Στον «IVAN¨» αποφασίστηκε να μην εμφανιστεί δεύτερο πρόσωπο. Βέβαια, μπορεί να συμμετέχει στην ταινία ένα πρόσωπο, αλλά ο διάλογος είναι εμφανέστατος. Όσο πιο λιτό, τόσο πιο δυνατό. Για μένα ισχύει ότι η δεύτερη ανάγνωση υπάρχει όταν σ’ αρέσει κάτι και θέλεις να το ξαναδείς ή να το ξανακούσεις.
Πόσο δύσκολο είναι να έχεις το μοναδικό ρόλο σε μία ταινία και ταυτόχρονα πόσο δελεαστικό και για εσάς και για τον θεατή;
Όπως και ο μονόλογος, έτσι και αυτή η συνθήκη στον «IVAN» δεν είναι κάτι δύσκολο. Άλλωστε δεν μονολογείς, συνομιλείς. Η σκέψη είναι αυτή που πρέπει να είναι καθαρή για να κάνεις κάτι. Το εύκολο και το δύσκολο είναι σχετικές έννοιες, η καθαρή σκέψη όμως, όχι ..
Ποια λέξη αντικατοπτρίζει τον «IVAN» από την αρχή μέχρι το τέλος;
ΟΜΟΦΑΓΙΑ!
Τελικά, ποια είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ φιλοδοξίας και υπερφιλοδοξίας;
Όταν είσαι φιλόδοξος, κάνεις τα πάντα γι’ αυτό που αγαπάς, με τον καλύτερο τρόπο, όχι με στόχο την επιτυχία, αλλά γιατί το σέβεσαι, γιατί θέλεις να το εξελίξεις, γιατί πολύ απλά είναι αυτό που σε εκφράζει και σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Όταν όμως είσαι υπερφιλόδοξος, τα πράγματα αλλάζουν και δυσκολεύουν… Σκοτώνεις για να το έχεις, για να το πετύχεις. Σκέφτεσαι ουσιαστικά μόνο την επιτυχία και η ίδια η επιτυχία είναι αυτή που μετά σε «σκοτώνει».
Πείτε μου για την παράσταση με το Εθνικό Θέατρο…
Συμμετέχω στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Τσάρλ Ντίκενς, κάναμε πρεμιέρα ακριβώς μέσα στην ατμόσφαιρα των γιορτών, στις 12 Δεκεμβρίου. Είναι ένα συναρπαστικό μιούζικαλ, σε σκηνοθεσία του εξαίρετου Γιάννη Μόσχου. Τα παθήματα του πιο εμβληματικού τσιγκούνη της σύγχρονης δυτικής κουλτούρας ζωντανεύουν στην σκηνή (σημ: Θέατρο «Rex»- Σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη, μέχρι και τις 27 Ιανουαρίου).
Ταυτίζεστε με κάποιον ρόλο ή δεν το συνηθίζετε;
Ποτέ δεν ταυτίζομαι. Πάντα προσπαθώ να βάλω τον εαυτόν μου στις συνθήκες του ήρωα. Όταν ταυτίζεσαι με κάποιον, έχεις αυτομάτως το άλλοθι να μιλήσεις και να πεις οτιδήποτε θέλεις. Όταν όμως μπαίνεις ψυχή τε και σώματι στις συνθήκες, είσαι εσύ, είσαι ο εαυτός σου και αυτό είναι αληθινό.
Ο Σκρούτζ στην ιστορία είναι ο τσιγκούνης. Μεταφέροντας τον ρόλο αυτόν στην σύγχρονη πραγματικότητα, ποιον ή ποιους θα αποκαλούσατε μ αυτόν τον χαρακτηρισμό;
Όλους μας. Και αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει με τα χρήματα. Έχει να κάνει με πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα, έχει να κάνει με την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση μας.. Όταν δεν είμαστε όλοι μαζί επιβεβαιώνουμε αυτόν τον χαρακτηρισμό. Όταν είμαστε σύνολο, όταν είμαστε ομάδα, οι συνθήκες της ζωής μας μόνο προς το καλύτερο μπορούν να πάνε. Οπότε θα πω, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ !
Χώρος στους νέους καλλιτέχνες θεωρείτε ότι υπάρχει πραγματικά σήμερα;
Όταν αυτό που αγαπάς σου μιλάει τότε είσαι στον πιο ωραίο δρόμο. Βέβαια, χρειάζεται μεγάλη σιγουριά, πίστη και αυτοπεποίθηση για να πετύχεις αυτό που αγαπάς. Μ’ αυτούς τους ανθρώπους είμαι μαζί, συνεργάζομαι και συμπορεύομαι. Και ο Παναγιώτης Κουντουράς είναι ένας από αυτούς. Αν λοιπόν οι προθέσεις τους είναι και δικές μου, είμαστε ένα και δημιουργούμε.
Βραβεία και συμμετοχή του «IVAN» σε φεστιβάλ
Η ταινία είχε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Leeds International Film Festival (LIFF) και ήταν υποψήφια στην κατηγορία Audience Short Film Award, γεγονός που της προσέδωσε δυναμική. Επόμενη στάση του «ΙVAN» ήταν το International Road Film Awards στην Κωνσταντινούπολη, όπου βρέθηκε μεταξύ των 6 φιναλίστ του διαγωνισμού. Ακολούθησε το Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Κινηματογράφου FINCORTEX, στην Τunja της Κολομβίας.
Η πορεία του «IVAN» κορυφώθηκε με τη συμμετοχή του στο Bucharest Short Film Festival, όπου κέρδισε το Jury Award of Recognition (ειδικό βραβείο της επιτροπής) για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Ο Παναγιώτης Κουντουράς αναφέρει ό,τι «η ταινία είναι ένα σχόλιο για τον σύγχρονο άνθρωπο, αλλά και τον κύκλο του πολιτισμού. Μέσα από την αφαιρετικότητα και τον μηδενισμό, αντανακλάται ένας κόσμος γεμάτος δίπολα, που υποτάσσεται στα κυρίαρχα ένστικτα. Προσκαλούμε τους θεατές σε ένα τραπέζι ωμής πραγματικότητας. Ένα μοναχικό γεύμα για δύο, σε μία απο-ανθρωποποιημένη κοινωνία που ορέγεται τον εαυτό της»!
Πριν γίνουν πολύτιμοι φίλοι και φυσικά συνεργάτες, ο Βασίλης Τσιουβάρας και ο Ταξιάρχης Δεληγιάννης είχαν παρακολουθήσει δείγματα κινηματογραφικής γραφής του Παναγιώτη Κουντουρά. Του εμπιστεύτηκαν το σενάριο και άρχισαν οι πρώτες αναζητήσεις περί υλοποίησης. Όπως σημειώνουν και οι ίδιοι, «πιστέψαμε πολύ σε αυτή την ιδέα και θεωρήσαμε πως δεν πρέπει να χαθεί χρόνος περιμένοντας εγχώριους χρηματοδοτικούς μηχανισμούς να ενεργοποιηθούν. Με την ομάδα «κούμπωσε» και ο σπουδαίος Χρήστος Στέργιογλου και συλλογικά αρχίσαμε να χτίζουμε τον κόσμο του «IVAN». Ήταν μια μοναδική από κάθε άποψη συνεργασία. Δουλέψαμε πολύ από την προ-παραγωγή μέχρι και το post-production. Είμαστε όλοι πολύ ευτυχείς με το αποτέλεσμα και μόνο χαρά νιώθουμε όταν μας δίνεται η δυνατότητα να εκπροσωπήσουμε, μέσω του έργου μας, τη χώρα μας στο εξωτερικό. Οι ταινίες πρέπει να συναντούν το κοινό τους, είτε είναι μικρό είτε μεγάλο. Αυτός είναι ο προορισμός τους».
