Παναγιώτης Μπουγιούρης: "Οδηγούσα απρόσεκτα, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητό μου να βγει από την πορεία του και να βρεθούμε στο χείλος του γκρεμού"

Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό "ΟΚ!" και τον δημοσιογράφο Αστέρη Κασιμάτη έδωσε ο Παναγιώτης Μπουγιούρης. Μεταξύ άλλων, ο ηθοποιός μίλησε για δυο επικίνδυνες καταστάσεις που έχει βιώσει στη ζωή του.

Διαβάστε επίσης! Παναγιώτης Μπουγιούρης: Η εξομολόγηση για τον θάνατο του πατέρα του - "Με άφησε λίγο μετέωρο"

Έμαθα ότι σου αρέσουν πολύ οι καταδύσεις.

Έχω προχωρήσει και σε επαγγελματικά διπλώματα μάλιστα. Απέκτησα την πιστοποίηση του divemaster και ένα καλοκαίρι δούλευα σε κέντρο καταδύσεων στην Κρήτη.

Έχεις αντιμετωπίσει ποτέ κάτι αναπάντεχο στη θάλασσα;

Θυμάμαι το 2012 ήμουν στην Αίγυπτο, γιατί συμμετείχαμε με τη Μήδεια που έπαιζα τότε σε ένα φεστιβάλ στο Κάιρο. Η Ερυθρά θάλασσα θεωρείται από τους κορυφαίους τόπους καταδύσεων παγκοσμίως. Κάνοντας λοιπόν εκεί κατάδυση γνώρισα το triggerfish. Αυτό το ψάρι, που έχει στόμα σκληρό σαν παπαγάλου, είναι πολύ επιθετικό και δαγκώνει. Ήμασταν σε σκάφος με παρέα φίλων και είχαμε τελειώσει την κατάδυση. Εγώ είχα αφήσει τον εξοπλισμό και κολυμπούσα μόνο με τη μάσκα. Ενώ με είχαν ενημερώσει για αυτό το ψάρι, εκείνη τη στιγμή δεν το είχα στον νου μου. Το είδα να σκάβει στον βυθό και έκανα μακροβούτι να το πλησιάσω. Αλλά όταν με αντιλήφθηκε με πήρε στο κατόπι. Το απέφυγα με τα βατραχοπέδιλα. Όταν το διηγήθηκα στους φίλους μου, μου είπαν περιστατικά που είχαν συμβεί σε άλλους με αυτό το ψάρι. Τους είχε κόψει κομμάτι από το βατραχοπέδιλο, ακόμη και τη μάσκα τούς είχε σπάσει.

Έχει κινδυνεύσει ποτέ η ζωή σου;

Το καλοκαίρι του 2013 ήμουν με παρέα για διακοπές στην Κάρυστο. Υπήρχε ένας δαιδαλώδης χωματόδρομος που σε οδηγούσε σε μια παραλία. Μια μέρα οδηγούσα απρόσεκτα, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητό μου να βγει από την πορεία του και να βρεθούμε με τον φίλο μου, που ήταν συνοδηγός, στο χείλος του γκρεμού. Σταμάτησε το αυτοκίνητο πάνω σε μια αγριελιά στην άκρη της πλαγιάς. Διαφορετικά, θα είχαμε πέσει στη χαράδρα. «Παναγία μου, πήρα το παιδί στον λαιμό μου» πέρασε από το μυαλό μου. Μετά από δευτερόλεπτα, αφού συνειδητοποιήσαμε ότι το αμάξι δεν πέφτει και ότι το δεντράκι δεν θα ξεριζωθεί, ανοίξαμε σιγά σιγά τις πόρτες, κρεμαστήκαμε από τα λάστιχα του αυτοκινήτου, σκαρφαλώσαμε και φτάσαμε στον δρόμο.