Κρατική Ορχήστρα Αθηνών Λουκάς Καρυτινός – Emanuel Ax

Ο θρυλικός Εμάνουελ Αξ έρχεται στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού για μια μοναδική συναυλία με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του καλλιτεχνικού της διευθυντή Λουκά Καρυτινού, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Ο Αμερικανός πιανίστας έχει διαγράψει μια μακρά πορεία στις μεγαλύτερες αίθουσες και με τις σημαντικότερες ορχήστρες του κόσμου, είναι Επίτιμος Διδάκτωρ σε τέσσερα πανεπιστήμια και έχει κερδίσει το Βραβείο Grammy, μια από τις πιο λαμπερές μουσικές διακρίσεις, για την ηχογράφησή του με τον Γιο-Γιο Μα και τον Λεωνίδα Καβάκο «Beethoven for three».

Λούντβιχ βαν Μπετόβεν θα ερμηνεύσει και στην προσεχή του εμφάνιση στην Αθήνα, μια πολυαναμενόμενη ανάγνωση του Τρίτου Κοντσέρτου για πιάνο και ορχήστρα σε ντο ελάσσονα. Πρόκειται για ένα από τα πιο δραματικά έργα του μεγάλου συνθέτη, και ένα από τα πιο αγαπητά και πολυπαιγμένα κοντσέρτα ολόκληρου του ρεπερτορίου, που πάντα μοιάζουν νέα στα χέρια ενός τόσο μεγάλου σολίστα.

Παίρνοντας τη σκυτάλη από τις αρχές του γερμανικού ρομαντισμού που μόλις διαφαίνονται στο Κοντσέρτο του Μπετόβεν, το πρόγραμμα της συναυλίας συνεχίζεται με μια πλήρη παρουσίαση της μουσικής τού Φέλιξ Μέντελσον για το Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ένα «Όνειρο» που αποτελεί προσδοκία για μια μαγική βραδιά κάτω από την Ακρόπολη. Το έργο αποτελεί τη σκηνική μουσική του μεγάλου ρομαντικού συνθέτη που προοριζόταν για παράσταση του πασίγνωστου θεατρικού έργου τού Σαίξπηρ. Το μουσικό έργο γράφτηκε τμηματικά και σπανίως παίζεται στο σύνολό του, κάτι που κάνει αυτήν τη συναυλία ακόμη πιο συναρπαστική. Το σαιξπηρικό κείμενο θα ακουστεί στην καταπληκτική μετάφραση του Διονύση Καψάλη. Συνταξιδιώτες της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και του αρχιμουσικού Λουκά Καρυτινού, ο Δημήτρης Αλεξανδρής ως αφηγητής, οι γοητευτικές ερμηνεύτριες Μυρσίνη Μαργαρίτη (υψίφωνος) και Άρτεμις Μπόγρη (μεσόφωνος) ως σολίστ, και το γυναικείο φωνητικό σύνολο Equabili Vocal Ensemble σε διεύθυνση και διδασκαλία του Αγαθάγγελου Γεωργακάτου.

Μια από τις πιο συναρπαστικές στιγμές για την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στο τέλος της καλλιτεχνικής της περιόδου, και μια ιδανική αρχή καλοκαιριού για το κοινό του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Το πρόγραμμα με μία ματιά

ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΒΑΝ ΜΠΕΤΟΒΕΝ (1770-1827)
Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ. 3 σε ντο ελάσσονα, έργο 37

ΦΕΛΙΞ ΜΕΝΤΕΛΣΟΝ (1809-1847)
Εισαγωγή στο Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας, έργο 21
Σκηνική μουσική για το Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας, έργο 61

ΣΟΛΙΣΤ: Εμάνουελ Αξ | πιάνο

Μυρσίνη Μαργαρίτη | υψίφωνος

Άρτεμις Μπόγρη | μεσόφωνος

Δημήτρης Αλεξανδρής | αφηγητής

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Λουκάς Καρυτινός

Συμμετέχει το γυναικείο φωνητικό σύνολο Equabili Vocal Ensemble

Διδασκαλία-διεύθυνση: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Τιμές εισιτηρίων: 75€, 70€, 60€, 50€, 45€, 35€, 25€, 20€, 15-5€ (εκπτωτικό)

Περισσότερα εδώ

Online αγορά εδώ

Για την Ιστορία

ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΒΑΝ ΜΠΕΤΟΒΕΝ (1770 – 1827):
Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ.3 σε ντο ελάσσονα, έργο 37

• Allegro con brio
• Largo
• Rondo. Allegro

Σε μία ιστορική συναυλία στο Theater an der Wien στις 5 Απριλίου 1803, ο Μπετόβεν παρουσίασε στο βιεννέζικο κοινό τρία νέα έργα του: τη Δεύτερη Συμφωνία, το ορατόριο Ο Χριστός στο Όρος των Ελαιών και το Τρίτο Κοντσέρτο για πιάνο (ο ίδιος ήταν σολίστ). Το Κοντσέρτο είχε σε αδρές γραμμές γραφτεί την άνοιξη του 1800, αν και ο τελειομανής συνθέτης συνέχιζε να κάνει διορθώσεις κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία στιγμή πριν από τη συναυλία. Ο Μπετόβεν είχε στη διάθεσή του μόνο μία πρόβα, που αν και μαραθώνια, δεν στάθηκε προφανώς αρκετή για να εξασφαλίσει μία εκτέλεση αντάξια της ποιότητας των έργων.

Η εξωστρεφής δραματικότητα του πρώτου μέρους μεταλλάσσεται σε βαθιά εσωτερικότητα στο αργό, δεύτερο μέρος σε μι μείζονα. Η μουσική αναπτύσσεται σε τριμερή μορφή και μέσα σε μία ήρεμη, εύθραυστη ατμόσφαιρα, συνδυάζοντας ισορροπημένα τη δωρική στιβαρότητα ενός ύμνου ή μίας προσευχής με την αισθαντικότητα μίας ερωτικής σκηνής. Κατόπιν, με μία ευφυή μετάβαση από τη μι μείζονα στη ντο ελάσσονα, ξεκινά ένα ενεργητικότατο ροντό. Ως προς το μεγάλο εύρος των εκφραζόμενων συναισθημάτων σε αυτή τη φόρμα, ο Μπετόβεν ακολουθεί το πρότυπο του Μότσαρτ, εμπνεόμενος ιδίως από το κοντσέρτο για πιάνο αρ.24 K.491, επίσης σε ντο ελάσσονα, που αποτελούσε αγαπημένο του έργο. Στο τέλος ο συνθέτης μάς επιφυλάσσει μία έκπληξη, καθώς μεταβαίνει στη λαμπερή ντο μείζονα και επιταχύνει τον ρυθμό, δίνοντας έτσι εντυπωσιακή κατάληξη στο κοντσέρτο.

ΦΕΛΙΞ ΜΕΝΤΕΛΣΟΝ (1809-1847)

Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας

Ο πατέρας του Φέλιξ Μέντελσον ήταν ένας εύπορος τραπεζίτης και αναμενόμενα εξασφάλισε στον ταλαντούχο γιο του το ιδανικό περιβάλλον για να καλλιεργήσει το τεράστιο ταλέντο του, προσλαμβάνοντας εκλεκτούς δασκάλους αλλά και μία ιδιωτική ορχήστρα εγχόρδων, που εκτελούσε τα εφηβικά συμφωνικά του έργα στην ειδικά διαμορφωμένη ιδιωτική αίθουσα συναυλιών. Τον Ιούλιο του 1826, ο δεκαεπτάχρονος συνθέτης ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το έργο του Σαίξπηρ, όπως χρόνια μετά εξομολογήθηκε στον φίλο του, Άγγλο συνθέτη, Ουίλιαμ Στέρντεϊλ Μπένετ. Ανάμεσα στα θεατρικά έργα του Σαίξπηρ, που ο Μέντελσον μελετούσε από εξαιρετικές γερμανικές μεταφράσεις, απολάμβανε ιδιαίτερα το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας και σύντομα ξεκίνησε να συνθέτει μία ορχηστρική εισαγωγή εμπνευσμένη από την κωμωδία, η οποία ολοκληρώθηκε στις 6 Αυγούστου. Λίγο αργότερα, ο συνθέτης μαζί με την αδελφή του έπαιξαν το έργο σε εκδοχή για πιάνο, τέσσερα χέρια σε ιδιωτική συναυλία στο σπίτι τους, ενώ η επίσημη δημόσια πρεμιέρα της ορχηστρικής εκδοχής έγινε στην πόλη Στσέτσιν της Πολωνίας στις 20 Φεβρουαρίου 1827. Με το πέρασμα του χρόνου, ο Μέντελσον καταξιώθηκε ως συνθέτης σε όλη την Ευρώπη, έγινε διευθυντής της περίφημης ορχήστρας Gewandhaus της Λειψίας και Kapellmeister στην Αυλή του βασιλιά Φρειδερίκου Γουλιέλμου Δ’ της Πρωσίας στο Βερολίνο. Στο πλαίσιο των υποχρεώσεων που απέρρεαν από την τελευταία του αυτή ιδιότητα, ο Μέντελσον συνέθεσε κατόπιν παραγγελίας του βασιλιά σκηνική μουσική για ένα ανέβασμα του σαιξπηρικού Ονείρου, που πραγματοποιήθηκε με θριαμβευτική επιτυχία στο Βασιλικό Θέατρο του Πότσδαμ τον Νοέμβριο του 1843 (στην παράσταση φυσικά συμπεριλήφθηκε και η ορχηστρική εισαγωγή που είχε γραφτεί δεκαέξι χρόνια πριν).