Champions League: Ημιτελικοί που έμοιαζαν περισσότερο με... τελικούς
Το φετινό 4-3 της Ίντερ απέναντι στην Μπαρτσελόνα αποτελεί έναν από τους πιο δραματικούς ημιτελικούς του Champions League και το Ant1news.gr θυμάται κάποιους από τους συγκλονιστικότερους επαναληπτικούς στην ιστορία της διοργάνωσης.
Ρεάλ Μαδρίτης – Μπάγερν Μονάχου (2012)
Με ένα γκολ στο 90ο λεπτό, η Μπάγερν διαμόρφωσε το τελικό 2-1 στον πρώτο ημιτελικό και είχε αποκτήσει μικρό προβάδισμα πρόκρισης. Στον επαναληπτικό του Μπερναμπέου, η Ρεάλ πήρε από νωρίς σκορ πρόκρισης, με τα δύο γκολ του Ρονάλντο (6’, 14’), όμως το πέναλτι του Ρόμπεν στο 27’ έφερε τον ημιτελικό στα ίσια. Οι δύο ομάδες έχασαν εκατέρωθεν ευκαιρίες για το γκολ της πρόκρισης, όμως το 2-1 παρέμεινε ως το τέλος. Στην παράταση δεν άλλαξε κάτι, με αποτέλεσμα Ρεάλ και Μπάγερν να λύσουν τις διαφορές τους στα πέναλτι. Ο Νόιερ είπε «όχι» στις εκτελέσεις του Ρονάλντο και του Κακά, ο Ράμος έστειλε την μπάλα άουτ, με τον Σβαϊνστάιγκερ να ευστοχεί στο τελευταίο σουτ για την Μπάγερν και να της δίνει μία δραματική πρόκριση στον τελικό του Μονάχου.
Μπαρτσελόνα - Ίντερ (2010)
Η ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα και εν ενεργεία – τότε - πρωταθλήτρια Ευρώπης ήταν το μεγάλο φαβορί, όμως οι παίκτες του Ζοσέ Μουρίνιο είχαν κάνει τη μεγάλη ανατροπή στο πρώτο ματς, επικρατώντας με 3-1. Ο επαναληπτικός του Καμπ Νου ήταν από την αρχή... κατηφόρα, ειδικά μετά την αποβολή του Τιάγκο Μότα στο 28’. Η Μπαρτσελόνα έκλεισε στα καρέ της Ίντερ, κάνοντας επιθέσεις κατά κύματα. Οι «νερατζούρι» αμύνονταν με τρομερή αυτοθυσία και αλληλοκάλυψη, κρατώντας το μηδέν στην άμυνά τους σχεδόν μέχρι το τέλος. Μόνο στο 84’ κατάφερε η Μπαρτσελόνα να σκοράρει με τον Πικέ, αναζητώντας με μανία μέχρι το τέλος το δεύτερο τέρμα, που θα της έδινε την πρόκριση. Τελικά, το εισιτήριο για τον τελικό κατέληξε στον Ζοσέ Μουρίνιο, ο οποίος πανηγύρισε σαν τρελός μέσα στον αγωνιστικό χώρο, μετά το σφύριγμα της λήξης.
Τσέλσι - Μπαρτσελόνα (2009)
Παρά το 0-0 του πρώτου αγώνα στο Καμπ Νου, οι «μπλαουγκράνα» παρέμεναν το μεγάλο φαβορί για πρόκριση στον τελικό. Η Τσέλσι, ωστόσο, ήταν αυτή που προηγήθηκε στον επαναληπτικό του Στάμφορντ Μπριτζ, με το σουτ του Μίκαελ Εσιέν στο 9’. Σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι, η Μπαρτσελόνα ήταν αυτή που είχε την κατοχή, όμως η Τσέλσι ήταν πολύ πιο επικίνδυνη. Μάλιστα, οι «μπλε» διαμαρτυρήθηκαν έντονα για τέσσερα (!) πέναλτι, που δεν της δόθηκαν. Παρόλα αυτά, όσο έμενε το 1-0, οι γηπεδούχοι κρατούσαν σφιχτά την πρόκριση στα χέρια τους. Όλα αυτά μέχρι τις καθυστερήσεις, αφού στο 93’ ο Αντρές Ινιέστα «χτύπησε» και με το μοναδικό σουτ της Μπαρτσελόνα στην εστία σε όλο το παιχνίδι, διαμόρφωσε το τελικό 1-1, που έδωσε στην ομάδα του το εισιτήριο για τον τελικό της Ρώμης.
Τσέλσι – Λίβερπουλ (2008)
Ένα αυτογκόλ του Ρίισε στις καθυστερήσεις του πρώτου αγώνα είχε διαμορφώσει το τελικό 1-1, που έδινε στην Τσέλσι ένα ελαφρύ προβάδισμα, ενόψει του επαναληπτικού στο Στάμφορντ Μπριτζ. Ωστόσο, απόλυτη ισορροπία υπήρξε μετά από 90 λεπτά και στο Λονδίνο, αφού τα τέρματα των Ντρογκμπά και Τόρες διαμόρφωσαν το ίδιο σκορ με το πρώτο ματς, 1-1, που έστειλε τη ρεβάνς στην παράταση. Στο έξτρα 30λεπτο, η Τσέλσι ήταν αυτή που σκόραρε δύο φορές με τους Λάμπαρντ και Ντρογκμπά, με την Λίβερπουλ απλά να μειώνει στο τελικό 3-2 με τον Μπάμπελ. Ήταν η πρώτη φορά, που οι «μπλε» απέκλειαν τους «κόκκινους» σε νοκ άουτ φάση του Τσάμπιονς Λιγκ.
Λίβερπουλ – Τσέλσι (2007)
Ένα τέρμα το Τζο Κόουλ στον πρώτο ημιτελικό είχε δώσει προβάδισμα πρόκρισης στους «μπλε», όμως μόλις στο 22’ του επαναληπτικού, στο Άνφιλντ, οι «κόκκινοι» είχαν φέρει τον ημιτελικό στα ίσια με τον γκολ του Ντάνιελ Άγκερ. Τίποτα δεν άλλαξε μέχρι το τέλος, με τις δύο ομάδες να οδηγούνται στην παράταση και στη συνέχεια στα πέναλτι. Στη «ρώσικη ρουλέτα», ο ήρωας για την Λίβερπουλ είχε ονοματεπώνυμο, Πέπε Ρέινα. Είπε «όχι» στις εκτελέσεις των Ρόμπεν και Τζέρεμι, ο Κάιτ ευστόχησε στο τέταρτο πέναλτι των γηπεδούχων και με σκορ 4-1 η Λίβερπουλ πήρε το εισιτήριο για τον τελικό της Αθήνας. Αντίθετα, η Τσέλσι γνώρισε τον αποκλεισμό στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Γιουβέντους – Μάντσεστερ Γιουν. (1999)
Στην πορεία προς το πρώτο «τρεμπλ» της ιστορίας, η ομάδα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον χρειάστηκε να φέρει δύο φορές τα πάνω-κάτω στους ημιτελικούς απέναντι στην Γιουβέντους. Στο πρώτο παιχνίδι, στο Ολντ Τράφορντ, οι «κόκκινοι διάβολοι» ισοφάρισαν στις καθυστερήσεις σε 1-1 και έμειναν ζωντανοί στην υπόθεση-πρόκριση. Ο επαναληπτικός του Ντέλε Άλπι ξεκίνησε με ακόμη χειρότερους οιωνούς για την Γιουνάιτεντ, αφού βρέθηκε πίσω στο σκορ με 2-0, μόλις στο πρώτο δεκάλεπτο, χάρις στα δύο τέρματα του Ινζάγκι. Η επική αντεπίθεση των «μπέμπηδων» δεν άργησε να ξεκινήσει, αφού στο ημίχρονο το σκορ ήταν ήδη 2-2, με τα γκολ των Κιν και Γιορκ. Στην επανάληψη, ο Άντι Κόουλ ολοκλήρωσε την ανατροπή, διαμορφώνοντας το τελικό 2-3, που έδωσε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το εισιτήριο για τον τελικό του Καμπ Νου. Εκεί, έκανε μία ακόμη ανατροπή, τη μεγαλύτερη της ιστορίας και σήκωσε το τρόπαιο.
Παναθηναϊκός - Άγιαξ (1996)
Για δύο εβδομάδες – όσο ήταν το διάστημα μεταξύ των δύο παιχνιδιών - οι Έλληνες φίλαθλοι και κυρίως οι φίλοι του Παναθηναϊκού ζούσαν το απόλυτο όνειρο. Η κούρσα του Δώνη και το πλασέ του Βαζέχα είχαν... παγώσει το Άμστερνταμ, δίνοντας στο «τριφύλλι» τη νίκη με 1-0 και προβάδισμα πρόκρισης στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, απέναντι στον «υπερηχητικό» Άγιαξ εκείνης της εποχής. Στον επαναληπτικό της Αθήνας, 75 χιλιάδες φίλαθλοι είχαν κατακλύσει κάθε γωνιά του Ολυμπιακού Σταδίου, όμως τα «μωρά» του Λουίς Φαν Χααλ ήταν αποφασισμένα για την πρόκριση. Μόλις στο 4’ ο Λιτμάνεν είχε ισοφαρίσει το σκορ του πρώτου αγώνα, με τον «Αίαντα» να καθαρίζει την πρόκριση στην επανάληψη, με το δεύτερο γκολ του Φινλανδού και ένα ακόμη από τον Βόουτερ. Ακόμη και σήμερα, αυτός ο επαναληπτικός είναι ο μοναδικός στην ιστορία των ημιτελικών του Τσάμπιονς Λιγκ, που η ομάδα που έχασε στο πρώτο ματς στην έδρα της, έκανε την ανατροπή στη ρεβάνς και πήρε το εισιτήριο για τον τελικό.
Ακροδεξιά εγκληματική οργάνωση: Κακουργηματικές διώξεις στους 28 συλληφθέντες
Έκρηξη στη Λαχόρη του Πακιστάν εν μέσω της κλιμάκωσης των εντάσεων (βίντεο)
