Δημιουργήθηκε αντίδοτο για το δάγκωμα φιδιού μετά από 200 τσιμπήματα σε άνθρωπο
Το αίμα ενός Αμερικανού που έκανε σκόπιμα στον εαυτό του ενέσεις με δηλητήριο φιδιού για σχεδόν δύο δεκαετίες οδήγησε σε ένα «ασύγκριτο» αντίδοτο, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Τα αντισώματα που βρέθηκαν στο αίμα του Τιμ Φρίντε έχουν αποδειχθεί ότι προστατεύουν από δαγκώματα από ένα ευρύ φάσμα ειδών φιδιού μετά από δοκιμές που έγιναν σε ζώα.
Οι τρέχουσες θεραπείες πρέπει να ταιριάζουν με το συγκεκριμένο είδος δηλητηριώδους φιδιού που έχει δαγκώσει κάποιον.
Αλλά η 18χρονη αποστολή του, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα στην εύρεση ενός παγκόσμιου αντιδότου κατά όλων των δαγκωμάτων φιδιών - τα οποία σκοτώνουν έως και 140.000 ανθρώπους ετησίως και αναγκάζουν ανθρώπους να χρειάζονται ακρωτηριασμούς ή να αντιμετωπίζουν μόνιμη αναπηρία.
Ο άνθρωπος πίσω από την ανακάλυψη
Συνολικά, ο Τιμ Φρίντε έχει υποστεί περισσότερα από 200 δαγκώματα και περισσότερες από 700 ενέσεις δηλητηρίου που ετοίμασε από μερικά από τα πιο θανατηφόρα φίδια στον κόσμο.
Αρχικά ήθελε να ενισχύσει την ανοσία του για να προστατευτεί όταν χειριζόταν φίδια, καταγράφοντας τα κατορθώματά του στο YouTube, όμως τα πράγματα πήραν αρκετά σοβαρή τροπή όταν δύο δαγκώματα κόμπρας τον άφησαν σε κώμα.
«Δεν ήθελα να πεθάνω. Δεν ήθελα να χάσω ούτε ένα δάχτυλο. Δεν ήθελα να χάσω τη δουλειά μου», είπε στο BBC.
Το αντιβιοτικό παράγεται μέσω της έγχυσης μικρών δόσεων δηλητηρίου φιδιού σε ζώα, όπως τα άλογα. Το ανοσοποιητικό τους σύστημα αντιδρά παράγοντας αντισώματα, τα οποία στη συνέχεια συλλέγονται και χρησιμοποιούνται ως θεραπεία.
Είναι, όμως, σημαντικό το δηλητήριο και το αντίδοτο να είναι ακριβώς συμβατά, καθώς οι τοξίνες σε κάθε είδος φιδιού ποικίλλουν από είδος σε είδος.
Μια ομάδα ερευνητών άρχισε να αναζητά έναν τύπο ανοσολογικής άμυνας που ονομάζεται ως εξουδετερωτικά αντισώματα. Τα αντισώματα αυτά να στοχεύουν το μέρος μιας τοξίνης που την καθιστά μοναδική, στοχεύουν στα μέρη που είναι κοινά σε ολόκληρες κατηγορίες τοξινών.
Η έρευνα επικεντρώθηκε στις ελαπίδες, μία από τις δύο οικογένειες δηλητηριωδών φιδιών, που περιλαμβάνουν τα κοραλλιογενή φίδια, τις μάμπα, τις κόμπρες, τα ταϊπάν και τα κράιτ.
Οι ελαπίδες χρησιμοποιούν κυρίως νευροτοξίνες στο δηλητήριό τους, οι οποίες προκαλούν παράλυση στο θύμα τους και είναι θανατηφόρες όταν σταματούν τις μυϊκές λειτουργίες που είναι απαραίτητες για την αναπνοή.
Οι ερευνητές επέλεξαν 19 είδη ελαπιδών, τα οποία έχουν χαρακτηριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως τα πιο θανατηφόρα φιδιά στον κόσμο. Στη συνέχεια, άρχισαν να αναζητούν προστατευτικές άμυνες στο αίμα του Φρίντε.
Η μελέτη τους, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cell, εντόπισε δύο ευρέως εξουδετερωτικά αντισώματα που μπορούν να στοχεύσουν δύο κατηγορίες νευροτοξινών. Για να ενισχύσουν την αποτελεσματικότητα, προσέθεσαν ένα φάρμακο που στοχεύει μια τρίτη κατηγορία, δημιουργώντας έτσι το κοκτέιλ αντιτοξίνης τους.
Σε πειράματα που έγιναν σε ποντίκια, το κοκτέιλ επέτρεψε στα ζώα να επιβιώσουν από το δηλητήριο 13 από τα 19 είδη φιδιών. Τα ποντίκια παρουσίασαν μερική προστασία απέναντι στα υπόλοιπα έξι είδη.
Αυτό το εύρος προστασίας είναι «ασύγκριτο», σύμφωνα με τον Δρ. Γκλάνβιλ, ο οποίος δήλωσε ότι «πιθανότατα καλύπτει μια ολόκληρη ομάδα ελαπιδών για τα οποία δεν υπάρχει τρέχον αντίδοτο».
