Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ: Σπάμε τη σιωπή - Καμία μόνη της! (βίντεο)
Ανακοίνωση με αφορμή τις υποθέσεις σεξουαλικών παρενοχλήσεων και βιασμών που έχουν δει το φως της δημοσιότητας μετά τη μαρτυρία της Σοφίας Μπεκατώρου εξέδωσε η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως αναφέρει η ανακοίνωση, η απάντηση σε όλες τις καταγγελίες που είδαν το φως αυτό το διάστημα, πρέπει να είναι η ισοπέδωση του συστήματος που συντηρεί και αναπαράγει σεξιστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές και αντιλήψεις. "Διεκδικούμε μια κοινωνία όπου τα παιδιά θα μαθαίνουν για την αυτοδιάθεση, τη συναίνεση και την απόλαυση μέσω σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία" προσθέτει η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ.
Η ανακοίνωση συνοδεύεται από βίντεο με το μήνυμα: "Ας κάνουμε το πρώτο βήμα. Σπάμε τη σιωπή - Ακούμε τα θύματα. Καμία μόνη της!".
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Η μαρτυρία της Ολυμπιονίκη Σοφίας Μπεκατώρου, έφερε την ελληνική κοινωνία αντιμέτωπη με την σκληρή πραγματικότητα της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης, δημιουργώντας ένα ελληνικό «me too». Το κίνημα, εκκινώντας από τον χώρο του αθλητισμού και της ανδροκρατούμενης ομοσπονδιακής ομερτά, έδωσε το κουράγιο σε γυναίκες διαφορετικών κοινωνικών και επαγγελματικών καταβολών να καταγγείλουν τις δικές τους τραυματικές εμπειρίες. Το ντόμινο καταγγελιών έμφυλης παρενόχλησης και κακοποίησης, που προκλήθηκε αποδεικνύει ότι τέτοια φαινόμενα δεν είναι ούτε ακραία ούτε σπάνια-είναι απλώς η σκληρότερη έκφραση του καθημερινού σεξισμού που βιώνει μια γυναίκα σε κάθε χώρο που ζει και αναπνέει.
Από την πρώτη στιγμή που η Σοφία Μπεκατώρου έσπασε τη σιωπή, η προσπάθεια υποτίμησης του γεγονότος στη δημόσια σφαίρα ήταν σαφής και πήρε δύο μορφές. Από την υποκριτική μεταστροφή και δήλωση υποστήριξης πολιτικών και μιντιακών παραγόντων (πχ Ανδρέας Λοβέρδος), μέχρι τον κεκαλυμμένο μισογυνισμό αυτών που προσπαθούν να απαντήσουν με δήθεν λογικά επιχειρήματα. Ερωτήματα όπως «τώρα το θυμήθηκε;», «μήπως τον προκάλεσε;», «αφού τον ακολούθησε στο δωμάτιο τα ήθελε» κατέκλυσαν μέσα σε λίγες ώρες το διαδίκτυο, μεταθέτοντας για ακόμα μια φορά την ευθύνη στο θύμα και όχι στον θύτη.
Η αμφισβήτηση αυτή όμως δεν έπεσε από τον ουρανό. Ζούμε σε μια χώρα όπου ακόμα θεωρείται φυσιολογικό να δημοσιεύεται ένα περιστατικό γυναικοκτονίας σε ΜΜΕ υπό τον τίτλο «Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε». Θεωρείται φυσιολογικό να δικάζεται η καταγγέλλουσα στα τηλεοπτικά παράθυρα, να αμφισβητείται, να αναλύονται εξονυχιστικά η συμπεριφορά και οι ενδυματολογικές της επιλογές, ενώ ο βιαστής, ο κακοποιητής ή ο δολοφόνος παρουσιάζεται ως καλός οικογενειάρχης, τίμιος πολίτης και γενικώς ως άτομο που «δεν είχε δώσει δικαιώματα». Μια αντιμετώπιση που διαπαιδαγωγεί τους πολίτες κανονικοποιώντας παράλληλα σεξιστικές συμπεριφορές.
Δεν υπάρχει γυναίκα που να μην εκπαιδεύεται από πολύ μικρή ηλικία σε άτυπους κανόνες συμπεριφοράς, ζώντας με τον φόβο ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει θύμα κάποιας επίθεσης λεκτικής, ψυχολογικής ή σωματικής. Γιατί αρκεί να σπάσει έναν από αυτούς τους κανόνες ώστε να θεωρηθεί ότι «δίνει δικαιώματα», να στιγματιστεί ή να κακοποιηθεί. Αντιθέτως οι άντρες στη δημόσια σφαίρα εκκινούν πάντα από θέση ισχύος χωρίς να αμφισβητείται το τεκμήριο της αθωότητάς τους.
Οι στερεοτυπικές αυτές αντιλήψεις που αφορούν την έμφυλη συμπεριφορά αναπαράγονται μέσα από κάθε κοινωνικό θύλακα, από την οικογένεια, την εκκλησία και το σχολείο, μέχρι τα κοινωνικά δίκτυα και τους τίτλους των ΜΜΕ, παγιώνοντας αντιλήψεις σχετικά με την αυτοδιάθεση του σώματος, δομώντας εν τέλει ένα ασφυκτικό περιβάλλον στην κοινότητα όπου ζει το θύμα, εξωθώντας το στην ενοχή και τη σιωπή. Η θεσμική αντιμετώπιση της σεξουαλικής κακοποίησης παραμένει εξίσου εχθρική. Η επιφυλακτική ως απαξιωτική αντιμετώπιση από τις αστυνομικές αρχές, η αμφισβήτηση της μαρτυρίας, η συχνά μεροληπτική στάση του δικαστηρίου, καθώς και οι ελάχιστες περιπτώσεις δικαίωσης και τέλος η δεύτερη κακοποίηση του θύματος από την κοινή γνώμη όταν το περιστατικό δημοσιοποιηθεί αποτελούν, ανεξάρτητα από την έκβαση της κάθε καταγγελίας, ασήκωτο φορτίο και βασική αιτία αποσιώπησης σεξιστικών επιθέσεων.
Η απάντηση μας σε όλες τις καταγγελίες που είδαν το φως αυτό το διάστημα, πρέπει να είναι η ισοπέδωση του συστήματος που συντηρεί και αναπαράγει σεξιστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές και αντιλήψεις. Διεκδικούμε μια κοινωνία όπου τα παιδιά θα μαθαίνουν για την αυτοδιάθεση, τη συναίνεση και την απόλαυση μέσω σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία. Όπου η έλλειψη συναίνεσης θα είναι η μοναδική απόδειξη της κακοποιητικής συμπεριφοράς. Όπου οι κρατικές δομές θα συμπεριφέρονται υποστηρικτικά και όχι αποτρεπτικά ως προς την καταγγελία. Όπου σεξιστικές αντιλήψεις, που γεννούν διακρίσεις και κατ’ επέκταση κακοποιητική συμπεριφορά, θα είναι μη αποδεκτές κοινωνικά.
Διεκδικούμε μια κοινωνία όπου οι μόνοι που θα φοβούνται θα είναι οι βιαστές. Ας κάνουμε το πρώτο βήμα. Σπάμε τη σιωπή - Ακούμε τα θύματα. Καμία μόνη της!
