Ο Μάριος Γιαννάκου τερμάτισε στον υπερμαραθώνιο της ζούγκλας
«Για μένα δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τον τερματισμό», έλεγε στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο υπερμαραθωνοδρόμος Μάριος Γιαννάκου καθ' οδόν προς τη ζούγκλα της Ταλαμάνκα στην Κόστα Ρίκα και τον αγώνα «Coastal Challenge 2020». Και τα κατάφερε! Ο Δραμινός αθλητής τερμάτισε τον επίπονο αγώνα των έξι ημερών και των περίπου 250 χλμ σε τροπικές θερμοκρασίες και ποσοστά υγρασίας που «λυγίζουν» το ανθρώπινο σώμα, κι έγινε ο πρώτος Έλληνας που κατορθώνει κάτι ανάλογο.
«Για την Ελλάδα ρε το κάναμε», έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook μετά τον τερματισμό συνοδεύοντας την ανάρτησή του με μια φωτογραφία του με την ελληνική σημαία στην πλάτη και εμφανή τα σημάδια από την υπερπροσπάθεια στο πρόσωπο.
«Αυτές τις πέντε ημέρες δεν μπορώ να μετρήσω πόσες φορές έκλαψα, πόσες φορές ούρλιαξα μόνος στη μέση του πουθενά, πόσες φορές απογοητεύτηκα. Δεν μπορώ να μετρήσω πόσες φορές σκέφτηκα να εγκαταλείψω ή πόσες φορές ένιωθα να με πνίγουν οι σκέψεις και οι αφόρητοι πόνοι. Όλα αυτά τα παραμέρισα, όταν κατάλαβα ότι ο σκοπός που ήρθα εδώ, ο σκοπός που τρέχω ήταν πολύ μεγαλύτερος από τον πόνο που ένιωθα, από τα δάκρυα που έριχνα και από τις απογοητεύσεις που είχα», αναφέρει ο Μάριος Γιαννάκου, ο οποίος είναι και ο μόνος Έλληνας που έχει κατορθώσει να φέρει εις πέρας τρεις υπερμαραθώνιους, αφού είχαν προηγηθεί αυτοί στο Ροβανιέμι, στον Αρκτικό Κύκλο και στην έρημο Αλ Μαρμούρ του Ντουμπάι.
«Έτρεξα για την Ελλάδα μας, την οικογένειά μου, τον Θεόδωρο Κάργα, για όλους εσάς που θέλετε να κάνετε το πρώτο βήμα στη ζωή σας, να τολμήσετε. Να θυμάστε πως πάντα θα είμαι δίπλα σας όποτε με χρειαστείτε. Έτρεξα για τα πιτσιρίκια που με αγκάλιασαν στις σχολικές τάξεις πριν φύγω και για όλους εσάς που μου στείλατε άπειρα μηνύματα στον αγώνα και έκλαιγα ακούγοντάς τα να μου τα διαβάζουν. Τα καταφέραμε όλοι μαζί», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Έλληνας αθλητής.
Κλείνει, δε, την ανάρτησή του μ΄ έναν αγαπημένο του στίχο που αντικατοπτρίζει, όπως λέει, τις τελευταίες έξι μέρες του εκεί - «μέχρι το τέλος η ψυχή κι όμως πηγαίνει πιο εκεί» - αλλά και με ευχαριστίες στην ομάδα του που ήταν εκεί και τον εμψύχωνε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και στους χορηγούς του.
