Αργύρης Μαριόλης: ο καλύτερος γιατρός της Ευρώπης είναι Έλληνας
Το βραβείο του «γιατρού της χρονιάς» από τους οικογενειακούς γιατρούς ολόκληρης της Ευρώπης παρέλαβε ο Αργύρης Μαριόλης, ο οποίος ταξίδεψε στη Σλοβακία για την τιμητική βραδιά.
Πρόκειται για έναν εξαίρετο γιατρό που υπηρετεί στη Μάνη και στο Κέντρο Υγείας Αρεόπολης και κάνει την Ελλάδα υπερήφανη εδώ και χρόνια!
«Ερχόμενος εδώ στην Σλοβακία, στην όμορφη Μπρατισλάβα, ξεκινώντας από το νοτιοανατολικότερο σημείο της Ηπειρωτικής Ευρώπης, τη Μάνη, που γειτνιάζει με τα εδάφη της Αρχαίας Σπάρτης, αποδέχτηκα για λογαριασμό των ασθενών, την τιμή που μου γίνεται και σπεύδω να τους την ανταποδώσω» τόνισε στην ομιλία του και πρόσθεσε:
«Ο αγώνας και η ελπίδα είναι τα άστρα που ανέκαθεν με οδήγησαν, γιατί το καθήκον και η ευθύνη είχαν και έχουν θεσμοθετηθεί από τον ίδιο τον Άνθρωπο, δηλαδή από τους ίδιους τους πολίτες – ασθενείς. Μου αποδόθηκαν οι χαρακτηρισμοί «Ο Ήρωας της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ελλάδα», «Πρότυπο Γενικού Γιατρού», «Σαμαρείτης Ιατρός στα εδάφη της Αρχαίας Σπάρ-της», παρόλο που η ιατρική προσφορά δεν τιμάται συχνά, ίσως επειδή μεγαλώνει ολοένα το χάσμα ανάμεσα στο ιατρικό έργο και την κοινωνία που είναι υποταγμένη στις υλικές ανάγκες.
Εσείς, ως ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός, με κάνατε να μπορώ να σηκώσω το πρόσωπο που τώρα το φωτίζει η τιμή της απονομής του βραβείου του Γενικού Ιατρού της Χρονιάς για την Ευρώπη. Νιώθω ιδιαίτερα συγκινημένος, επειδή συνέβαλα, έστω και λίγο, στην αλλαγή που προσπαθούμε να κάνουμε στη χώρα μας για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και για τον Οικογενειακό Ιατρό. Μαζί με τους συνεργάτες μου, όλα αυτά τα χρόνια, είχα δημιουργήσει για την αναβάθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ελλάδα, αρκετές κρυψώνες αντίστασης και θέλησης. Πιστεύω πως έχω καθήκον, ως Γενικός Ιατρός, να συνεχίσω να είμαι φίλος με τις ανυποχώρητες ανθρώπινες θέσεις που εκφράζονται μέσα στο ιατρικό λειτούργημα.
Δεν θα γεμίσω με λέξεις την σημερινή μου παρουσία, γιατί κάθε ασθενής είναι ένα σημάδι για μια συνάντηση σε σταυροδρόμι. Γιατί στόχος μου ήταν μια πέτρα ή ένας κορμός δέντρου που πάνω τους κάποιος ή κάποιοι Γενικοί Ιατροί να έρθουν αργότερα και να μπορέσουν να χαράξουν καινούργια μηνύματα. Όλοι μας βαδίζουμε σε δρόμους παράλληλους. Με το μυαλό να αναμοχλεύει στο χθες και τα μάτια να κοιτούν στο αύριο, θα ζωγραφίσουμε σε όλη την Ευρώπη έναν ήλιο πιο φωτεινό για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και για τον Οικογενειακό Ιατρό. Ίσως γι' αυτό έφτασα εδώ σήμερα.
Η ψυχή μου φεύγοντας από εδώ και επιστρέφοντας στην πατρίδα μου, θα έχει νέα κύματα νοσταλγίας. Σας ευχαριστώ θερμά, επαναλαμβάνοντας τον εαυτό μου μέσα στη σιωπή».
