Γκασόλ: Ζωή σαν παραμύθι…

Είναι ο κακός «δαίμονας» της Εθνικής μας ομάδας μπάσκετ. Η «επίσημη αγαπημένη» όλων των ελλήνων δεν έχει κερδίσει ποτέ τους ισπανούς, όταν έχουν τον Πάου Γκασόλ στη σύνθεση τους.

Ο ισπανός σέντερ είχε μητέρα παθολόγο και πατέρα νοσοκόμο, οι οποίοι επιθυμούσαν να τον δουν γιατρό και ό ίδιος φαίνεται πως είχε πειστεί γι’ αυτό. Το ύψος του όμως- ήταν ήδη 1,85 στα 14 του- κι αυτό τον έστρεψε να ασχοληθεί με το μπάσκετ.

Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στη θυγατρική της Μπαρτσελόνα, Κορνεγιά , όπου είχε αρχικά χρησιμοποιηθεί ως πόιντ-γκαρντ μαθαίνοντας έτσι άριστα την τέχνη της ντρίπλας και του ελέγχου της μπάλας.  

Η απότομη αύξηση του ύψους αλλά και το πηγαίο ταλέντο του, δεν πέρασαν απαρατήρητα από τους προπονητές της Μπαρτσελόνα που στα 16 τον πήραν στις υποδομές της ομάδας της Καταλονίας και μάλιστα το 1998 κατέκτησε το πρωτάθλημα Παίδων.  

Ακολούθησε η κλήση στην Εθνική Ισπανίας με την οποία ξεδίπλωσε το ταλέντο του στο φημισμένο τουρνουά Άλμπερτ Σβάιτσερ στη Γερμανία αναγκάζοντας και τους Αμερικανούς να αρχίσουν να τον παρακολουθούν.  

Παρά τις δεκάδες προτάσεις από αμερικανικά πανεπιστήμια προτίμησε να μείνει στη Βαρκελώνη και στις 17 Ιανουαρίου 1999 έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Μπάρτσα κόντρα στην Κάθερες.  

Η καριέρα του έκτοτε είχε συνεχή ανοδική πορεία. Τη σεζόν 2000-01 έγινε βασικός λόγω του τραυματισμού του Ρόνι Σεϊκέλι και βοήθησε στην κατάκτηση του νταμπλ στην Ισπανία κερδίζοντας παράλληλα και τον τίτλο του MVP. Εκείνη όμως ήταν και η τελευταία του σεζόν στην ισπανική λίγκα αφού δεν τον χωρούσαν τα στενά όρια της χώρας του.

Από το 2001 έως το 2008 φόρεσε τη φανέλα των Μέμφις Γκρίζλις ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο και στον αδερφό του Μαρκ ενώ από το 2008 έως το 2014 έγινε μέλος των θρυλικών Λέικερς. Πέρυσι το καλοκαίρι εντάχθηκε στο δυναμικό μίας άλλης ιστορικής ομάδας, των Σικάγο Μπουλς και έως τώρα μετράει 1.097 αγώνες στο ΝΒΑ και πέντε συμμετοχές σε all star game.

Σε ότι αφορά το NBA είναι ο δεύτερος ευρωπαίος σκόρερ όλων των εποχών πίσω από το άλλο ιερό «τέρας» τον Νοβίτσκι κι ακόμα τρίτος στα ριμπαόυντ, πρώτος σε τάπες και δεύτερος σε λεπτά συμμετοχής, ενώ έχει φορέσει και δυο δαχτυλίδια πρωταθλητή με την φανέλα των Λέικερς.

Με τις εθνικές ομάδες της Ισπανίας έχει κατακτήσει τα πάντα. Το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων το 1998 και το χρυσό στο Παγκόσμιο του 1999. Το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ Νέων το 2000 ενώ με την Εθνική Ανδρών μετράει συνολικά 8 μετάλλια. Δύο ασημένια στους Ολυμπιακούς του 2008 και του 2012, ένα χρυσό στο Μουντομπάσκετ του 2006, δύο χρυσά το 2009 και το 2011, δύο ασημένια το 2003 και το 2007 και ένα χάλκινο το 2001 σε Ευρωμπάσκετ ενώ το βράδυ της Κυριακής θα φορέσει ένα ακόμη που δεν αποκλείεται και αυτό να λάμπει από χρυσάφι…