Πέθανε ο πυγμάχος Ρούμπιν «Hurricane» Κάρτερ

Ο αφροαμερικανός πρώην επαγγελματίας πυγμάχος Ρούμπιν «Χαρικέιν» Κάρτερ, ο οποίος έμεινε για 19 χρόνια στη φυλακή μετά την καταδίκη του για το φόνο τριών λευκών αλλά απελευθερώθηκε όταν τελικά κρίθηκε ότι η δίκη του δεν ήταν δίκαιη, απεβίωσε χθες σε ηλικία 76 ετών, όπως ανακοίνωσε ο προσωπικός του φίλος Τζον Άρτις.

Ο Κάρτερ, την ιστορία του οποία έκανε φολκ τραγούδι ο Μπομπ Ντίλαν και ερμήνευσε στη μεγάλη οθόνη ο Ντένζελ Ουάσινγκτον, ένα σύμβολο των σφαλμάτων του συστήματος απονομής δικαιοσύνης των ΗΠΑ, έπασχε από καρκίνο του προστάτη, με τον οποίο έδινε μάχη επί σχεδόν τρία χρόνια, ανέφερε ο Άρτις. Πέθανε στο σπίτι του στο Τορόντο, όπου ζούσε αφότου απελευθερώθηκε από τη φυλακή το 1985.

«Όσοι έχουν φυλακιστεί άδικα έχασαν έναν υπέρμαχο», τόνισε ο Άρτις. «Αφιέρωσε τη ζωή του στο να βοηθήσει τους ανθρώπους οι οποίοι χρειάζονται το ίδιο είδος της βοήθειας που χρειαζόταν και ο ίδιος, οι οποίοι καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν άδικα».

Πυγμάχος μεσαίων βαρών με διακρίσεις ως το 1964, ο Κάρτερ έγινε γνωστός σε ένα πολύ πιο ευρύ κοινό για την τροπή που πήρε η ζωή του μετά τη σύλληψή του για μια τριπλή δολοφονία το 1966.

Η σύλληψή του, η φυλάκισή του και ο εντέλει νικηφόρος μακρόχρονος αγώνας για την απελευθέρωσή του είναι το θέμα του τραγουδιού "Hurricane" του Μπομπ Ντίλαν (1975) και της ταινίας "Hurricane Carter", στην οποία ο Ουάσινγκτον υποδύεται τον φυλακισμένο πυγμάχο (1999). Η ταινία κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα Α΄ ανδρικού ρόλου και ήταν υποψήφια για Όσκαρ.

Γεννημένος το 1937 στο Κλίφτον, στην πολιτεία Νιου Τζέρσεϊ, ο Κάρτερ είχε προβλήματα με το νόμο από την εφηβεία του. Είχε καταδικαστεί από δικαστήρια ανηλίκων για επίθεση και κλοπή, ενώ υπηρέτησε δύο χρόνια στο στρατό. Στην αυτοβιογραφία του που κυκλοφόρησε το 1974 με τίτλο «Ο Δέκατος Έκτος Γύρος», ο Κάρτερ αναφέρθηκε στα δύσκολα πρώτα του χρόνια: «το πιο ευγενικό πράγμα που έχω να πω για την παιδική μου ηλικία είναι ότι επιβίωσα».

Το 1961 αποφάσισε να διοχετεύσει την ενέργειά του στην πυγμαχία. Έγινε επαγγελματίας. Η καριέρα του, κατά τη διάρκεια της οποίας είχε 27 νίκες, -στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν, στο Λονδίνο, στο Παρίσι και αλλού-, είχε αρχίσει να φθίνει το 1966, όταν συνελήφθη και κατηγορήθηκε για μια τριπλή δολοφονία μέσα σε ένα μπαρ στο Πάτερσον, στο Νιου Τζέρσεϊ. Καταδικάστηκε μαζί με τον Άρτις, έναν νεαρό που έκανε οτοστόπ και είχε πάρει μαζί του το βράδυ που διαπράχθηκαν οι φόνοι.

Η υπόθεση του Κάρτερ ήλθε ξανά στην επιφάνεια το 1974, όταν δύο μάρτυρες-κλειδιά ανακάλεσαν τις καταθέσεις τους, η εφημερίδα New York Times δημοσίευσε μια σειρά αποκαλύψεων και ο πυγμάχος μετατράπηκε σε σύμβολο για το κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων. Η Τζόνι Μίτσελ και ο Μοχάμεντ Αλί τάχθηκαν υπέρ του. Η υπόθεση ώθησε τον Ντίλαν να κυκλοφορήσει το "Χαρικέιν". Ο Κάρτερ δικάστηκε ξανά το 1976, και καταδικάστηκε εκ νέου.

Απελευθερώθηκε εντέλει το 1985, χάρη στην υποστήριξη μιας ομάδας Καναδών ακτιβιστών, αφού ένας ομοσπονδιακός δικαστής αποφάνθηκε ότι οι καταδίκες του «βασίζονταν μάλλον στον ρατσισμό παρά στη λογική, μάλλον σε συγκαλύψεις παρά σε αποκαλύψεις». Οι εισαγγελείς αποφάσισαν να μην ζητήσουν να δικαστεί για τρίτη φορά. Παρά την απελευθέρωσή του, ορισμένοι ως ακόμη και σήμερα αμφιβάλλουν για την αθωότητά του, υποστηρίζοντας ότι υπήρχαν στοιχεία για την ενοχή του.

Μετά την απελευθέρωσή του ο Κάρτερ διετέλεσε επί 12 χρόνια εκτελεστικός διευθυντής της Ένωσης για την Υπεράσπιση των Άδικα Καταδικασμένων, μιας οργάνωσης που εδρεύει στο Τορόντο. Αποχώρησε από την οργάνωση αυτή το 2004 μετά από μια πικρή διαμάχη.

«Απελευθερώσαμε πάνω από 20 ανθρώπους τα τελευταία 15 ως 20 χρόνια - διαδραμάτισε τεράστιο ρόλο σε αυτό», δήλωσε ο Τζέιμς Λόκιερ, ένας από τους συνιδρυτές της οργάνωσης.

Μετά την αποχώρησή του από την Ένωση ο Κάρτερ συνέχισε τη δράση του υπέρ των καταδικασμένων άδικα, δίνοντας συχνά ομιλίες. Παρέμεινε στενός φίλος με τον Άρτις, τον άνθρωπο μαζί με τον οποίο είχαν καταδικαστεί.