Εκοιμήθη ο τελευταίος ασκητής της Μονής των Στροφάδων
Πλήρης ημερών εκοιμήθη, την Δευτέρα, ο επί δεκαετίες ασκητής και φύλακας άγγελος των Στροφάδων, παπά Γρηγόρης Κλάδης. Την εκδημία του διαλάλησε πένθιμα προς κάθε κατεύθυνση, το καμπαναριό της Μονής της μετανοίας του, στην πόλη της Ζακύνθου.
Επί 40 και πλέον χρόνια αποτελούσε την ψυχή των Στροφάδων, φυλάγοντας τις δικές του Θερμοπύλες στο νοτιότερο νησί του Ιονίου. Σαν ένα σύγχρονος Ροβινσώνας επέλεξε, όχι τη βουή του Μοναστηριού της πόλης, αλλά την απέραντη γαλανή ερημία της παλαιάς έδρας της Μονής μετανοίας του.
Στα Στροφάδια, τον τόπο όπου θάφτηκε και βρέθηκε το σκήνωμα του Αγίου Διονυσίου, περιπολούσε σε κάθε σπιθαμή του, τραβούσε νερό από το ίδιο πηγάδι του πύργου των Παλαιολόγων, που έπιναν νερό οι μοναχοί επί Βυζαντίου και παράλληλα κάθε ξημέρωμα έκανε τη δικιά του προσευχή για τη σωτηρία της ψυχής μας.
Με μόνη παρέα τον σκύλο του, τα πρόβατά του και την Παντοχαρά, συνομιλούσε μαζί τους, καλλιεργούσε τη γη, θέριζε, τρυγούσε, ζύμωνε ψωμί και έπηζε τυρί, άναβε τα καντήλια στο Κοιμητήρι των αδελφών της Μονής.
Σύμφωνα με το imerazante.gr και όπως μαρτυρούν όσοι τον γνώριζαν καλά, είχε τον δικό του “Θεό”, ωστόσο, στην πραγματικότητα έμοιαζε μ΄ ένα μικρό παιδί. Αθώος, ανεξίκακος, έκπληκτος και συμμαζεμένος μπροστά σε όσους τελευταία τον επισκέπτονται.
Αναχωρητής, με τα όλα του ο παπά Γρηγόρης είχε αρνηθεί σε προηγούμενο Μητροπολίτη να λάβει το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη που εκείνος του προσέφερε, διότι, όπως λέγεται ότι είπε, δεν θέλει να κρεμάσει εμπρός του “λιλιά”.
Η ζωή για τον παπά Γρηγόρη ήταν πολύ μοναχική. Σχεδόν ασκητική, ενώ μέχρι την τελευταία στιγμή που επέστρεψε στο νησί της Ζακύνθου προβληματιζόταν “τι θα γίνει αυτό το μέρος. Θα πέσουν όλα. Θα ρημάξουν. Ήδη μέρα με την μέρα ο πύργος των Παλαιολόγων γκρεμίζεται και η πολιτεία δεν κάνει απολύτως τίποτα”. Αυτή ήταν η έγνοια του και το παράπονό του για τον δικό του επίγειο μικρό παράδεισο.
Ο μακαριστός Ιερομόναχος είχε γεννηθεί στη Ζάκυνθο στις 13 Σεπτεμβρίου 1937. Όντας αδελφός της περιώνυμης Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου, χειροτονήθηκε διάκονος στις 18 Απριλίου 1965 και πρεσβύτερος στις 16 Αυγούστου 1967. Η εξόδιος Ακολουθία του, εψάλη το απόγευμα της Τρίτης στο γενέθλιο χωριό του, τον Αγαλά όπου και ετάφη.
