Ανισότητες φέρνει ο ενιαίος φόρος ακινήτων

Του Παναγιώτη Δημητρακόπουλου

Φόρο κατά μέσο όρο 20% μεγαλύτερο από αυτόν που αναλογεί στις πραγματικές αξίες των ακινήτων τους, καλούνται να συνεχίσουν να πληρώνουν εκατομμύρια ιδιοκτήτες και στο πλαίσιο του ενιαίου φόρου, το νομοσχέδιο επί του οποίου εντός της ημέρας ή αλλιώς σε κάθε περίπτωση, όπως επιμένουν από το οικονομικό επιτελείο, ως το τέλος της εβδομάδας, θα κατατεθεί στη Βουλή.

Καθώς παίρνει ως βάση υπολογισμού όχι τις εμπορικές, αλλά τις σημαντικά υψηλότερες αντικειμενικές τιμές, που ισχύουν στην πλειονότητα των περιοχών, οδηγεί σε επιπλέον φόρους 700 εκατομμυρίων ευρώ, έναντι αυτών που θα επιβάλλονταν, με τους ίδιους συντελεστές, αν ως σημείο αναφοράς λαμβάνονταν οι αγοραίες τιμές.

Η κυβέρνηση πάντως υποστηρίζει ότι αναπροσαρμογή των αντικειμενικών τιμών σήμερα, θα οδηγούσε σε μείωση του φόρου στις ακριβές περιοχές και αύξηση του σε εκείνες με χαμηλού και μεσαίου ύψους αντικειμενικές αξίες.

Που οδηγεί όμως η «αδικία» των τιμών; Σε πολύ μικρή διαφορά υπέρ των ιδιοκτητών, σε περιοχές όπως το Πέραμα, όπου η εμπορική τιμή είναι μεγαλύτερη της αντικειμενικής, αλλά σε επιβάρυνση – συχνά εξαιρετικά υψηλή- σε περιοχές, όπως το Παλαιό Ψυχικό, με μεγάλες αποκλίσεις στις δύο αξίες, βάρος που …φουσκώνει, μέσω του συμπληρωματικού φόρου στο πρότυπο του ΦΑΠ. 

Σύμφωνα με έρευνα της Διεθνούς Ένωσης Ιδιοκτητών, η Ελλάδα ανήκει στις πέντε χώρες με την υψηλότερη φορολόγηση ακινήτων στην Ευρώπη. Κι αυτό διότι επιβάλλει:

-ενιαίο φόρο (ως φέτος «χαράτσι» και ΦΑΠ)

-αυτοτελή φορολόγηση ως 33% των ενοικίων

-3% συμπληρωματικό φόρος στο εισόδημα από ενοίκια

-3,6% τέλος χαρτοσήμου στις επαγγελματικές μισθώσεις

-1%-4% εισφορά αλληλεγγύης

-φόρο μεταβίβασης

-φόρο γονικής παροχής

-φόρο δωρεάς

-Φ.Π.Α. κατά την πώληση νεόδμητων

-φόρο υπεραξίας

-Πλασματικά υψηλές αντικειμενικές αξίες, που αυξάνουν σημαντικά κάθε σχετική με αυτές επιβάρυνση.