Παρασκευή και 13: Μύθοι και πραγματικότητα
Η προκατάληψη που συνοδεύει τη συγκεκριμένη ημέρα (Παρασκευή και 13), είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη. Οι λόγοι που ανέδειξαν τη συγκεκριμένη μέρα ως «βασίλισσα» της γρουσουζιάς, αποδίδονται διαφορετικά από πολλούς, αλλά ο αστικός μύθος μπερδεύεται κάπου στα βάθη των αιώνων.
Χαρακτηριστικό της προκατάληψης, η οποία είναι ιδιαιτέρως ισχυρή στις αγγλοσαξονικές και τις ισπανόφωνες χώρες, είναι το γεγονός πως πολλά κτήρια δεν διαθέτουν 13ο όροφο ή ακόμα ο αριθμός απαλείφεται από τις οδούς.
Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη οι ρίζες της εν λόγω κακοδαιμονίας βρίσκονται στη χριστιανικές γραφές και τον μύθο που θέλει τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, ως τον 13ο μαθητή του Ιησού ενώ σύμφωνα με άλλους μελετητές η εν λόγω ημέρα ταυτίζεται με τη Σταύρωση.
Ωστόσο πολλοί υποστηρίζουν πως οι ρίζες του 13 ως ατελούς αριθμού απαντούν στη διδασκαλία του Πυθαγόρα, ο οποίος θεωρούσε τον αριθμό 12 ως τον τέλειο αριθμό, δοξασία που μεταφέρθηκε κατά του επόμενους αιώνες τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο και στον ρωμαϊκό κόσμο.
Μέσω της Βίβλου, η δεισιδαιμονία έφτασε και στις διδασκαλίες του Ισλάμ, όπου για τους μουσουλμάνους η ημέρα της Παρασκευής ταυτίζεται με τη βρώση του απαγορευμένου καρπού από τον Αδάμ και την Εύα.
Ωστόσο άλλοι μελετητές εκτιμούν πως η ιδρυτική πράξη του μύθου για την Παρασκευή και 13 βρίσκεται στη μεσαιωνική Ευρώπη και συγκεκριμένα την ημερομηνία που ο Πάπας σε συνεννόηση με τον βασιλιά Φίλιππο Δ' της Γαλλίας αποφασίζει να εκδώσει διάταγμα σύλληψης των Ναϊτών Ιπποτών, του μυστικού θρησκευτικού τάγματος που είχε τεράστια οικονομική και πνευματική ακτινοβολία την εποχή των Σταυροφοριών. Το διάταγμα εκδόθηκε Παρασκευή 13 Οκτωβρίου του 1307.
Βεβαίως, οι σύγχρονοι αστικοί μύθοι έχουν εμπλουτίσει την κακή τύχη της ημέρας καθώς ο αριθμός 13 ταυτίζεται με τη μοιραία αποστολή του Απόλλων 13 της NASA. η οποία εκτοξεύθηκε στις 13:13, ενώ μετά από τα σοβαρά προβλήματα που παρουσιάστηκαν, διακόπηκε στις 13 Απριλίου.
