Συγκινεί ο Φράνσις Αντετοκούνμπο: Η εξομολόγηση για τη ζωή στη Νιγηρία και η στιγμή που συναντήθηκε με την οικογένειά του
Στο περιοδικό Down Town και στη δημοσιογράφο Αμάντα Φούντη παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη ο Φράνσις Αντετοκούνμπο. Ο μεγαλύτερος αδελφός της οικογένειας Αντετοκούνμπο, μίλησε για τα παιδικά του χρόνια στο Λάγος της Νιγηρίας που μεγάλωνε με τους παππούδες του μακριά από την οικογένειά του, ενώ παράλληλα περιέγραψε τη στιγμή που επιτέλους ξανασυναντήθηκαν.
Η μητέρα σου έχει μιλήσει με συγκίνηση για το ότι έπρεπε να μείνεις στη Νιγηρία. Το περιγράφει ως τη δυσκολότερη στιγμή της ζωής της. Εσύ πώς τη θυμάσαι εκείνη την περίοδο;
Το να μείνω πίσω στη Νιγηρία και η μητέρα μου να μην μπορεί να έρθει να με πάρει, επειδή δεν είχε τα σωστά χαρτιά και έγγραφα για να ταξιδέψει, μου στέρησε τη δυνατότητα να δεθώ με την οικογένειά μου και να μεγαλώσω με τα αδέρφια μου. Από την άλλη όμως, μεγάλωσα με τους παππούδες μου και έμαθα πολλά από αυτούς ως παιδί.
Πώς ήταν να μεγαλώνεις με τους παππούδες σου; Τι ρόλο έπαιξαν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σου;
Έμαθα πολλά ζώντας μαζί τους. Μου δίδαξαν να είμαι ταπεινός, συγκεντρωμένος και πάντα κοντά στον Θεό. Να ζω κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία, γιατί δεν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον, και να αγαπώ τον συνάνθρωπό μου.
Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σου από την παιδική σου ηλικία στο Λάγος της Νιγηρίας;
Οι πιο έντονες αναμνήσεις μου είναι εκεί. Το Λάγος είναι το σπίτι μου. Εκεί μεγάλωσα, πήγα σχολείο, εκεί ζουν οι περισσότεροι φίλοι μου, και εκεί ξεκίνησα τη μουσική μου καριέρα.
Όταν ήσασταν χώρια με ποιους τρόπους επικοινωνούσες με την οικογένειά σου στην Ελλάδα εκείνη την εποχή;
Με την οικογένειά μου στην Ελλάδα προσπαθούσαμε να επικοινωνούμε συχνά μέσω κινητού τηλεφώνου.
Αν έπρεπε να περιγράψεις εκείνη την περίοδο με τρεις λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;
Μοναξιά, αποσύνδεση, νοσταλγία.
Πότε άρχισες να καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα βελτιώνονταν για την οικογένειά σου στην Ελλάδα;
Κατάλαβα πως τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν αφότου ο αδερφός μου επιλέχθηκε στο NBA το 2013.
Υπήρξε κάποιο τηλεφώνημα ή μήνυμα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Ναι, το τηλεφώνημα που δε θα ξεχάσω ποτέ ήταν όταν οι γονείς μου με κάλεσαν για να μου πουν ότι ο Γιάννης επιλέχθηκε στο NBA. Ήμουν στη δουλειά όταν το έμαθα. Ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος· εκείνη την ημέρα δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
Παρακολούθησες τη στιγμή που ο Γιάννης επιλέχθηκε στο NBA;
Ναι, φυσικά.
Πότε κατάλαβες ότι η πορεία του Γιάννη άλλαζε τα πάντα για όλη την οικογένεια;
Τη στιγμή που οι αδερφοί μου κατάφεραν να μου στείλουν πρόσκληση για να επισκεφθώ την Ελλάδα.
Ποιο ήταν το πρώτο συναίσθημα που ένιωσες όταν έμαθες ότι θα επανενωνόσουν με την οικογένειά σου;
Ένιωσα ευγνωμοσύνη και ελπίδα μετά το draft του αδερφού μου. Τότε κατάλαβα ότι υπήρχε πιθανότητα να ξανασμίξουμε. Πριν από αυτό δεν είχα καμία ελπίδα πως θα συμβεί αυτό ποτέ.
Θυμάσαι την ημέρα που βρεθήκατε όλοι ξανά μαζί; Ποιες εικόνες σου έχουν μείνει;
Ήταν μια απίστευτη χαρά, ένα συναίσθημα και μια ανάμνηση που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Θυμάμαι τους γονείς μου να κάθονται και να μας βγάζουν φωτογραφία, και τους πέντε μας μαζί. Μέχρι σήμερα έχω αυτή τη φωτογραφία στο Instagram μου.
Ποιες αξίες πιστεύεις ότι σας κράτησαν ενωμένους παρά την απόσταση και τις δυσκολίες;
Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να καταλάβεις ότι τίποτα καλό δεν έρχεται εύκολα στη ζωή, πρέπει να περάσεις πολλά για να φτάσεις εκεί που θες. Θα πω ότι ήταν η βοήθεια των γονιών μας, όλη αυτή η καθοδήγηση και τα όσα μας έμαθαν μας βοήθησαν πολύ. Μας δίδαξαν να μένουμε ταπεινοί, αφοσιωμένοι, και γεμάτοι ελπίδα. Η πίστη είναι αυτό που πρέπει να κρατάμε. Η οικογένεια είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που έχουμε, γιατί θα είναι πάντα εκεί για σένα.
Ποια θεωρείς τη μεγαλύτερη νίκη της ζωής σου μέχρι σήμερα;
Το ότι κατάφερα να επανενωθώ με την οικογένειά μου και να ακολουθήσω το όνειρό μου στη μουσική και σε άλλα πράγματα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
