O Θάνος Μπίρκος στο FTHIS: Ο ρόλος στη σειρά "Γιατί ρε πατέρα;" και ο θάνατος του μπαμπά του - "Θα κοιτάζει από εκεί ψηλά και πιστεύω θα χαίρεται"

Από τον Μάριο Κωνσταντόπουλο

Η κωμική σειρά του ΑΝΤ1 "Γιατί ρε πατέρα;" έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές εβδομάδες και χαρίζει στους τηλεθεατές κάθε Δευτέρα στις 22:30, εκρηκτικές στιγμές γέλιου, δράσης και περιπέτειας μέσα από μία ιστορία γεμάτη ανατροπές.

Ένας από τους χαρακτήρες που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού είναι ο "Δάκης", τον οποίο ενσαρκώνει με επιτυχία ο Θάνος Μπίρκος.

Ο ταλαντούχος ηθοποιός, με αφορμή τον ρόλο του στο "Γιατί ρε πατέρα;", μίλησε αποκλειστικά στο FTHIS.

Ο Θάνος Μπίρκος αναφέρθηκε στην εν λόγω σειρά, στον "Σασμό" που πρωταγωνιστούσε, στην αντίδραση των γονιών του όταν τους είπε ότι θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική, αλλά και στον θάνατο του πατέρα του.

Όσα είπε ο Θάνος Μπίρκος στο FTHIS

Τη φετινή σεζόν βρίσκεσαι στην κωμική σειρά του ΑΝΤ1 "Γιατί ρε πατέρα;". Πες μας μερικά πράγματα για τον ρόλο σου…

Έχει κάνει, πλέον, την εμφάνισή του ο Δάκης και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Είναι ένας ρόλος ο οποίος στα πρώτα επεισόδια θα δείχνει κάτι, αλλά δεν είναι αυτό που φαίνεται. Αυτό είναι ένα πολύ ωραίο challenge που μου έχει βάλει και ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της σειράς και με εξιτάρει. Περιμένω πώς και πώς να δω την αποδοχή του κοινού σε αυτόν το ρόλο.

Είναι ένας κωμικός χαρακτήρας…

Βεβαίως! Είναι ο τεχνίτης νυχιών του κομμωτηρίου του Λευτέρη Τσατσάνη, όπου μετά το θάνατο του Τσατσάνη περιέρχεται στα χέρια των τριών παιδιών του. Τα παιδιά δεν γνώριζαν για το κομμωτήριο και το μαθαίνουν μετά την κηδεία. Μέσα στο κομμωτήριο μαζί μου είναι και η κομμώτρια, την οποία υποδύεται η Νίκη Λάμη. Οι σχέσεις του Δάκη και της Μάγδας δεν είναι οι καλύτερες.

Πως προέκυψε η συμμετοχή σου στη σειρά;

Με κάλεσε η εταιρία παραγωγής και μου είπε ότι υπάρχει ένας ρόλος και ότι ο σεναριογράφος και όλη η ομάδα έχει σκεφτεί εμένα. Έκανα διάφορα δοκιμαστικά με συναδέλφους για τον ρόλο της κομμώτριας, που πήρε τελικά η Νίκη Λάμη, η οποία είναι πάρα πολύ καλή. Έτσι, κάποια στιγμή ήμουν στο θέατρο και χτύπησε το τηλέφωνό μου και μου είπαν ότι ο ρόλος είναι δικός μου. Νομίζω ότι με άκουσαν σε όλο το τετράγωνο (Γέλια).

Το μαγικό με αυτή τη σειρά είναι ότι και μόνο που είσαι ένα κομμάτι αυτής της σειράς, σε κάνει χαρούμενο. Όλη η ομάδα και μπροστά και πίσω από τις κάμερες το κάνουμε με χαρά και το κάνουμε με θέληση όλο αυτό. Υπάρχουν μέρες που δεν έχουμε γύρισμα και μιλάμε μεταξύ μας σαν να έχουμε γύρισμα. Λείπει ο ένας στον άλλον.

Άρα η συνεργασία σου με όλους τους συντελεστές καταλαβαίνω ότι είναι τέλεια…

Είναι υπέροχη η συνεργασία με όλους τους συντελεστές. Είμαστε εκεί για να βοηθήσει ο ένας τον άλλον αν χρειαστεί κάποιος βοήθεια. Αυτό που μας χαρακτηρίζει είναι ότι όλοι είμαστε μια αγκαλιά. Το σενάριο έχει τόσες ανατροπές, που όταν το διαβάζουμε στέλνουμε αμέσως μηνύματα ο ένας στον άλλον.

Αυτό το κλίμα επιζητάς σε κάθε δουλειά που θα είσαι; Αυτός είναι ο βασικότερος παράγοντας για να πεις το "ναι" σε μια πρόταση;

Δεν ρωτάω ποιοι άνθρωποι θα είναι για να πάω στη δουλειά. Δεν λειτουργώ έτσι. Ωστόσο, προσπαθώ να συμβάλλω κι εγώ σε οποιαδήποτε δουλειά είμαι για να συμβεί αυτό το ευχάριστο κλίμα. Είναι ευχής έργον που συμβαίνει και είμαι πολύ χαρούμενος που όλα αυτά τα χρόνια τυχαίνει να είναι έτσι.

Έλειπε θεωρείς μια καλή κωμωδία από την ελληνική τηλεόραση;

Περάσαμε μερικά χρόνια που το δράμα ήταν κυρίαρχο στοιχείο στην ελληνική τηλεόραση. Είμαι και εγώ ένας από αυτούς που υπηρέτησε αυτό το κομμάτι. Υπήρχαν όμως και κωμωδίες, αλλά φέτος με το "Γιατί ρε πατέρα;", νομίζω η κωμωδία θα έρθει πολύ δυνατά. Η σειρά αυτή γεννήθηκε από ελληνικό μυαλό. Τον Αντώνη Ανδρή. Δεν είναι κάποια ιδέα που είναι δοκιμασμένη στο εξωτερικό ή σε κάποια άλλη χώρα, είναι μια ιδέα που θα δοκιμαστεί πρώτη φορά στην Ελλάδα. Είναι πολύ ωραίο το σενάριο.

Θεατρικά για δεύτερη χρονιά είσαι στο θέατρο Λαμπέτη και στην παράσταση "Η ληστεία της συμφοράς"…

Ακριβώς! Με τον Γιώργο Χανιώτη, την Κατερίνα Γερονικολού, τον Δημήτρη Κουρούμπαλη, τον Ιωάννη Απέργη, την Αρετή Πασχάλη, τον Παναγιώτη Γουρζουλίδη και φέτος έχουμε μαζί τον Γιάννη Στεφανόπουλο και τον Θάνο Σκόπα. Υπάρχουν δύο αλλαγές στην παράσταση, αλλά νομίζω ότι συνεχίζουμε στην ίδια γραμμή, ώστε να κάνουμε τον κόσμο να γελάσει. Ο κόσμος φεύγει πάντα χαμογελαστός. Δεν υπάρχει θεατής που να μη γελάσει έστω και λίγο και αυτό είναι το κατόρθωμά μας στην παράσταση αυτή.

Επίσης, τα Χριστούγεννα θα είμαι στο "Αλαντίν και οι 3 χριστουγεννιάτικες ευχές" σε σκηνοθεσία της Σοφίας Σπυράτου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Στην τηλεόραση πρόσφατα βρισκόσουν και σε μια επιτυχημένη σειρά. Τον "Σασμό". Πώς ήταν για σένα αυτή η δουλειά;

Η δουλειά αυτή μου έχει αφήσει σίγουρα μια γλύκα για όλα αυτά που έχω ζήσει με και με τους συναδέλφους και με όλη την ιστορία και όλα αυτά τα συναισθήματα που έπρεπε να περάσει ο ρόλος. Μου έχει αφήσει πολύ ωραία επαφή με πολύ ωραίους ανθρώπους, συναδέλφους και μπροστά και πίσω από την κάμερα.  Δεν μπορώ να είμαι ασεβής και να μην πω και για την αναγνωρισιμότητα. Εκεί που χτύπαγε το τηλέφωνό μου δύο φορές, τώρα χτυπάει πέντε.

Θα ήθελα να πούμε και για τον Δημήτρη Ήμελλο, ο οποίος "έφυγε" τόσο νωρίς από κοντά μας…

Η μνήμη του Δημήτρη είναι μέσα μας. Οι άνθρωποι που ζήσαμε πολύ όμορφα πράγματα μαζί με το Δημήτρη, νομίζω τα έχουμε χαραγμένα μέσα μας. Είναι κάτι το οποίο μας έχει λυπήσει πολύ. Ο Δημήτρης Ήμελλος δεν αντικαθίσταται καθόλου. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος και ένας υπέροχος συνάδελφος. Οι μνήμες μου με τον Δημήτρη στο γύρισμα είναι ότι ήταν πάντα εκεί, ήταν στην πρόβα, στο να βοηθήσει, στο να συζητήσουμε τη σκηνή, να συζητήσουμε πράγματα ώστε να βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αυτό είναι που κρατάω σαν ανάμνηση από το Δημήτρη.

Ανάμεσα σε τόσα που κάνεις επαγγελματικά, χρόνο για σένα βρίσκεις;

Βεβαίως! Είναι φροντισμένα όλα γιατί ο Θάνος περνάει πάρα πολύ όμορφα στη δουλειά και ενστερνίζομαι την άποψη ότι εμείς οι ηθοποιοί δεν λέμε "πάω για δουλειά", αλλά "πάω να παίξω". Μου αρέσει πολύ να φεύγω εκτός Αθηνών σε διάφορα μέρη και τα Δευτερότριτα που είμαι ελεύθερος, μου αρέσει να βλέπω θέατρο και να κάνω βόλτες με φίλους. Καθημερινά πράγματα. Επίσης, κάθε πρωί προσπαθώ βρω χρόνο να φροντίσω τα λουλούδια στο μπαλκόνι μου.

Όση ώρα μιλάμε, νιώθω ότι έχω να κάνω με έναν πολύ ευχάριστο άνθρωπο. Ήσουν πάντα έτσι "ανοιχτή καρδιά";

Όπως έχω ξαναπεί, αν έχω κάτι το οποίο με στεναχωρεί ή το οποίο με κάνει να θέλω να κλειστώ στον εαυτό μου, τότε κλείνομαι στον εαυτό μου. Δεν μου αρέσει να επηρεάζω τους δίπλα μου και τους γύρω μου. Αν δεν είναι κάποιο πρόβλημα το οποίο χρήζει βοήθειας, προσπαθώ να το περάσω γιατί είναι μια εμπειρία δική μου. Οτιδήποτε μπορεί να με στεναχωρήσει είναι κάτι το οποίο πρέπει να περάσει από μένα. Προσπαθώ να είμαι πάντα αισιόδοξος και πάντα να βρίσκω τα θετικά σε ό, τι και να γίνεται. Από μικρός προσπαθούσα να ονειρεύομαι και να φαντάζομαι πράγματα τα οποία με κάνουν χαρούμενο και εκ των υστέρων να τα κυνηγάω ώστε να γίνουν.

Πώς αντέδρασαν οι δικοί σου άνθρωποι, οι γονείς σου, όταν τους είπες ότι θα γίνεις ηθοποιός;

Το μόνο που μου είπανε είναι ότι θα έπρεπε να σπουδάσω και κάτι άλλο. Η υποκριτική είναι ένα επάγγελμα που γνωρίζουμε ότι υπάρχει αστάθεια. Σαν γονείς που ενδιαφέρονται για το παιδί τους είχαν την ανασφάλεια για το τι θα γίνει. Στο επάγγελμα του ηθοποιού κάθε 4-5 μήνες ψάχνουμε καινούργια δουλειά.

Έχεις μιλήσει ξανά σε συνεντεύξεις σου για τον θάνατο του πατέρα σου. Ο πόνος μιας τέτοιας απώλειας στο πέρασμα των χρόνων απαλύνεται;

Δεν ξέρω αν απαλύνεται ο πόνος, αλλά σίγουρα υπάρχει η θύμηση του γεγονότος. Το "Γιατί ρε πατέρα;" το είπα για πρώτη φορά όταν "έφυγε". Τώρα θα το λέω με γέλιο και όλο αυτό θα εξαγνίσει ότι αρνητικό υπάρχει. Υπάρχουν πολλές φορές που χαίρομαι που θα παίζω σε μια σειρά που θα έχει τη λέξη "πατέρα" μέσα. Θα κοιτάζει από εκεί ψηλά και πιστεύω θα χαίρεται.

Σου λείπει από την καθημερινότητά σου να ακούς την άποψή του;

Βεβαίως! Ήδη παίρνω τη μητέρα μου για όλα και μιλάω. Η μητέρα μου στον "Σασμό" πάντα μου έκανε παρατηρήσεις και με ρώταγε και για spoiler (Γέλια). Τώρα με ρωτάει να της πω ποιο από τα τρία αδέρφια στο "Γιατί ρε πατέρα;" έχει πάρει τα 3 εκατομμύρια ευρώ, αλλά δεν το ξέρω ούτε εγώ ακόμη! (Γέλια).