Η Άριελ Κωνσταντινίδη για την εγκυμοσύνη της: "Ήμουν αποφασισμένη, όμως πολλές φορές δείλιασα, σταμάτησα, αναρωτήθηκα"

Η Άριελ Κωνσταντινίδη παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην εφημερίδα On Time και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου. Η γνωστή ηθοποιός ρωτήθηκε, μεταξύ άλλων, για τα αρνητικά σχόλια που δέχθηκε όταν μίλησε δημόσια για την πρόσφατη εγκυμοσύνη της, ενώ αναφέρθηκε και στις στιγμές που απογοητεύτηκε στη διαδρομή.

Όταν μίλησες δημόσια για την εγκυμοσύνη σου, υπήρξαν στα social media πολλές αντιδράσεις, από πολύ θετικές έως πολύ αρνητικές, και μάλιστα από γυναίκες.

Δεν το πήρα προσωπικά, διότι είναι σαν να δίνω μια παράσταση ή σαν να είμαι ζωγράφος και να φτιάχνω έναν πίνακα. Έκανα ένα δημιούργημα, λοιπόν, και είναι τι αφορμή σου δίνει εσένα και τι σου ξυπνάει. Δεν το πήρα προσωπικά, αλίμονο. Και ένας καλλιτέχνης αυτό κάνει, σου δίνει μια αφορμή για να σκεφτείς, σου ξυπνάει συναισθήματα. Αυτά λοιπόν που είπαν αυτές οι γυναίκες για μένα έχουν να κάνουν με τη δική τους ζωή, τους φόβους τους, τα θέλω τους, τους συμβιβασμούς τους, ενδεχομένως τη δειλία τους ή τις επιθυμίες τους που δεν κάνανε πράξη. Οπότε δεν με αγγίζουν. Ίσα ίσα που μπορώ να σου πω ότι σκέφτομαι “α, τι ωραία. Δηλαδή, κοίταξε τώρα, όλο αυτό είναι πολύ μεγάλη ευκαιρία που ξυπνάει τόσα συναισθήματα”. Αλίμονο αν ξυπνούσε μόνο θετικά συναισθήματα. Κάτι δεν θα πήγαινε καλά, θα ήταν ψεύτικο.

Απογοητεύτηκες κάποιες στιγμές;

Ήμουν αποφασισμένη, όμως πολλές φορές δείλιασα, σταμάτησα, αναρωτήθηκα μήπως μου έχει γίνει έμμονη ιδέα. Για να το θέλω τόσο πολύ, τι κρύβει αυτό; Και κρύβονταν πολλά πίσω από την απόφαση μου. Τελικά ένιωσα ότι ήταν και μια αποστολή. Ακριβώς επειδή εγώ είμαι το τρίτο παιδί της οικογένειας, ήμουν στο να σώσω την οικογένεια. Ήθελα, λοιπόν, εγώ η ίδια να γεννήσω το τρίτο μου παιδί, αλλά δεν θα σώσω κανέναν. Επίσης, εγώ δεν μίλησα καθόλου σε σχέση με τις εξωσωματικές, δηλαδή πολλές γυναίκες έχουν απευθυνθεί σε εμένα ακριβώς γιατί είχε να κάνει με το ότι “ξέρεις, προσπαθώ τόσα χρόνια. Που πήγες, τι έκανες, πως τα κατάφερες;”. Σε πολλά μηνύματα απάντησα και είπα ότι τα δικά μου βήματα δεν είναι και τα δικά σου. Τα δικά μου βήματα είναι προσωπικά και, αν έχεις πάρει τα βήματα μου, μπορεί να μη φτάσεις στον ίδιο προορισμό. Δεν είχα κανένα θέμα με την επιλογή που έκανα. Το παιδί είναι δικό μου. Είναι μέσα από τη σάρκα μου, μέσα από το αίμα μου, μέσα από τα κόκαλα μου, δεν διαφέρει σε τίποτα από τα άλλα μου δυο παιδιά – μόνο σε σχέση με τον πατέρα τους.