Μιχάλης Ρέππας για Άννα Παναγιωτοπούλου: "Δεν ξέρω αν την κατάλαβα ποτέ, νιώθω ότι δεν τη γνώρισα καλά"

Ο Μιχάλης Ρέππας βρέθηκε καλεσμένος στο You Tube κανάλι του Κώστα Γαζέτη και μίλησε για τις "Τρεις Χάριτες" και τις σχέσεις που είχε αναπτύξει με τις πρωταγωνίστριες της σειράς.

«Οι 'Τρεις Χάριτες' είναι η δημοφιλέστερη σειρά μας και η πιο λαϊκή, δεν μπορούν να μην θυμούνται τις 'Χάριτες'. Αν και μου έχει συμβεί και αυτό και ήταν και ηθοποιός... Για να ξεκινήσουμε από την υπέροχη σκηνογραφία, την έκανε ο Ντίνος Πετράτος, που κατά βάση είναι ζωγράφος, αλλά επειδή ήταν πολύ φίλοι με την Άννα Παναγιωτοπούλου, τον έβαλε να κάνει το σκηνικό και έκανε και άλλα, όπως την Dolce Vita. Πραγματικά σφράγισε αισθητικά την καινούργια τηλεόραση, ήταν εντελώς διαφορετικό αισθητικά το μέσο αστικό σαλονάκι από αυτό που παρουσίασε ο Ντίνος και μάλιστα με το τίποτα», ανέφερε αρχικά ο Μιχάλης Ρέππας.

«Βέβαια ρόλο έπαιξαν και οι ανθρώπινοι τύποι. Παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά τρεις γυναίκες, οι οποίες ήταν αυτόνομες, αυτάρκεις και αυτοπροσδιοριζόμενες και οι οποίες βέβαια επιθυμούσαν τους άντρες, αλλά μόνο σαν έρωτα, όχι για να τις ετεροπροσδιορίσει. Μέχρι εκείνη την ώρα στα εμπορικά θεάματα του ελληνικό σινεμά, ας πούμε, κυριαρχήθηκε από γυναίκες που ετεροπροσδιορίζονταν. Ακόμα και η μεγαλύτερη ντίβα της ελληνικής εμπορικής σκηνής, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, πραγματικά ήταν πάρα πολύ δυναμική γυναίκα, ωστόσο το προφίλ της το καλλιτεχνικό ήταν 'πονηρό θηλυκό κατεργάρα γυναίκα', δηλαδή η γυναίκα που πρέπει να υπαχθεί σε έναν άντρα και που στην ουσία επιβραβεύεται από πόσο φοβερό παλικάρι θα χτυπήσει. Οι 'Τρεις Χάριτες' δεν ήταν έτσι. Ναι μεν επιθυμούσαν τους άντρες αλλά όχι για να αποκατασταθούν. Λεφτά και κοινωνική οντότητα είχαν, μόνο για τον έρωτα. Υπήρχαν στρατιές γυναικών σαν αυτές στην κοινωνία. οι οποίες καθρεφτίστηκαν, αλλιώς 10 χρόνια πίσω, θα θεωρούνται παράξενες», πρόσθεσε.

«Πιο έντονη διαπροσωπική σχέση είχαμε με την Νένα Μεντή μάλλον. Με την Μεντή έχω νιώσει στη ζωή μου πιο κοντά. Έχουμε πάει και διακοπές στο σπίτι της στη Σύρο. Τόσο με την Μίνα Αδαμάκη όσο και με την Άννα Παναγιωτοπούλου, τις οποίες απλώς τις λατρευα -και ο Θανάσης και εγώ με θρησκευτική λατρεία- δεν ήμασταν κοντά σαν άνθρωποι. Τώρα πρόσφατα το συζητούσα αυτό και έλεγα 'Δεν ξέρω αν η Άννα με κατάλαβε ποτέ ή αν εγώ την κατάλαβα'. Είναι περίεργο αυτό. Αυτό που αγάπησα ήταν η σκηνική Άννα, τον άνθρωπο Άννα -όχι ότι την αντιπαθούσα προς Θεού- αλλά σαν να μην τη γνώρισα καλά , έτσι νιώθω. Απλώς είναι οριακή για εμένα καλλιτεχνικά, θεωρώ ότι είμαι προσδιώρησε. Την Μίνα μπορεί με να τη λάτρευα, όπως και την Ντίνα Κώνστα, να λάτρευα την μανιέρα τους, αλλά η Άννα ήταν για εμένα και σφραγίδα. Σαν να προσδιόρισε με την παρουσία της και τα όρια των αντιλήψεων της καριέρας μου, του γούστου μου, του χιούμορ, δεν ξέρω πώς να το πω. Το έκανε μαζί με το Σταμάτη (σ.σ. Φασουλή) -κακά τα ψέματα- γιατί εγώ αυτό τους δύο τους έχω μαζί στο μυαλό μου», εξήγησε στη συνέχεια ο Μιχάλης Ρέππας για την σχέση του με την Άννα Παναγιωτοπούλου.