Προκόπης Αγαθοκλέους: Η εξομολόγηση για τη σύζυγο και τα παιδιά του και οι σκέψεις να μετακομίσουν μόνιμα στην Αθήνα
Ο Προκόπης Αγαθοκλέους βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή "Buongiorno" την Τετάρτη 11 Ιουνίου.
Ο ηθοποιός μίλησε, μεταξύ άλλων, στη Φαίη Σκορδά, για τη συμμετοχή του στη σειρά "Άγιος Παΐσιος, από τα Φάρασα στον Ουρανό".
"Η συμμετοχή μου στον «Άγιο Παΐσιο» ήταν από τις σπουδαιότερες εμπειρίες που έχω βιώσει ως επαγγελματίας. Τόσα πολλά μέρη, ώρες. Οι άνθρωποι που δούλευαν γι΄αυτό ήταν πολύ «εκεί» και θερμοί σε όλα" είπε αρχικά ο Προκόπης Αγαθοκλέους.
Όσον αφορά την προσωπική του ζωή, ο ηθοποιός εξομολογήθηκε: "Είμαι από την Κύπρο, ζούμε στην Κύπρο. Έχω δύο παιδιά με την σύζυγό μου τη Μαρίνα. Είναι και εκείνη ηθοποιός. Σκεφτόμαστε μήπως μπορέσουμε και έρθουμε Αθήνα. Το σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά. Τα παιδιά μας είναι 5 και 7 αντίστοιχα. Οι ενήλικες με τα παιδιά πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και θέλει προσπάθεια. Όσο δεν στερούμε τη φαντασία από τα παιδιά – που είναι ένα «όπλο» που το κουβαλάνε, τόσο πιο όμορφη κοινωνία φτιάχνουμε. Η εκλογίκευση που κάνουμε στα παιδιά είναι στερητική και τους αφαιρεί τον μαγικό κόσμο και τη φαντασία τους".
Στη συνέχεια ο Προκόπης Αγαθοκλέους αποκάλυψε: "Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε χωριό. Είχα την ευτυχία να ζω σε έναν λόφο έξω από το χωριό με δύο γονείς που μας έδιναν την ελευθερία και την αγάπη. Ήμουν πολύ κοντά στην φύση. Έχω λαϊκή καταβολή και νιώθω πολλή περηφάνεια γι΄αυτό. Οι γονείς μου ήταν του επιπέδου του «πώς θα γίνει το παιδί μου ευτυχισμένο», παρόλο που δεν είχαν ακαδημαϊκού επιπέδου μόρφωση, η καρδιά τους είναι ανοιχτή. Ήταν πολύ δεκτικοί και πρότειναν πράγματα που σε εξελίσσουν παράλληλα με αυτό που κάνεις. Είναι πολύ δύσκολος τομέας η υποκριτική και με στήριξαν πολύ σε αυτό. Είναι πολύ περήφανοι για την σειρά “Άγιος Παΐσιος, από τα Φάρασα στον Ουρανό".
Για το πώς αντιμετώπισε τον ρόλο, αλλά και για την σχέση του με την πίστη και την θρησκεία, ο Προκόπης Αγαθοκλέους υπογράμμισε: "Ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος ρόλος του Αγίου Παϊσίου, πολύ απαιτητικός και που απαιτούσε από εμένα μία βαθιά διεργασία με το μέσα μου. Ευτυχώς και σε αυτό, η οικογένειά μου, με στήριξε πάρα πολύ, είναι περήφανοι και εγώ πολύ συγκινημένος που ο κόπος μου και οι θυσίες όλων βρίσκουν χώρο. Είχαμε έναν πάτερ στο χωριό που μας είχε φέρει κοντά στην εκκλησία με πολύ γλυκό τρόπο. με είχε μυήσει στην θρησκεία. Όταν ήρθα στην Αθήνα για σπουδές τα έβλεπα όλα πιο σκεπτικιστικά. Πιστεύω πως και ο Θεός το ήθελε αυτό, ο Θεός δεν μας θέλει δούλους αλλά «δούλους» με την έννοια του σεβασμού. Η έρευνά μου στον Άγιο Παΐσιο και η συνύπαρξη, με έφερε ένα βήμα πιο κοντά στην ουσία των πραγμάτων. Για μένα ο Θεός, η προσεχή, η συνισταμένη, ο στόχος, είναι ανάγκη. Πλέον έχω ανάγκη την προσευχή. Θέλει στα πράγματα μία γείωση, εκεί βρίσκω τον Θεό".
