Ετεοκλής Παύλου: "Ήμουν ένας ωραίος γκόμενος 23 ετών και σε μια μέρα ξύπνησα ανάπηρος, φτωχός και χρεωμένος μέχρι τον λαιμό"
Καλεσμένος στο vidcast “Restart” της Λιλής Πυράκη βρέθηκε ο Ετεοκλής Παύλου.
Ο παρουσιαστής και αθλητής σε βαθιά εξομολογητική διάθεση μιλά για το μεγαλύτερο "restart" της ζωής του - μια αλλαγή που δεν επέλεξε, αλλά αντιμετώπισε με θάρρος και συνέπεια. Θυμάται τις πρώτες σκέψεις που έκανε στο νοσοκομείο μετά από το σοβαρό του ατύχημα , αναλύει την φιλοσοφία που έχει για τη ζωή και εξηγεί γιατί είναι εντάξει να αποδέχεται κανείς πως δεν είναι τέλειος. Μοιράζεται, επίσης, τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί καθημερινά να γίνεται καλύτερος τόσο για τον εαυτό του όσο και για την οικογένειά του.
Διαβάστε επίσης! Ετεοκλής Παύλου: Η on air εξομολόγηση - "Είναι κάτι που δεν το ξέρετε ούτε εσείς"
«Ήμουν άλλος Ετεοκλής πριν το ατύχημα και άλλος μετά…Ήμουν ένας ωραίος γκόμενος 23 ετών, με κοιλιακούς, ψηλός, μελαχρινός, ήμουν μέσα σε όλα και σε μια μέρα ξύπνησα ανάπηρος, φτωχός και χρεωμένος μέχρι τον λαιμό. Μετά το χάος.
Με ένα παράδειγμα θα ξεκινήσω πάλι το οποίο σου το λέω και ανατριχιάζω, έτσι ένιωθα, το θυμάμαι σαν τώρα όταν ήμουν στο νοσοκομείο: σα να σε έχουν πετάξει τρεις ώρα τη νύχτα στη μέση του ωκεανού, χωρίς σωσίβιο, χωρίς τίποτα και να σου λένε κολύμπα και εσύ να μην βλέπεις τίποτα, ούτε που είναι η στεριά, ούτε που να κολυμπήσεις, ούτε πώς να επιπλεύσεις, ούτε πώς να σωθείς από αυτά που έρχονται από κάτω, τίποτα. Αυτό ένιωσα εκείνη τη στιγμή. Και είναι ένα συναίσθημα που δεν το ξεχνάω ποτέ. Σωσίβιο και πυξίδα για εμένα είναι η οικογένεια μου.
Η πίστη που είναι το άλφα και το ωμέγα, μαζί με την οικογένεια… Ναι, έπαθα τον πανικό, έκλαψα, στεναχωρήθηκα, θύμωσα, έπεσα κάτω και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Γιατί το πρώτο πράγμα που έκανα, είπα θέλω να σηκωθώ να φύγω και μόλις σηκώθηκα έπεσα κάτω και γιατί δεν είχα πόδι και γιατί ήμουν αδύναμος, οπότε έπεσα και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όταν περάσει ο θυμός, όμως, γιατί αυτό είναι ένα συναίσθημα που υπάρχει και είναι φυσιολογικό να υπάρχει, μετά αρχίζει και μπαίνει η ανάγκη για ζωή. Η ζωή είναι γλυκιά, είναι πολύ γλυκιά η ζωή και ο θάνατος είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να νιώσεις, το ‘πέθανα’ είναι πολύ σκοτεινό, αυτό το συναίσθημα το τελευταίο που είχα πριν κλείσω τα μάτια μου, θα στο πω με την απλότητα που το ένιωσα, όταν ένιωσα τη ζωή μου να φεύγει και να ξεψυχάω είπα όχι ρε αυτό ήταν! Αυτό ήταν, τέλος η ζωή μου, το θυμάμαι σαν χθες αυτό, το θυμάμαι χαρακτηριστικά και έχει μείνει στο μυαλό μου γιατί κατάλαβα ότι για όλα όσα και αν πάλευα, ήταν μάταια», εξομολογήθηκε μεταξύ άλλων ο Ετεοκλής Παύλου.
