Συγκλονίζει η Δώρα Χρυσικού: "Ένας από τους βασανιστές της μητέρας μου βρέθηκε στο φαρμακείο της και τον αναγνώρισε"
Καλεσμένη στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά» με την Αθηναΐδα Νέγκα βρέθηκε η Δώρα Χρυσικού η οποία μίλησε για την θρησκεία και τον αφορισμό της για την ταινία «Το μετέωρο βήμα του πελαργού» από τον Μητροπολίτη Φλωρίνης, Αυγουστίνο Καντιώτη αλλά και τα βασανιστήρια που υπέμεινε η μητέρα της από το καθεστώς της Χούντας.
«Για να είναι ενεργός ένας αφορισμός πρέπει να είναι αποτέλεσμα της Ιεράς Συνόδου. Δεν είμαι πολύ σίγουρη εάν υφίσταται. Το 2009 δέχθηκα τηλέφωνο από την Ιερά Σύνοδο μετά από μια εκπομπή και μου είπαν ότι με θεωρούν γνήσιο τέκνο της Εκκλησίας. Και τους είπα “αφήστε με εκεί που είμαι, δεν έχω θέμα με τον αφορισμό”. Το συμβάν δείχνει το πώς με έναν τρόπο ασκούσε την εκκλησία ο Μητροπολίτης Φλωρίνης.
Και για να είμαι δίκαιη ήταν μια συγκολλητική προσωπικότητα, μια ηγετική προσωπικότητα. Ήταν ισχυρότερος και από τους τοπικούς άρχοντες. Ήταν σκληροπυρηνικός! Ο Καντιώτης είχε μια άλλη οπτική, είχε τσεκούρι και φωτιά. Είναι ένας άνθρωπος που έχει φύγει από τη ζωή. Δεν το έβλεπα καθόλου προσωπικά. Ήταν κάτι που δεν αφορούσε εμένα, αλλά ότι του έφευγε ο έλεγχος. Η ταινία για να μπορέσει να πιάσει το παλμό των πιστών χαρακτηρίστηκε ως ανθελληνική και αντιχριστιανική. Ήταν πολύ πριν σκάσει όλο αυτό με το μεταναστευτικό», είπε αρχικά η Δώρα Χρυσικού.
«Η μαμά μου έμεινε γύρω στο εξάμηνο στα κολαστήρια του ΕΣΑ. Η μητέρα μου είναι πολύ στοϊκός άνθρωπος και καθόλου επικριτικός. Τα όρια του ανθρώπου είναι πολύ σεβαστά. Εγώ το κατάλαβα με την ασθένεια γιατί ήμουν απόλυτη. Έχω γίνει πιο συμπεριληπτική μετά την ασθένεια. Σέβομαι πολύ το λίγο των ανθρώπων, την ήττα τους γιατί και εγώ υπήρξα σε αυτή την κατάσταση. Η μαμά μου δεν είπε ποτέ να πει γιατί κάποιοι μαρτύρησαν και κάποιοι όχι. Αυτό με τον βασανισμό δεν μπορεί να το αναπαράξει. Ό,τι ξέρω και εγώ είναι όποτε επιλέξει να μιλήσει. Αν το έκανε δεν θα ήταν κάτι που θα ήταν επικριτέο», πρόσθεσε η ηθοποιός.
«Κάποια στιγμή ο ένας από τους βασανιστές της βρέθηκε στο φαρμακείο της. Η μαμά μου τον αναγνώρισε, δεν το ξεχνάς αυτό ποτέ. Η έννοια της συγχώρεσης είναι πολύ σχετική κι έχει να κάνει με εσένα. Δεν ξεχνάς, όμως, αποφασίζεις κάποια στιγμή για να μη φέρεις αυτό το βάρος της τοξικότητας… Τον εξυπηρέτησε και την αναγνώρισε κι ο ίδιος» συμπλήρωσε η Δώρα Χρυσικού.
«Ήταν παιδιά εκεί, ήταν 20-21 ετών παιδιά. Δεν ήταν πολιτικοποιημένη η μαμά μου, δεν είχε κάποια κομματική ομπρέλα. Δεν είχε μια ενσωματωμένη κομματική ιδεολογία. Ο πατέρας μου ήταν πολιτικοποιημένος. Ανήκε στο ΕΚΕ παλιά, είχε περάσει από τον Ρήγα. Ήταν μια γενιά μεγαλύτερος. Όταν το 1968 ξεκίνησε η Χούντα, όταν ανέλαβε ο Παπαδόπουλος την εξουσία, μπήκαν στο σπίτι του γιατί ήταν σταμπαρισμένος. Ήταν και από την Λάρισα και μπήκε στο Πολυτεχνείο που ήταν από τους τρεις που μπήκαν από επαρχία. Είχαν κάψει τη βιβλιοθήκη στο σπίτι του και του είχαν αφήσει μόνο το βιβλίο του Βάρναλη», περιέγραψε στη συνέχεια η Δώρα Χρυσικού.
