Δημήτρης Κολλάτος: Θλίψη στην κηδεία του σκηνοθέτη - Συγκινημένα τα παιδιά του (Φωτογραφίες)

Στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών τελέστηκε το μεσημέρι του Σαββάτου, 1 Φεβρουαρίου, η κηδεία του Δημήτρη Κολλάτου, που έφυγε από τη ζωή στις 30 Ιανουαρίου έπειτα από σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.

Συγγενείς, φίλοι και καλλιτέχνες είπαν το τελευταίο "αντίο" σε κλίμα θλίψης στον 88χρονο σκηνοθέτη.

Να σημειωθεί, πως όπως γίνει γνωστό μέσω ανάρτησης του γιου του, Αλέξανδρου, η σορός του Δημήτρη Κολλάτου θα ταφεί αύριο 2 Φεβρουαρίου στην Αίγινα, δίπλα στο σημείο όπου έχει ταφεί ο γιος του Άλκης, καθώς αυτή ήταν και η επιθυμία του.

Δείτε επίσης! Δημήτρης Κολλάτος: "Ο γιος του ήρθε άρον άρον από το Παρίσι για να τον προλάβει, αλλά δεν τον πρόλαβε"

Οι δυο γιοι του Δημήτρη Κολλάτου, Αλέξανδρος και Μάριος, συγκινημένοι έφτασαν στο νεκροταφείο προκειμένου να τον αποχαιρετήσουν.

Ποιος ήταν ο Δημήτρης Κολλάτος

Ο Δημήτρης Κολλάτος γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1937 στην Αθήνα. Έγραψε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1956, ενώ ήταν μαθητής στο λύκειο.

Το 1959-1960 ίδρυσε το Πειραματικό Θέατρο Τσέπης, ανεβάζοντας εκείνη και τις επόμενες δύο θεατρικές περιόδους, σε ένα υπόγειο της οδού Στουρνάρη, τη «Φαλακρή τραγουδίστρια» τού Ιονέσκο, το «Τέλος του παιχνιδιού», του Σάμιουελ Μπέκετ, το «Δωμάτιο», του Χάρολντ Πίντερ, «Ένα βροχερό απόγευμα», του Ουίλιαμ Ινγκ, «Ο μακαρίτης», του Ρενέ ντε Ομπαλντιά.

Στις 7 Οκτωβρίου 1961 στο Παρίσι ανέβασε το έργο «Ιφιγένεια εν Ταύροις», στο Centre Culturel. Πρωταγωνιστές ήταν οι Arlette Baumann, Roger Jandly, Nicolas Ruffieux, M.-F. Bonte, F. Guiman. Το γαλλικό περιοδικό «L'Express» χαρακτήρισε την παράσταση «μια άνοιξη στο γαλλικό θέατρο».

Η σύζυγός του, Αρλέτ Μπωμάν, με την οποία απέκτησαν δύο γιους, τον Αλέξανδρο και τον Άλκη, πρωταγωνίστησε και στις ταινίες του.

Το 1962 γύρισε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους «Αθήνα Χι Ψι Ξι», που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε η μεσαίου μήκους ταινία του «Ελιές» το 1964, που κι αυτή βραβεύτηκε.

Το 1966 η μεγάλου μήκους ταινία του «Θάνατος του Αλέξανδρου», στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αγνοήθηκε από τα επίσημα βραβεία, πήρε όμως τρία βραβεία Κριτικών (καλύτερης ταινίας, καλύτερου σεναρίου, καλύτερης μουσικής) και γνώρισε όχι μόνο καλλιτεχνική αλλά και εισπρακτική επιτυχία, αφού -όταν κατάφερε, επιτέλους, να προβληθεί στους αθηναϊκούς κινηματογράφους- έκοψε σε μία εβδομάδα 29.900 εισιτήρια.

Ο Μάνος Χατζηδάκις είχε πει: «Η σημαντικοτέρα ταινία που προεβλήθη εις το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αληθινά πανίσχυρη παρουσία που με άφησε άναυδον με το θάρρος και την δύναμιν της συλλήψεώς της, ήταν η ταινία του Δημήτρη Κολλάτου "Ο Θάνατος του Αλέξανδρου". Αυτή είναι η αληθινά μεγάλη ταινία του φεστιβάλ. Ο Δημήτρης Κολλάτος είναι ο πρώτος Δραματουργός του ελληνικού κινηματογράφου».

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στην Ελλάδα, ο Δημήτρης Κολλάτος εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία, όπου ανέβασε 20 θεατρικές παραγωγές, δημιουργώντας το «Θέατρο της Τέχνης» («Theatre de l'Art») στο ίδιο κτίριο του Chatelet, στο Παρίσι. Εκεί παρουσίασε, μεταξύ άλλων, το έργο «Philippe Petain» και το θεατρικό έργο του «Γυναίκα του Σωκράτη», έναν μονόλογο με πρωταγωνίστρια τη σύζυγό του, Αρλέτ Μπωμάν. Η πρεμιέρα έγινε στις 22 Δεκεμβρίου 1973. Επιλέχθηκε ως καλύτερη παράσταση της χρονιάς και παρουσιάστηκε στο θέατρο των εθνών στις Βρυξέλλες, ενώ επαναλήφθηκε τον Ιανουάριο του 1975 και το Σεπτέμβριο του 1976.

Γύρισε, επίσης, την ταινία «Συμπόσιο» (1972), με θέμα τον έρωτα και την ομοφυλοφιλία.

Το 1974 ανέβασε το θεατρικό του έργο «Καλησπέρα κύριε Τσέχοφ», με συμπρωταγωνίστριες την Αρλέτ Μπωμάν και τη Φανί Αρντάν.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1975, άρχισε να ανεβάζει μια σειρά παραστάσεων που από πολλούς θεωρήθηκαν πως έχουν ως στόχο την πρόκληση (όπως τα «Σόδομα και Γόμορρα», με γυμνό που εκείνη την εποχή προκάλεσε σάλο) ή έστω τον πολιτικοκοινωνικό ακτιβισμό και όχι την τέχνη, όπως «Οι εφοπλιστές», «Άγιος Πρεβέζης», που έγινε και ταινία (1982), «Οι Γιατροί».

Ο Δημήτρης Κολλάτος κέρδισε ωστόσο τις συμπάθειες με τη μαχητική του στάση όσον αφορά τα δικαιώματα των αυτιστικών παιδιών, ορμώμενος από την προσωπική του εμπειρία με τον γιο του, Άλκη, και τη δημιουργία ειδικού χώρου στην Αίγινα για τα αυτιστικά παιδιά.

Στην αυτοβιογραφική ταινία «Ζωή με τον Άλκη» (1988), τον ρόλο του αυτιστικού νεαρού έπαιξε ο άλλος του γιος, Αλέξανδρος Κολλάτος, που βραβεύτηκε με ειδική Μνεία για την ερμηνεία του στον ρόλο του αυτιστικού αδελφού του. Ο Αλέξανδρος έκτοτε έγινε ηθοποιός και σκηνοθέτης.

Άλλη μια ταινία του, «Κόκκινα τριαντάφυλλα σου έκοψα» (1993), μιλά όχι μόνο για την εμπειρία ενός γονιού με αυτιστικό παιδί αλλά και για την αυτοκτονία της συζύγου του, Αρλέτ Μπωμάν.

Στην ταινία του «Αλέξανδρος και Αϊσέ» (1998), πάλι με πρωταγωνιστή τον γιο του Αλέξανδρο, προσεγγίζει το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας μέσα από μια ερωτική ιστορία, ενώ η «Διαθήκη του ιερέα Ζαν Μεσλιέ» (2009) επιστρέφει πάλι στο θέμα της θρησκείας και τον ρόλο της εκκλησίας.

Στη Γαλλία, το 1977, γύρισε τη μεσαίου μήκους «Η Γαλλία του Ζισκάρ», μια κριτική ματιά στη Γαλλία της δεκαετίας του '70.

Στην τηλεόραση είχε για ένα χρόνο δική του εκπομπή, με τίτλο «Ο Κολλάτος χωρίς λογοκρισία».

Το 1989 και ξανά το 2013 έθεσε υποψηφιότητα ως ευρωβουλευτής. Το 2011 δημιούργησε την Ένωση Πολιτών Πόρτα-Πόρτα.

Το 2014 γύρισε την ταινία «Διόνυσος», με θέμα την Ελλάδα της κρίσης, που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Δείτε τις φωτογραφίες που ακολουθούν.