Παναγιώτης Ραφαηλίδης: Η αποκάλυψη για τον θάνατο του αδερφού του - "Τον χάσαμε από έναν όγκο στο κεφάλι"

Μια αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε ο Παναγιώτης Ραφαηλίδης στην κάμερα του Happy Day και την Όλγα Λαφαζάνη.

Ο ίδιος, μίλησε, μεταξύ άλλων, για τη συνεργασία του με τη Ναταλία Γερμανού, την καριέρα του στη μουσική, αλλά και για τον θάνατο του αδερφού του που τον οδήγησε στην ψυχοθεραπεία.

"Είμαι πέντε χρόνια στο "Καλύτερα δε γίνεται", έχω οικογενειακή σχέση με την Ναταλία Γερμανού. Έχουμε έρθει και σε σύγκρουση και έχουμε διαφωνήσει και έχουμε ψυχρανθεί, αλλά για μισάωρα. Συνυπάρχουμε και είναι θετικό το πρόσημο" είπε αρχικά ο Παναγιώτης Ραφαηλίδης.

Όσον αφορά την καριέρα του στο τραγούδι, ο Παναγιώτης Ραφαηλίδης τόνισε: "Το τραγούδι το αγαπάω, αλλά η σχέση μου με το τραγούδι είναι μια πολύ κλονισμένη σχέση. Ξεκίνησα ως επαγγελματίας τραγουδιστής, πορεύτηκα με αυτό για δέκα χρόνια, έκανα τα λάθη μου και το χρεώνω σε εμένα αυτό. Επαγγελματικά το τραγούδι το έχω απογοητεύσει και με έχει απογοητεύσει. Δεν το κυνήγησα πολύ γιατί μάλλον δεν το ήθελα πολύ. Δεν έκανα δημόσιες σχέσεις".

Ο Παναγιώτης Ραφαηλίδης εξομολογήθηκε στη συνέχεια: "Πήγα για ψυχοθεραπεία γιατί αντιλήφθηκα ότι πολλές φορές αδικώ τον εαυτό μου. Βάζω σαν προτεραιότητα το συναίσθημα και την θέληση των άλλων. Υπήρχαν διάφορα πράγματα που έπρεπε να λύσω και από το παρελθόν και από τα παιδικά χρόνια.

Έχω χάσει έναν αδερφό όταν ήμουν μικρός. Είχαμε διαφορά ενός έτους, εγώ ήμουν 2,5 και αυτός ήταν έναν χρόνο μικρότερος. Τον χάσαμε από έναν όγκο στο κεφάλι, ο οποίος ήταν καλοήθης αλλά το μωράκι ήταν πολύ μικρό για να αντέξει το χειρουργείο. Αυτό σε εμένα λειτούργησε καταστροφικά. Όταν έχεις ένα αδελφάκι και παίζετε όλη μέρα μαζί και ξαφνικά εξαφανίζεται και βλέπεις μόνο κλάμα και μαυρίλα στο σπίτι, εκεί έρχονται οι τύψεις του επιζήσαντα. Ξαφνικά νιώθεις τύψεις που ζεις. Αυτό ήταν το συμβάν που με έκανε να βάζω τον εαυτό μου υπό και να έχω μια διάθεση να τον παραμερίσω.

Και στις σχέσεις επέλεγα μόνο πρόσωπα που ήξερα ότι θα με ταλαιπωρήσουν, περιπτώσεις που ήταν καλές τις απωθούσα γιατί έλεγα δεν μου αξίζουν. Με γοήτευε οτιδήποτε θα με ταλαιπωρούσε. Τώρα το έχω λύσει αυτό, είμαι μόνος μου τα δύο τελευταία χρόνια".