Σπύρος Χατζηαγγελάκης: Ο ρόλος στη σειρά "Μάγισσα – Φλεγόμενη Καρδιά" και ο λόγος που του αρέσει να φωτογραφίζει γυμνά σώματα

Καλεσμένος στην εκπομπή «Weekenders» βρέθηκε το πρωί της Κυριακής 6/10 ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης, ο οποίος παραχώρησε μια συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης στον Θανάση Πάτρα και τον Δημήτρη Πανόπουλο.

Ο ηθοποιός μίλησε για τον ρόλο του σειρά «Η Μάγισσα – Φλεγόμενη Καρδιά», ενώ αναφέρθηκε και στην φωτογραφία, που είναι επίσης μια μεγάλη του αγάπη.

Διαβάστε επίσης!  Η Μάγισσα - Φλεγόμενη Καρδιά: Αυτοί είναι οι ρόλοι που θα ενσαρκώνσουν η Γιούλικα Σκαφιδά και ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης

«Επειδή βλέπω τα παιδιά στα γυρίσματα και μιλάμε για μια εποχή του 1700, που δεν έχεις ζήσει, έχει ελάχιστα στοιχεία. Είναι πολύ ιδιαίτερο. Πλάθεις έναν κόσμο όπως τον φαντάζεσαι από το μυαλό σου. Υπάρχει μια σύνδεση με τη Θεοφανώ. Εμφανίζεται η Έλλη Τρίγγου σε κάποια επεισόδια ως γκεστ, για να συνδεθούν οι γενιές και βλέπεις πως έχει ξεκινήσει η ιστορία της Μάγισσας και πώς εξελίχθηκε και φτάσαμε στη Θεοφανώ.

Υποδύομαι έναν Ιησουΐτη μοναχό, καθολικό, που πάει στο Πόρτο Κάγιο στη Μάνη για να φτιάξει ένα σχολείο. Είμαι ο μεταφορέας της ιστορίας, είμαι αυτός που βλέπει τον κόσμο και τι συμβαίνει και καταγράφει το τι γίνεται και έρχονται στο 1900 να δουν την ιστορία πως έχει γίνει μέχρι τότε», ειπε αρχικά ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης για τον ρόλο του στη «Μάγισσα - Φλεγόμενη Καρδιά».

Όσον αφορά την αγάπη του για τη φωτογραφία και την επιλογή του να απαθανατίζει γυμνά σώματα απάντησε:  

«Είναι ζήτημα των καιρών, ζήτημα της κοινωνίας. Έτσι είμαστε φτιαγμένοι. Η συντηρητική μας κοινωνία έτσι λειτουργεί. Κάτι καλλιτεχνικό, άρτιο, ακόμα αν είναι και γυμνό, το διώχνει, ενώ μπορούμε ελεύθερα να γράφουμε ό,τι θέλουμε, να βρίζουμε ανθρώπους, να συμπεριφερόμαστε άθλια σε ανθρώπους. Το γυμνό πρέπει να πληροί κάποια κριτήρια.  Θέλεις να αποτυπώσεις κάτι πολύ συγκεκριμένο και χρειάζεται από πίσω να έχει σκέψη, κόνσεπτ αλλιώς γίνεται πορνογραφικό υλικό. Βλέπεις την ομορφιά ενός ανθρώπου είτε είναι με τα ρούχα του είτε χωρίς.

Δεν ξέρω γιατί επέλεξα να φωτογραφίζω σώματα. Κατάλαβα κάποια στιγμή, επειδή μου αρέσει να παίζω με τον φωτισμό, οι σκιές πάνω στο σώμα γράφουν πολύ ωραία, οπότε μπορείς να φτιάξεις έναν πίνακα. Όταν ασχολείσαι με κάτι τέτοιο και έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου μπορεί να σου λέει γιατί το κάνεις αυτό. Είμαι ένας άνθρωπος που τη διαχειρίζομαι τη ζήλεια με έναν τρόπο που μοιάζει σαν να μην ενδιαφέρομαι. Κι αυτό μπορεί να δημιουργήσει θέμα!».