New York Times: Η ανάλυση για την Eurovision και η αναφορά στην Ελλάδα
Η Eurovision δεν είναι απλώς ένας διαγωνισμός τραγουδιού. Είναι ένα πολιτιστικό υπερθέαμα, ένα τηλεοπτικό φαινόμενο με εκατοντάδες εκατομμύρια θεατές και μια πλατφόρμα όπου συχνά κρίνεται όχι μόνο το τραγούδι, αλλά και το στυλ, το μήνυμα που θέλει να μεταδώσει ο καλλιτέχνης και το θέαμα.
Οι New York Times, αναλύοντας τους νικητές της Eurovision από το 2000 και μετά, αναδεικνύουν επτά βασικά στοιχεία που οδηγούν στην κορυφή.
1. Μίλα για προσωπική απελευθέρωση
Μια αποτελεσματική αφετηρία για την άνοδο προς την κορυφή, είναι η επιλογή ενός τραγουδιού που υμνεί την αυτοπεποίθηση, την προσωπική ελευθερία ή την απελευθέρωση από τις κοινωνικές νόρμες.
Η Κοντσίτα Βουρστ, drag queen που εκπροσώπησε την Αυστρία το 2014, κέρδισε τον διαγωνισμό με το «Rise Like a Phoenix». Ο τίτλος και μόνο πρόδιδε το μήνυμα: μια προσωπική «ανάσταση» μέσα από τις στάχτες του παρελθόντος, με την ίδια να δηλώνει συμβολικά πως κανείς δεν μπορεί να την σταματήσει.
Το 2008, ο Ντίμα Μπιλάν χάρισε στη Ρωσία τη νίκη με το «Believe», όπου τραγουδούσε: «Ακόμα κι όταν ο κόσμος προσπαθεί να με ρίξει / Δεν θα τους αφήσω να σβήσουν τη φωτιά μου».
Το 2015, ο Μονς Σέλμερλεβ από τη Σουηδία τραγούδησε στο «Heroes» πως «είμαστε οι ήρωες της εποχής μας».
Η Netta από το Ισραήλ πρόσθεσε μια φεμινιστική νότα στην απελευθέρωση του ατόμου με το «Toy» το 2018: «Δεν είμαι το παιχνίδι σου / Εσύ, χαζό αγόρι».
2. Τραγούδα στα αγγλικά
Από το 1999, που άλλαξαν οι κανόνες της Eurovision και δεν απαιτείται πλέον το τραγούδι να είναι στη γλώσσα της χώρας, η αγγλική γλώσσα κυριαρχεί.
Από τους 24 νικητές, οι 18 τραγούδησαν εξ ολοκλήρου στα αγγλικά και άλλοι 2 συνδύασαν αγγλικά με τη μητρική τους γλώσσα.
Η Ρουσλάνα, που κέρδισε για την Ουκρανία το 2004 την 1η θέση με το «Wild Dances», ξεκίνησε τραγουδώντας στα αγγλικά: «Θέλω να με θέλεις καθώς χορεύω / Γύρω-γύρω-γύρω-γύρω» (I want you to want me as I dance / Round and round and round), προτού περάσει στα ουκρανικά.
Η γλώσσα δεν είναι ο μόνος παράγοντας επιτυχίας, αλλά παίζει ρόλο στο πόσο εύκολα μπορεί ένα τραγούδι να τραγουδηθεί από το κοινό.
Εξάλλου, πόσοι θα σιγοτραγουδούσαν το «Fairytale» του Αλεξάντερ Ρίμπακ αν δεν ήταν στα αγγλικά, αναρωτιούνται οι NYT.
3. Αναφορές στο λαϊκό τραγούδι του κάθε τόπου (αλλά όχι στο παραδοσιακό)
Ένα από τα πιο συχνά τεχνάσματα είναι ο συνδυασμός παραδοσιακών ήχων με μοντέρνα ποπ. Για παράδειγμα, στο «Trenuletul» της Μολδαβίας το 2007, υπήρχε ακορντεόν επί σκηνής.
Επτά νικητές μετά το 2000 ενσωμάτωσαν παραδοσιακά όργανα ή μελωδίες. Η Σερτάμπ Ερενέρ κέρδισε για την Τουρκία το 2003 με το «Everyway That I Can», ενσωματώνοντας ανατολίτικους ρυθμούς.
Η Έλενα Παπαρίζου νίκησε για την Ελλάδα το 2005 με το «My Number One», που περιείχε σόλο με κρητική λύρα.
Πηγή: enikos.gr
Γάζα: Τριψήφιος αριθμός νεκρών σε βομβαρδισμούς του Ισραήλ
