Άννα Φλωρινιώτη: Την ώρα που πέθανε ο Νίκος, του κράταγα το χέρι
«Έχω να κοιμηθώ τρεις εβδομάδες», είπε η Άννα Φλωρινιώτη, μιλώντας για τα όσα προηγήθηκαν του θανάτου του αδερφού της, Νίκου, στην εκπομπή του ΑΝΤ1 «Το Πρωινό».
Περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια την καθοδική πορεία της υγείας του αδερφού της λέγοντας:
«Πριν από δύο μήνες είχε κάνει εξετάσεις και ήταν μια χαρά, τραγουδούσε κάθε μέρα. Είχε πολύ θέληση, ήθελε να ζήσει. Την τελευταία φορά που βγήκε όμως, έκανε εξετάσεις και πήρε την κάτω βόλτα. Έγινε ό,τι χειρότερο μπορούσε να μας συμβεί.
Αυτό έγινε πριν από ένα μήνα, μας είπε πως δεν θα τη βγάλει. Στη γιορτή του ήταν μια χαρά μέχρι τις 12 το μεσημέρι απαντούσε στα μηνύματα και μετά κόπηκε η φωνή του.
Στην αρχή δεν άκουγε, μετά δεν καταλάβαινα τι έλεγε. Μούγκριζε και νόμιζε πως μίλαγε.
Ξαφνικά στη γιορτή του πήγε στο νοσοκομείο, πήγα στο Λαϊκό και δεν με αναγνώριζε. Τον πήγαν για μαγνητική, έπαθε κρίση και πήγα μαζί του, με ήθελε, όντως ξάπλωσε, κάναμε την εξέταση. Με καταλάβαινε. Έκανε τη μαγνητική που έδειξε ότι οι εστίες είχαν επηρεάσει τα νεύρα.
Ήθελε να φύγει από το νοσοκομείο. Κάποια στιγμή επικοινωνούσε για δευτερόλεπτα. Αυτό έγινε την πρώτη εβδομάδα.
Η γιατρός μου είχε πει: δεν θα πάρεις εξιτήριο αυτήν τη φορά».
Για το πώς ο αδερφός της, Νίκος, πήρε το όνομά του, είπε ότι, «ήμουν μεγάλη εγώ κι ο Σάββας και δεν ήθελαν να το κρατήσουν το παιδί. Κι είδε ο μπαμπάς μου τον Άγιο Νικόλαο στον ύπνο του και του είπε: δεν θα πειράξεις το παιδί, είναι δικό μου, θα το βγάλεις Νίκο».
Και περιέγραψε το μεταξύ τους δέσιμο, αναφερόμενη στη στιγμή του θανάτου του Νίκου Φλωρινιώτη, λέγοντας πως, «την ώρα που πέθανε ήμουν εκεί, του χάιδευα το χέρι.
Το μόνο που καταλάβαινα είναι ότι, κάθε φορά που του ανέβαινε ο πυρετός, ήμουν δίπλα του κι ένιωθε ασφάλεια. Από τότε που γεννήθηκε, ήταν σαν το παιδί μου. Όλοι νόμιζαν πως ήμασταν δίδυμοι».
«Η μάνα μου τόσο καιρό κρατιέται για να είναι καλά το παιδί. Η μαμά μου είναι χάλια», είπε για τη μητέρα της, Μάχη και μιλώντας για τη δική της κατάσταση, εκτίμησε πως, δεν θα το ξεπεράσει.
«Έβλεπα τις φωτογραφίες μας με τον μπαμπά και τον Νίκο και λέω: πάει το σόου Φλωρινιώτη, δεν θα ξαναγίνει», είπε.
Περιέγραψε, τέλος, ένα σκηνικό που η ίδια και μητέρα της θεώρησαν σημαδιακό.
«Όταν έφυγε ο μπαμπάς, πήρα εγώ το ‘Φλωρινιώτης’ και το φόρεσα. Ο μπαμπάς μου πάντα από κάτω φορούσε έναν σταυρό με μαγνήτη, για να «μαγνητίζει τον κόσμο». Μου ζήτησε ο Νίκος τον σταυρό, για να φοράει κάτι δικό του. Τον χάσαμε και δεν τον βρίσκαμε. Τον βρήκαμε μετά από ένα μήνα μέσα σε ένα κουτί με μαντηλάκια.
Μου έπεσε ο σταυρός από τα χέρια κι έγινε θρύψαλα. Ένας σταυρός που τον φόραγε επί 40 χρόνια. Εκεί κατάλαβα ότι, ο σταυρός δεν ήθελε να φτάσει εκεί, για κάποιον λόγο».
Ερωτηθείσα για τα Χριστούγεννα, είπε πως, «δεν γιορτάζω, το μόνο που θέλω είναι να φύγει αυτή η μέρα, η Παρασκευή», οπότε και είναι η κηδεία του αδερφού της, η οποία όπως είπε δεν θα γίνει στον Άγιο Νικόλαο, αφού νιώθει «προδομένη» από την πίστη της.
Θάνατος εγκύου και εμβρύου: Μήνυση από τους συγγενείς της
Αθωώνεται για φόνο που δεν είχε κάνει, μετά από 48 χρόνια στη φυλακή
