Apollo 7: η πρώτη επανδρωμένη πτήση του προγράμματος “Απόλλων”
Η 11η Οκτωβρίου 1968 είναι μια σημαδιακή μέρα για την NASA και την εν γένει διαστημική ιστορία, καθώς ξεκίνησε η πρώτη επανδρωμένη πτήση του διαστημικού προγράμματος «Απόλλων», που είχε ως τελικό προορισμό την Σελήνη.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 , η Σοβιετική Ένωση είχε σαφές προβάδισμα έναντι των ΗΠΑ στην κούρσα του διαστήματος. Ήταν περίοδος της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου και οι ΗΠΑ δεν θέλησαν να αφήσουν αναπάντητη την πρόκληση των Σοβιετικών. Στις 25 Μαΐου 1961, ο αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι σε ομιλία του έβαλε ως στόχο έως το τέλος της δεκαετίας οι Αμερικανοί να έχουν πατήσει το πόδι τους στην Σελήνη.
Σχεδόν αμέσως η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA) άρχισε να υλοποιεί την εξαγγελία του αμερικανού προέδρου. Το πρόγραμμα για την κατάκτηση της Σελήνης έλαβε την ονομασία «Απόλλων» («Apollo»), με «νονό» τον αεροναυπηγό Άμπε Σιλβερστάιν που έδωσε το όνομα του αρχαίου έλληνα θεού του φωτός, της μουσικής και του Ήλιου.
Η πρώτη επανδρωμένη πτήση καθυστέρησε κατά ένα έτος, εξαιτίας ενός τραγικού δυστυχήματος, μιας πυρκαϊάς που ξέσπασε στο διαστημόπλοιο «Apollo 1», κατά την διάρκεια μιας δοκιμαστικής πτήσης στις 27 Ιανουαρίου 1967, με αποτέλεσμα να βρουν τον θάνατο οι αστροναύτες, Γκας Γκρίσομ, Ρότζερ Τσάφι και Εντ Γουάιτ. Η τραγωδία του «Apollo 1» φρέναρε για λίγο το πρόγραμμα όχι όμως και τις φιλοδοξίες της NASA.
Ύστερα από μια σειρά δοκιμών και μη επανδρωμένων πτήσεων (Απόλλων 2-6) ήλθε η ώρα της πρώτης επανδρωμένη πτήσης. Ήταν η μεγάλη ευκαιρία για την NASA να ανακτήσει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης και να ανακτήσει την πρωτοκαθεδρία από τους Σοβιετικούς. Στόχος της αποστολής ήταν να δοκιμαστούν σε πραγματικές συνθήκες όλα τα συστήματα του διαστημοπλοίου σε τροχιά γύρω από την Γη, για μια μελλοντική αποστολή στην Σελήνη.
Στις 11 Οκτωβρίου 1968, το Apollo 7 εκτοξεύτηκε από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλώριδας με κυβερνήτη τον πλοίαρχο Γουόλτερ Σίρα (1923-2007), πιλότο του διαστημοπλοίου τον σμήναρχο Ντον Άιζελ (1930-1987) και πιλότο της σεληνακάτου τον φυσικό και έφεδρο αεροπόρο Γουόλτερ Κάνιγχαμ (γ.1932), έναν από τους λίγους μη στρατιωτικούς αστροναύτες στην ιστορία της NASA. Ο πύραυλος «Κρόνος ΙΒ» («Saturn IB») συμπεριφέρθηκε άψογα, πραγματοποιώντας μια τέλεια εκτόξευση του διαστημοπλοίου, προς ανακούφιση όλων.
Στις 10 ημέρες, 20 ώρες, 9 λεπτά και 3 δευτερόλεπτα, που διάρκεσε η αποστολή, το διαστημόπλοιο πραγματοποίησε 163 περιφορές γύρω από την Γη δοκιμάζοντας επιτυχώς όλα τα συστήματα του για μια μελλοντική αποστολή στην Σελήνη. Στις 14 Οκτωβρίου, για πρώτη φορά ένα αμερικανικό διαστημόπλοιο μετέδωσε ζωντανά τηλεοπτικές εικόνες από το διάστημα.
Η αποστολή ολοκληρώθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1968 με την προσθαλάσσωση της διαστημικής κάψουλας στον Ατλαντικό Ωκεανό, 370 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά των Βερμούδων Νήσων. Τα σωστικά συνεργεία τήν βρήκαν 2 χιλιόμετρα μακριά από το προγραμματισμένο σημείο προσθαλάσσωσης, γεγονός που θεωρήθηκε εντυπωσιακά ακριβές για τέτοια δοκιμαστική πτήση. Το πρώτο βήμα για την κατάκτηση της Σελήνης από τους Αμερικανούς είχε γίνει.
Κατά την διάρκεια της πτήσης σημειώθηκαν πολλές αντεγκλήσεις μεταξύ του πληρώματος και του κέντρου ελέγχου, όταν ο κυβερνήτης Σίρα-έμπειρος πιλότος και αστροναύτης ο ίδιος- προσπάθησε να αυτενεργήσει σε κάποιες περιπτώσεις, μη υπακούοντας στις διαταγές των ανωτέρων του. Κάποιος από το κέντρο ελέγχου τόν προειδοποίησε: «Παίζεις το κεφάλι σου. Ελπίζω να μη το σπάσεις!». Η προειδοποίηση έγινε πράξη και ο Σίρα, όπως και οι δύο άλλοι αστροναύτες του «Apollo 7», δεν ξαναπέταξαν ποτέ στο διάστημα.
Πηγή: sansimera.gr
