Κουτσούμπας: Για τον λαό σταθερότητα σημαίνει να ζει σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες

Το δίλημμα που θέτει το ΚΚΕ στον λαό έθεσε ο γενικός γραμματέας του κόμματος Δημήτρης Κουτσούμπας, σε ομιλία του στη συνδιάσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής, το Σάββατο.

Ο κ. Κουστούμπας, σχολιάζοντας το διακύβευμα που έχει τεθεί για τη σταθερότητα στη χώρα, δήλωσε ότι «σταθερότητα για τον λαό είναι να ζει σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες» και μίλησε για καλύτερους μισθούς, σταθερές δουλειές και ειρηνικό περιβάλλον.

Πιο αναλυτικά η ομιλία του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ:

Η Συνδιάσκεψη της ΚΟΑ ολοκληρώνεται σήμερα, μετά από μια πλούσια 4μηνη εσωκομματική συζήτηση σε όλες τις ΚΟΒ και τις Τομεακές Συνδιασκέψεις, με τη συμμετοχή όλων των μελών του Κόμματος κι ενώ είχε προηγηθεί άλλη μια 4μηνη πλούσια διαδικασία για το Συνέδριο της ΚΝΕ, που ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο.

Η ΚΟΑ βγαίνει σίγουρα πιο δυνατή. Στα δύο αυτά χρόνια, που μεσολάβησαν από την προηγούμενη Συνδιάσκεψη για το 21ο Συνέδριο, περάσαμε μέσα από δύσκολες και ως ένα βαθμό πρωτόγνωρες καταστάσεις. Από μια μεγάλη πανδημία, που την αντιμετωπίσαμε αγωνιστικά, πρωτοπόρα από την πρώτη στιγμή, με το σύνθημα “κάτω από τις μάσκες, έχουμε φωνή”.

Περάσαμε μέσα από τη φωτιά του ξεσπάσματος ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου στη γειτονιά μας, που συνεχώς κλιμακώνεται και που από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ προσανατόλισε το κίνημα στο να μην επιλέξει στρατόπεδο ιμπερια-ληστών, αλλά να δει με τα ταξικά γυαλιά του την ανάγκη οργάνωσης της δικής του πάλης ενάντια στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της κυβέρνησης, που μπλέκουν τη χώρα μας σε επικίνδυνες εξελίξεις.

Περάσαμε μέσα από φυσικές καταστροφές, από έξαρση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, από επιδείνωση της ενεργειακής φτώχειας, της ακρίβειας στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, από εργατικά ατυχήματα σε χώρους δουλειάς με μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, όπως στην COSCO, αλλά και για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, όπως στην e-food και αλλού και από μεγάλες κινητοποιήσεις σε καλλιτέχνες, εκπαιδευτικούς, μαθητές, φοιτητές, από μεγάλες απεργίες και συλλαλητήρια, με αποκορύφωμα τις κινητοποιήσεις για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, όπου χάθηκαν 57 συνάνθρωποί μας, οι περισσότεροι νέοι.

Σε όλα αυτά μπήκαμε μπροστά. Βροντοφωνάξαμε “μόνο ο λαός, σώζει το λαό”. Αυτά τα δύο χρόνια η Πανσπουδαστική αναδείχθηκε πρώτη δύναμη στα Πανεπιστήμια, βελτιώθηκε ο συσχετισμός σε πολλά εργατικά σωματεία και Εργατικά Κέντρα, της Αθήνας, του Πειραιά, του Λαυρίου. Επίσης στους συλλόγους εκπαιδευτικών της Αττικής, στα περισσότερα δημόσια νοσοκομεία της Αττικής και αλλού.

Μπορέσαμε και τα συνδυάσαμε όλα: Και εσωκομματική λειτουργία και συζήτηση μέσα σε όλα τα όργανα και τις οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και δράση στο μαζικό εργατικό – λαϊκό κίνημα και ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση στη Βουλή και μέσα στο λαό, σε παρατεταμένη μάλιστα εκλογική περίοδο. Τα κρατάμε αυτά ως παρακαταθήκη και συνεχίζουμε.

Σωστά επισημάνθηκε ότι στις 43 μέρες που απομένουν έως τις εκλογές θα χρειαστεί μεγάλη πανστρατιά απ' όλους και μέχρι την τελευταία στιγμή. Αυτή η μάχη είναι όλων μας! Στελέχη και μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, φίλοι και οπαδοί, δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις να φτάσουμε όσο πιο πλατιά γίνεται.

Η δουλειά αυτή χρειάζεται σχέδιο, χαρτί και μολύβι απ' όλους μας. Για να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα, να μη μείνει κανείς από αυτούς που γνωρίζουμε, από αυτούς που συναντηθήκαμε το προηγούμενο διάστημα στους αγώνες, από αυτούς που σήμερα προβληματίζονται για την επιλογή τους στην κάλπη, που να μη συζητήσουμε συγκεκριμένα για την ανάγκη ενίσχυσης του Κόμματος.

Η πείρα όλων μας δείχνει, ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι οι συσκέψεις σε σπίτια, σε καφετέριες, σε χώρους εκδηλώσεων και άλλους κατάλληλους χώρους ανάλογα με το θέμα, τους συμμετέχοντες, που ευνοούν το να γίνει συζήτηση. Όταν μάλιστα οργανώνονται καλά, η κάθε σύσκεψη οδηγεί στη συνέχεια σε πολλές ακόμα, γεννιούνται νέες δυνατότητες.

Πρωτοστατούμε και παρεμβαίνουμε στα μεγάλα λαϊκά προβλήματα που θα συνεχίζονται αυτήν την περίοδο, οργανώνοντας ως Κόμμα θεματικές εκδηλώσεις για να επικοινωνήσουμε όσο πιο πλατιά γίνεται με καινούργιο κόσμο, αλλά και οργανώνοντας την πάλη μέσα στο κίνημα για την ανάπτυξη μαζικών αγώνων.

Εξασφαλίζοντας οι όποιες πρωτοβουλίες να διαδίδονται πολύ πλατιά, με κατάλληλους τρόπους επικοινωνίας. Οργώνοντας όλους τους χώρους δουλειάς, Εκπαίδευσης, Υγείας, τις γειτονιές, τις πλατείες και τα πάρκα της Αττικής, με καλά οργανωμένες περιοδείες, συσκέψεις, ομιλίες.

Με εργαλείο μας τον «Ριζοσπάστη» είμαστε διαρκώς ενήμεροι για το πώς εξελίσσεται η αντιπαράθεση από μέρα σε μέρα, πιάνουμε και αξιοποιούμε άμεσα νέα επιχειρήματα και παραδείγματα που κάνουν τη δουλειά μας πιο αποδεικτική, πειστική και εύστοχη.

Στην προσπάθεια αυτή χρειάζεται υπομονή και τέχνη. Επικοινωνούμε καθημερινά με ανθρώπους που για πρώτη φορά έρχονται σε επαφή με το Κόμμα και είναι λογικό να έχουν αμφιβολίες, επιφυλάξεις, προβληματισμούς, ακόμα και διαφωνίες. Αναγνωρίζουν στο Κόμμα την πρωτοπόρα δράση του, συμφωνούν με θέσεις μας σε μια σειρά από ζητήματα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι γνωρίζουν και συμφωνούν με τις προγραμματικές μας επεξεργασίες.

Αυτόν τον κόσμο τον αντιμετωπίζουμε με εμπιστοσύνη, είναι κόσμος που στην πλειοψηφία του το προηγούμενο διάστημα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, πήρε μέρος σε αγωνιστικές διεργασίες και η επαφή μας μαζί του δεν έχει ορίζοντα τις εκλογές, αλλά κοιτάει πολύ πιο μπροστά, βλέπει και την επόμενη της κάλπης.

Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι οι προβληματισμοί και οι αμφιβολίες δεν φεύγουν μια κι έξω, όταν όμως ένας άνθρωπος παίρνει την απόφαση να μπει στην πάλη, συναντάει τους κομμουνιστές, αυτό είναι το πρώτο και μεγάλο βήμα Μαζί θα κάνουμε και τα υπόλοιπα στις μεγάλες μάχες που έρχονται και μετά τις εκλογές. Με υπομονή, πίστη και αντοχή, δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις ακούραστα! ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΤΟ ΚΚΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΨΗΛΑ! ΠΑΝΤΟΥ!

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Με την ανακοίνωση των εκλογών εντάθηκε εκ νέου το δίλημμα περί σταθερότητας.

Όμως, εμείς ξέρουμε πολύ καλά ότι, για το λαό σταθερότητα είναι να μπορεί να ζει με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες:

· Να έχει μισθούς, συντάξεις που να ανταποκρίνονται σ’ αυτές τις σύγχρονες ανάγκες.

· Να έχει δικαίωμα στη σταθερή δουλειά με δικαιώματα.

· Καθολική και δωρεάν πρόσβαση σε υψηλές και ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, παιδείας και αθλητισμού τα οποία δεν θα αποτελούν εμπορεύματα.

· Δικαίωμα στην ξεκούραση και την αναψυχή, στον πολιτισμό.

· Φθηνές, ασφαλείς και σύγχρονες μεταφορές.

· Ζωή σε ειρηνικό περιβάλλον με αλληλεγγύη με τους λαούς της περιοχής

· Να αξιοποιούνται συνολικά τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, που είναι δημιούργημα του κόσμου της δουλειάς, για την κάλυψη όλων αυτών των σύγχρονων αναγκών και όχι να μετατρέπονται σε επιπλέον δεσμά και εργαλεία έντασης της εκμετάλλευσης των πολλών κάτω από τον ασφυκτικό κλοιό της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και των κερδών των λίγων.

Αντίθετα το τι σημαίνει η “σταθερότητα”, η “κοινωνική συνοχή” και όλα τα άλλα που επικαλούνται τα άλλα αστικά κόμματα, ο λαός τα γνωρίζει από την ίδια του την πείρα:

· Με τα σταθερά κύματα ακρίβειας να μαστίζουν τις λαϊκές οικογένειες, όπως για παράδειγμα οι τιμές των τροφίμων και ενέργειας- καυσίμων που αυξάνονται συνεχώς.

· Με τους σταθερά καθηλωμένους μισθούς και τη «σταθερή» υλοποίηση του νόμου Βρούτση- Αχτσιόγλου που καταργεί ΣΣΕ και τριετίες, καθορίζει μισθό με βάση την ανταγωνιστικότητα κεφαλαίου, ενώ οι όποιες αυξήσεις με το σταγονόμετρο εξανεμίζονται και δε δίνουν ουσιαστική ανάσα. Ενώ ο κατώτατος μισθός στην αγοραστική του δύναμη βρίσκεται ακόμα κάτω από το επίπεδο που είχε το 2011. Είναι αυτός ο νόμος που ο μισθός καθορίζεται από τον Υπουργό που παρά τις προεκλογικές φανφάρες εκατέρωθεν από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, κανείς δε βγάζει τσιμουδιά ότι θα τον καταργήσει.

Ο λαός γνωρίζει αυτή τη σταθερότητα με το σταθερό ρυθμό των δανείων που κοκκινίζουν συνεχώς και την λαϊκή κατοικία να σερβίρεται στο πιάτο των κορακιών των τραπεζών και των funds και τα νοίκια έχουν γίνει απλησίαστα με το 80% του μισθού να πηγαίνει σε διαμονή και διατροφή.

Με την πολιτική της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων, όχι μόνο δεν θίγεται, αλλά θωρακίζεται περισσότερο το νομοθετικό πλαίσιο υπέρ των τραπεζών, των κορακιών και των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Ακόμα και οι κρατικές επιδοτήσεις για τους πιο ευάλωτους, οδηγούν στο να πληρώνει ο λαός, με όλους τους τρόπους και από όλες τις τσέπες, για να εξασφαλιστεί ότι θα κερδίζουν οι τράπεζες. Κι όλα αυτά, σε μια περίοδο που η εκτόξευση των επιτοκίων της ΕΚΤ, δημιουργεί μια νέα γενιά λαϊκών κόκκινων δανείων. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι όλοι οι άλλοι απορρίπτουν επανειλημμένα τις προτάσεις του ΚΚΕ για απαγόρευση πλειστηριασμών και για ουσιαστική ελάφρυνση του λαού και με διαγραφή τόκων και μεγάλου μέρους του χρέους προς τις τράπεζες.

Παραπέρα, ο λαός γνωρίζει αυτήν τη σταθερότητα. Με τις εντολές για διακοπές ρεύματος να αυξάνονται προοδευτικά. Φθάνοντας πέρυσι τις 400.000, ενώ υλοποιήθηκε το ? από αυτές, στα πλαίσια της απελευθέρωσης, που ζει και βασιλεύει, σύμφωνα και με τη στρατηγική της ΕΕ, ανεξάρτητα από το ποσοστό του μετοχικού πακέτου που έχει το κράτος στη ΔΕΗ.

Με το σταθερό ποσοστό φοροληστείας του λαού που πληρώνει το 95% των φόρων, με πάνω από 56 δισ. κάθε χρόνο, ενώ για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους το ποσοστό συμμετοχής τους στη φορολογία σταθερά μειώνεται (σε καθαρά κέρδη, αποσβέσεις, ασφαλιστικές εισφορές κλπ.), ενώ έρχονται «υπερπλεονάσματα» από τη νέα χρονιά.

Με τη χώρα μας να έρχεται σταθερά πρώτη στις δαπάνες σε ποσοστό του ΑΕΠ για τις ΝΑΤΟικές δαπάνες και σχεδιασμούς και χώνοντας την με τα μπούνια στον κίνδυνο ειδικά στο έδαφος της κλιμάκωσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Αυτή είναι η σταθερότητα της προσπάθειας επιβολής σιγής νεκροταφείου, του “θα λογαριαστούμε μετά” και εν τέλει ποτέ. Το σταθερό χτύπημα των σωματείων και των συνδικάτων, τα εμπόδια στην λειτουργία τους, η πλειοψηφία των απεργιών να βγαίνουν παράνομες και καταχρηστικές. Συνολικά η αντεργατική νομοθεσία π.χ. των νόμων Βρούτση - Αχτσιόγλου για την καθήλωση των μισθών με Υπουργικές Αποφάσεις, των νόμων Κατρούγκαλου και των νόμων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για τον περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία, τη μετατροπή του αγώνα για την προστασία της λαϊκής κατοικίας σε ιδιώνυμο αδίκημα από το ΣΥΡΙΖΑ που διατήρησε η ΝΔ κ.ά.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Μετά τις εκλογές είναι προδιαγεγραμμένη η αντιλαϊκή πορεία που θα ακολουθηθεί από την κυβέρνηση οποιασδήποτε σύνθεσης.

Τα προγράμματα των άλλων κομμάτων έχουν γραφεί ήδη με τη συμφωνία τους και τις υπογραφές τους από τα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, το κυνήγι της ονομαζόμενης επενδυτικής βαθμίδας, το πλαίσιο της περιβόητης δημοσιονομικής σταθερότητας, τις εξάμηνες αξιολογήσεις της ΕΕ. Συνολικά από τις δεσμεύσεις που έχουν όλοι στους στόχους του κεφαλαίου, τις επιταγές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Και είναι σε κοινή γραμμή όλοι τους. Άλλωστε, γι’ αυτό η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ είπε με τον πιο ηχηρό τρόπο, ότι “στα μεγάλα δεν έχουν διαφορές με τη ΝΔ”. Εξάλλου μια σειρά αστικά οικονομικά επιτελεία, οίκοι αξιολόγησης διεθνώς κλπ μοιάζουν να μην ανησυχούν για την σύνθεση της επόμενης αστικής κυβέρνησης συνεργασίας, γιατί τέτοια θα είναι είτε αυτή σχηματιστεί στις 21 Μάη είτε στις 2 Ιούλη.

Βλέπουν ήδη ότι ούτε στις πρώτες εκλογές ούτε στις δεύτερες θα πάρει κάποιος αυτοδυναμία, απλά πιθανόν θα είναι ένα επαναλαμβανόμενο διπλό σήριαλ εκβιασμού της λαϊκής ψήφου.

Οπωσδήποτε τα αστικά επιτελεία, εγχώρια, ευρωπαϊκά και διεθνή, δεν ανησυχούν δραματικά, αφού γνωρίζουν ότι με όποια κυβέρνηση συνεργασίας, το αντιλαϊκό πρόγραμμα της επόμενης μέρας είναι ήδη γραμμένο από τους ίδιους.

Αυτό που κοιτούν οι οίκοι αξιολόγησης δεν είναι το πιθανό “χρώμα” ή η σύνθεση της κυβέρνησης, αλλά το γεγονός ότι θα υπάρξει συνέχιση των πολιτικών και της βελτίωσης της δημοσιονομικής πορείας της Ελλάδας. Αυτά έγραψε έγκυρη αστική εφημερίδα της Κυριακής σε ρεπορτάζ της που αφορά στο πώς οι περιβόητοι «οίκοι αξιολόγησης» βλέπουν τις εκλογές που έρχονται.

Ορισμένοι, κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορούν το Κόμμα μας ότι αυτά τα λέμε εμείς, ενώ δεν είναι έτσι, ότι δήθεν ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ είναι «η μέρα με τη νύχτα».

Ακούσατε όμως τι λένε κάποιοι από τα «ευαγή» αυτά ιδρύματα, που δεν τους λες και κομμουνιστές: «Αναμένουμε συνέχιση των πολιτικών, καθώς το Ταμείο Ανάκαμψης παρέχει κίνητρα για συνέχιση των μεταρρυθμίσεων…» είπε ο κ. Τζέιμς επικεφαλής των κρατικών αξιολογήσεων του Οίκου DBRS.

«Σε κάθε περίπτωση αναμένουμε πως θα υπάρξει ευρεία συνέχιση των πολιτικών και των μεταρρυθμίσεων και όχι κάποια οπισθοδρόμηση, όποια και αν είναι η σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης» συμπλήρωσε ο κ. Ντουκ, επικεφαλής αναλυτής της Moody’s για την Ελλάδα.

Χαρακτηριστική επίσης είναι η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα: «Όποια κι αν είναι η επόμενη κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει επιστροφή σε συνθήκες δημοσιονομικής εξισορρόπησης»

Τι χρείαν, συνεπώς, έχομεν άλλων μαρτύρων;

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σε όλους τους τόνους έχουμε επισημάνει εδώ και καιρό, ότι περίπτωση ακυβερνησίας έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει. Γιατί υπάρχει το κοινό έδαφος πάνω στο οποίο θα φτιαχτεί το επόμενο κυβερνητικό σχήμα, όπως έχει γίνει τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν.

Αυτοί που μιλούν προεκλογικά για τον «κίνδυνο της αστάθειας» και για «περιπέτειες», όποτε χρειάστηκε τα βρήκαν. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα βρήκαν και συγκυβέρνησαν, όταν μάλιστα ο κ. Ανδρουλάκης ήταν τότε γραμματέας του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Τσίπρας τα βρήκε με τον Καμμένο και οι δυο τους τα βρήκαν με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι στην ψήφιση του 3ου μνημονίου. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάτσει στα ίδια υπουργικά έδρανα με τον κ. Μητσοτάκη και μαζί υλοποίησαν τις αναστολές χιλιάδων εκπαιδευτικών. Τι τους εμποδίζει ξανά, λοιπόν; Γι' αυτό λέμε ότι είναι εκβιαστικό το δίλημμα.

Η σταθερότητα που επιδιώκουν είναι σταθερότητα στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, συνεπώς η μεγαλύτερη αστάθεια για τον λαό. Σταθερότητα για τον λαό σημαίνει να έχει στο πλάι του, όσο γίνεται πιο ισχυρή, εκείνη τη δύναμη που σταθερά και αταλάντευτα τα δίνει όλα για την υπεράσπιση του δίκιου του, μέσα και έξω από τη Βουλή.

Σταθερότητα για τον λαό σημαίνει να έχει ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ, στήριγμα στον αγώνα του ενάντια στην αντιλαϊκή πολική που είναι δεδομένη και μετά τις εκλογές και ανοίγοντας δρόμο για τη συνολική ανατροπή της. Αυτό είναι και το πραγματικό διακύβευμα τον εκλογών.

Το “ο λαός σώζει το λαό με δυνατό ΚΚΕ” επιβεβαιώνεται από μια σειρά παραδείγματα σε χώρους δουλείας που οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους κατάφεραν να πατήσουν πιο σταθερά τα πόδια τους ενάντια στην πολιτική που τους βυθίζει στην αστάθεια.

Τέτοιο παράδειγμα είναι η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη που κατάφεραν όχι μόνο να υπογράψουν αυξήσεις, αλλά στη συνέχεια λόγω της ακρίβειας να τις διευρύνουν εκ νέου. Αντίστοιχα στο κλάδο τον οικοδόμων κ.ο.κ. Ενώ σε μια σειρά κλάδους συνεχίζονται οι αγώνες με μαζικότητα, όπως στη WOLT κ.α.

Όλο το προηγούμενο διάστημα, σημαδεύτηκε από το μαζικό, λαϊκό και νεανικό ξέσπασμα, που είχε όμως πολλά ποιοτικά χαρακτηριστικά και έντονα στοιχεία μαχητικότητας, συλλογικότητας, αλληλεγγύης, μεγαλύτερης εμπιστοσύνης –σε σχέση με παλιότερα- στην αξία της οργανωμένης πάλης. Αχρήστευσε την αρχική προσπάθεια της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων, να επιβληθεί η σιωπή στο όνομα του πένθους για τα Τέμπη ή να εκτονωθεί η οργή και η αγανάκτηση μέσα από βουβές και ανώδυνες διαμαρτυρίες.

Οι πολύμορφες συγκλονιστικές κινητοποιήσεις και απεργίες, τα συνθήματα, ο συντονισμός, τα καλέσματα των εργατικών σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων, των μαθητικών συντονιστικών, άλλων φορέων του μαζικού λαϊκού κινήματος, αποτελούν ένα δείγμα της αστείρευτης δύναμης της οργάνωσης και της κοινής πάλης που σμπαράλιασαν κυριολεκτικά την προπαγάνδα διαφόρων μηχανισμών που μιλούσαν για κάποιες γενικά κι αφηρημένα «συλλογικότητες» που βρίσκονταν σε κίνηση ή για κάποια «αυθόρμητα κινήματα» που προέκυψαν από το πουθενά.

Οπωσδήποτε το έγκλημα στα Τέμπη ήταν αυτό που έκανε να ξεχειλίσει το ποτήρι τη συγκεκριμένη περίοδο, αφού ήρθε να προστεθεί σε ένα σύνολο υπόλοιπων οξυμένων εργατικών λαϊκών προβλημάτων, όπως ήταν επίσης η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας με χιλιάδες νεκρούς, τα συνεχή εργατικά ατυχήματα σε χώρους δουλειάς, τα θύματα και οι συνέπειες μεγάλων φυσικών καταστροφών (από πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς) και τόσα άλλα.

Αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά, ότι με όλες τις αστικές κυβερνήσεις που γνωρίσαμε, το κράτος της στυγνής δικτατορίας του κεφαλαίου αντιμετωπίζει τις ανάγκες και την προστασία του λαού ως «κόστος» που πρέπει να παραμερίζεται, γιατί βλάπτει τα κέρδη και τις περιβόητες «αντοχές της ελληνικής οικονομίας». Αποδείχτηκε ότι ακόμα και η αξιοποίηση των επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων γίνεται με ταξικά οικονομικά και πολιτικά κριτήρια.

Από όλη αυτή τη σημαντική άνοδο των αγώνων, βγαίνουν ορισμένα κρίσιμα συμπεράσματα τα οποία πρέπει να τα εκτιμήσουμε, να τα κρατήσουμε, να τα μελετήσουμε παραπέρα και να τα ενσωματώσουμε στην ιδεολογική και πολιτική οργανωτική και μαζική διαφωτιστική δουλειά του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Ποια είναι αυτά τα 10 κρίσιμα συμπεράσματα:

Πρώτον: Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ καταφέραμε να πρωταγωνιστήσουμε στον αγώνα και τη διαφώτιση του λαού και της νεολαίας. Αναλάβαμε αμέσως την ευθύνη της καθοδήγησης, του προσανατολισμού και συντονισμού ευρύτερων εργατικών, λαϊκών και νεολαιίστικων δυνάμεων που έδειξαν διάθεση για δράση, βρίσκονταν σε κίνηση.

Δεύτερον: Αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά η ανάγκη της ετοιμότητας, της επαγρύπνησης, κυρίως της ικανότητας να προσαρμόζεσαι, σε έκτακτες λίγο ως πολύ καταστάσεις και στιγμές που μπορούν να εμφανιστούν ξαφνικά και απότομα, πολλές φορές απρόβλεπτα εντελώς.

Τρίτον: Επιβεβαιώθηκε η σημασία της σταθερής παρέμβασης της πολιτικής πρωτοπορίας στο έδαφος των αδιεξόδων και αντιφάσεων του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, όπως πρακτικά έγινε με τις προειδοποιήσεις, αποκαλύψεις, διεκδικήσεις του Κόμματος (ερωτήσεις και παρεμβάσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας, των βουλευτών του ΚΚΕ στη Βουλή, η ανακοίνωση της ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών, της παράταξης δηλαδή που στηρίζει το Κόμμα και το ΠΑΜΕ στους σιδηροδρομικούς και άλλα), που ξεσκέπαζαν το γεγονός ότι όλοι ήξεραν, όλοι γνώριζαν και ότι πρόκειται για προδιαγεγραμμένο έγκλημα με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, που κινήθηκαν στην στρατηγική της ΕΕ για την απελευθέρωση των αγορών, στο κυνήγι του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και του κέρδους, τόσο για τις ιδιωτικές μονοπωλιακές επιχειρήσεις, όσο και για τα κρατικά μονοπώλια, όλα εμβληματικές θέσεις της περιβόητης Συνθήκης του Μάαστριχτ που δημιούργησε η σημερινή ΕΕ.

Τέταρτον: Εξασφαλίστηκε από την πρώτη στιγμή να υπάρχει αντικειμενική εκτίμηση της κατάστασης, πρωτοπόρα δράση για να εκφραστούν και να διαμορφωθούν αγωνιστικές διαθέσεις, χωρίς να υπάρχει τάση αναμονής, με άμεση συμμετοχή των στελεχών μας, παίρνοντας και κρατώντας την πρωτοβουλία κινήσεων στο κίνημα.

Πέμπτον: Αναδείχθηκε ο ρόλος και η ανάγκη της επεξεργασίας εύστοχων και διεισδυτικών συνθημάτων που, ιδιαίτερα σε τέτοιες συνθήκες μεγάλης κίνησης μαζών, συσσωρευμένης οργής και αγανάκτησης, καθοδηγούν, προσανατολίζουν τη δράση ευρύτερων δυνάμεων, αλλά και κλιμακώνουν την πάλη και είναι αυτά που μας έβγαλαν μπροστά σε μεγάλο βαθμό.

Έκτον: Δουλέψαμε και δράσαμε με μεγάλη πολυμορφία, εκδηλώθηκαν στοιχεία πρωτοβουλίας που ενίσχυαν την ίδια τη λαϊκή και νεανική δράση, ενώ κρίθηκε ταυτόχρονα και η ικανότητα να εμπιστευτούμε και να δράσουμε μαζί με εργατικές, λαϊκές και νεολαιίστικες δυνάμεις που δεν έχουν την ίδια ταξική, αγωνιστική πείρα, ούτε είχαν μέχρι τότε τέτοιον αντίστοιχο προσανατολισμό.

Έβδομον: Επιδιώξαμε και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέραμε να καθοδηγήσουμε ενιαία την πολιτική κομματική παρέμβαση και δράση των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ σε σωματεία, συλλόγους, συντονιστικές επιτροπές, άλλους φορείς, συνδυάζοντας κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια, στάσεις εργασίας, απεργίες, κομματικές εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις, συσκέψεις, περιοδείες, πικετοφορίες, από την πρώτη κιόλας μέρα.

Όγδοο: Η παρέμβασή μας ήταν σε ενιαία κατεύθυνση, αλλά και με την ανάλογη επεξεργασία επιχειρημάτων, για να ενισχύεται η πολιτική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και να υπάρχει ανοικτό και καθαρό μέτωπο επίσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, τα άλλα αστικά κόμματα και τον οπορτουνισμό, να αποκαλύπτονται ποιες είναι πραγματικά και γιατί, πού οφείλονται οι ευθύνες, αλλά και ποια η ανάγκη της προοπτικής που πρέπει να βαδίσει το κίνημα για να απαντήσει στο γνήσιο λαϊκό ερώτημα «πώς θα απαλλαγούμε από αυτή την κατάσταση οριστικά».

Αναμετρηθήκαμε έτσι και με την προσπάθεια προβοκάτσιας που επεδίωξαν μηχανισμοί του συστήματος για να συκοφαντήσουν το Κόμμα, αλλά και με την επιδίωξη ενσωμάτωσης και αποπροσανατολισμού των κινητοποιήσεων στα όρια απλά μια αναδιάταξης του αστικού πολιτικού συστήματος και της όποιας κυβερνητικής εναλλαγής.

Ένατο: Η παρέμβασή μας συνολικά συνέβαλε στο να ενοχοποιηθεί το εκμεταλλευτικό σύστημα που σκοτώνει, το καπιταλιστικό κέρδος ως το εμπόδιο για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού. Φωτίστηκε –ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά- ότι τα κέρδη του κεφαλαίου είναι οι νεκροί της εργατικής τάξης και του λαού μας. Έγινε προσπάθεια να αδυνατίσει η αποθέωση της αγοράς, που πολλές φορές συνόδευε την κριτική προς το κράτος, αναδεικνύοντας ότι το κράτος είναι των επιχειρηματιών, ότι η υπεράσπιση των κερδών τους είναι κρατική πολιτική.

Δέκατο: Οι νέες δυνατότητες που δημιουργήθηκαν, μέσα από την ίδια την δράση και παρέμβαση του Κόμματος και της ΚΝΕ, έχουμε μεγάλη ευθύνη τώρα να τις αναπτύξουμε παραπέρα. Το αυξημένο κύρος του Κόμματος να μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε συνειδητή στράτευση ευρύτερων εργατικών λαϊκών και νεολαιίστικων δυνάμεων, στο πλευρό των θέσεων του Κόμματος, να γίνεται πιο συνειδητή η επιλογή να φτάσει μέχρι τέλους η σύγκρουση έως την ριζική αλλαγή – ανατροπή αυτού του συστήματος. Να εκφραστεί μεγαλύτερη και πιο συνειδητή διάθεση συμπόρευσης με το Κόμμα στους ταξικούς κοινωνικούς αγώνες, στην πύκνωση των οργανώσεών του, όπως και της ΚΝΕ με νέους πρωτοπόρους αγωνιστές και αγωνίστριες που μπορούν να φέρουν τον τιμημένο τίτλο του μέλους τους. Να εκφραστεί στις εκλογές της 21ης Μαΐου με ψήφο στο ΚΚΕ.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Τα άλλα πολιτικά κόμματα αλληλοκατηγορούν ο ένας τον άλλον για τοξικό κλίμα, ενώ κάθε μέρα ανεβαίνει η σκανδαλολογία.

Ο ένας βγάζει στη φόρα τα άπλυτα του άλλου, αφού μιλάμε για ίδιας κοψιάς κόμματα, που αυτά που τους ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν. Και από εδώ φαίνεται η αναξιοπιστία όλων τους για όσα λένε προς τους εργαζόμενους. Δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε, ότι σε πρόσφατη δημοσκόπηση 1ο κόμμα σε αξιοπιστία εμφανίζεται το ΚΚΕ με 39%.

Όσο κι αν έχουμε επιφυλάξεις για διάφορες δημοσκοπήσεις, όμως, βλέπουμε και γνωρίζουμε από πρώτο χέρι, από τις Οργανώσεις μας, αυτό που συναντάμε σε όλη την Αττική, τι μας λένε οι εργαζόμενοι.

Οι εργαζόμενοι, η νεολαία γνωρίζουν ότι το ΚΚΕ δεν τους είπε ποτέ ψέματα. Γνωρίζουν ότι δεν θα προδώσει ούτε θα μεταλλάξει την ψήφο και τη στήριξη που θα του εμπιστευτούν. Αυτή η εκτίμηση για τη δράση, τις θέσεις και τη στάση μας πρέπει και μπορεί να γίνει πράξη ενίσχυσης του ΚΚΕ παντού.

Αυτήν την ψήφο ενίσχυσης έχουμε επανειλημμένα ξεκαθαρίσει ότι δε θα την προδώσουμε δίνοντας ανοχή ή πολύ περισσότερο στήριξη σε καμιά αντιλαϊκή κυβέρνηση, όσο κι αν αυτή εμφανίζεται με τη μάσκα της “προοδευτικότητας”.

Γνωρίζουμε ότι η πίεση, η προπαγάνδα, όσο πάμε προς την ημέρα των εκλογών θα δυναμώνει από τα παπαγαλάκια του συστήματος αλλά και υπόγεια, με την διασπορά φημών, με επίθεση στο Κόμμα κάθε είδους επιθέσεις.

Εδώ να θυμίσουμε ότι την τελευταία φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνθηκε στο ΚΚΕ με αναφορά σε κάποια «μετεκλογική» Δευτέρα, ήταν στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 που ο Τσίπρας και άλλοι σύμμαχοί του κορόιδευαν τον ελληνικό λαό ότι ειλικρινά του ζητούσαν να ψηφίσει ΟΧΙ.

Και το ΚΚΕ αποκάλυπτε αυτή τη λαθροχειρία που έκανε ο Τσίπρας. Τότε στη Βουλή ο κ. Τσίπρας μας είχε πει μάλιστα ότι την Κυριακή «θα ψηφίσουμε το ίδιο ψηφοδέλτιο». Για να πάρει την πληρωμένη απάντηση ότι το ΟΧΙ που λέει το ΚΚΕ, δεν έχει το ίδιο περιεχόμενο με το δικό του ΟΧΙ, της εξαπάτησης του ελληνικού λαού. Μάλιστα, του απαντήσαμε τότε: «Εσείς, κ. Τσίπρα, δεν ξέρουμε πού θα είστε την άλλη Δευτέρα».

Και έτσι έγινε. Αυτό αποδείχτηκε, τελικά, λίγες ώρες μόνο μετά το δημοψήφισμα -δηλαδή εκείνη την περιβόητη «Δευτέρα»- που ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεπε το ΟΧΙ του λαού σε ένα πελώριο ΝΑΙ με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, και άλλους πρόθυμους, υπογράφοντας φαρδιά- πλατιά το 3ο χειρότερο μνημόνιο, επιβεβαιώνοντας έτσι πανηγυρικά όλα όσα έλεγε και προειδοποιούσε το ΚΚΕ. Αυτά για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

Βέβαια, όλα τα σενάρια που διακινούνται έχουν ξαναπαιχτεί, αλλά είμαστε πλέον στο 2023.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε καμιά περίπτωση δεν νομιμοποιείται να ζητάει έστω την ανοχή μας, “για να φύγει, όπως λέει, ο Μητσοτάκης”. Γιατί:

· Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι που έσπειρε την απογοήτευση το 2015-2019, έστειλε κόσμο που συμμετείχε στους αγώνες και στο κίνημα σπίτι του, που λέρωσε αξίες και ιδανικά στο όνομα της «πρώτης φοράς Αριστερά» και τελικά ήταν αυτός που πρόθυμα διαχειρίστηκε τις υποθέσεις του κεφαλαίου και οδήγησε στη δικαίωση της πολιτικής ΝΔ- ΠΑΣΟΚ και στη συντηρητικοποίηση τμημάτων του λαού.

· Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που αποτέλεσε το καλύτερο στήριγμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με το «θα λογαριαστούμε μετά», τις προτάσεις για «υπουργούς κοινής αποδοχής» (που ξαναζεσταίνονται τώρα με δηλώσεις διάφορων στελεχών του), που ψήφισε πάνω από το 50% των ν/σ και ειδικά των πιο εμβληματικών.

· Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που ξέπλυνε τη φιλελεύθερη ΝΔ, κατηγορώντας μάλιστα τον Μητσοτάκη ότι “την ξεστρατίζει από τις αρχές και τις αξίες της”

· Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι που διεκδικεί ξανά την αντιλαϊκή σκυτάλη από τη ΝΔ, για να την πάει ακόμα παραπέρα, γιατί η όποια επόμενη κυβέρνηση θα είναι χειρότερη. Γιατί μόνο χειρότερο γίνεται το σύστημα της εκμετάλλευσης, του κέρδους των λίγων και του εχθρικού για το λαό κράτους τους.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα πιέζεται από το γεγονός ότι πιο ξεκάθαρα πια, ένα σημαντικό κομμάτι κόσμου τον συσχετίζει με την ΝΔ. Όχι τυχαία η “ΑΥΓΗ” στην ανταπόκριση από την επίσκεψη του Α. Τσίπρα στην Ελευσίνα έβαλε ως τίτλο “Δεν είμαστε όλοι το ίδιο”.

Προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτό που λέει ο δικός τους κόσμος με το να ισχυρίζονται ότι το ΚΚΕ δήθεν δεν το νοιάζει ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση κι ότι λέει μόνο ισχυρό ΚΚΕ.

Ξέρουν πολύ καλά όμως, γιατί εμείς το έχουμε απαντήσει επανειλημμένα, ότι προφανώς και μας νοιάζει ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση, ακριβώς γιατί φιλοδοξούμε να βρεθούμε, όπως πάντα, στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που αυτή θα υλοποιήσει.

Αυτό που λέμε εμείς καθαρά όμως, είναι ότι δεν πρέπει να είναι αυτό το κριτήριο με το οποίο θα πάει ο λαός να ψηφίσει, αφού, όποιο και να είναι τελικά το κυβερνητικό σχήμα, η ατζέντα είναι προκαθορισμένη.

· Είναι τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης.

· Είναι οι κατευθύνσεις της ΕΕ για την «απελευθέρωση» της Ενέργειας, των σιδηροδρόμων, του νερού, άλλων κρίσιμων τομέων της οικονομίας.

· Είναι οι επικίνδυνοι ΝΑΤΟϊκοί σχεδιασμοί.

· Είναι η επίθεση στις λαϊκές κατοικίες για να στηριχθούν οι τράπεζες, σε μια περίοδο μάλιστα που κυοφορείται μία νέα καπιταλιστική κρίση. Και πολλά ακόμη.

Μάλιστα, αυτό, σήμερα, δεν είναι κάτι που το λέμε μόνο εμείς. Είναι υπαρκτό ρεύμα στην κοινωνία, αποτέλεσμα συσσωρευμένης πείρας, που καταγράφεται, με μαζικούς όρους, ακόμα και σε πολλές δημοσκοπήσεις με το γνωστό «κανένας από τους δύο».

Το ζητούμενο είναι αυτό το ρεύμα να αποκτήσει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και να καταλήξει σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Να μην υποχωρήσει στη λογική του «μικρότερου κακού», που έχει αποδειχθεί ότι πάντα οδηγεί στο μεγαλύτερο. Το παράδειγμα της Γαλλίας, που αυτές τις μέρες συνταράσσεται από τεράστιες λαϊκές κινητοποιήσεις οι οποίες δίνουν σε όλους μας κουράγιο, αυτό ακριβώς διδάσκει. Τα υπόλοιπα κόμματα είναι οι ίδιοι που καλούσαν τον γαλλικό λαό να ψηφίσει Μακρόν, για να μην έρθει η Λεπέν. Και τελικά, ο Μακρόν χρησιμοποιεί άγρια καταστολή στους αγώνες, όπως θα έκανε άλλωστε και η Λεπέν.

Κι όταν τους τελειώνουν άλλα ιδεολογήματα, παριστάνουν τους προστάτες της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, πότε διαστρεβλώνοντας τις θέσεις του ΚΚΕ, πότε παρουσιάζοντας επιχειρήματα που μυρίζουν «ναφθαλίνη», όπως επεσήμανε σε σχόλιο του ο Ριζοσπάστης. Θυμήθηκαν ορισμένοι την καταψήφιση του συμφώνου συμβίωσης από το ΚΚΕ για να αναμασήσουν τα περί «διακρίσεων» σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών. Κατηγορούν μάλιστα για «συντηρητισμό» το ΚΚΕ, ενώ η υποκρισία τους δεν έχει όριο. Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι το ΚΚΕ υποστηρίζει κάθε πρόταση που εξασφαλίζει την ισότιμη, ελεύθερη συμβίωση και όχι τη μια ή την άλλη μορφή γάμου ως «οικονομική σχέση».

Όσους ενδιαφέρει, λοιπόν, πραγματικά επιτέλους να βρουν διέξοδο τέτοια ζητήματα, θα υιοθετούσαν τις προτάσεις του ΚΚΕ, ώστε να ρυθμίζονται μια σειρά από θέματα της συμβίωσης, όπως τα κληρονομικά, η ενημέρωση σε σχέση με ιατρικά ζητήματα κ.ά., με απλές συμβολαιογραφικές πράξεις. Θα υιοθετούσαν τις προτάσεις μας για επίδομα στέγασης, για πραγματικές διευκολύνσεις σε κάθε νέο άνθρωπο που αποφασίζει να μείνει στο δικό του σπίτι, ανεξάρτητα αν είναι σε γάμο, συμβίωση ή όχι.

Αλλά και για το ζήτημα των παιδιών το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι μπορεί να υπάρξει νομική κατοχύρωση των υποχρεώσεων των γονιών, σε συνδυασμό βέβαια με την ανάγκη για διευρυμένες, δωρεάν κι αναβαθμισμένες κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες για την προστασία τους, επομένως και για την κοινωνική στήριξη της μητρότητας/πατρότητας.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα μπορεί να είναι ελεύθερος κάθε άνθρωπος να επιλέγει σύντροφο, απαλλαγμένος από κάθε οικονομικό και κοινωνικό καταναγκασμό, ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Αυτό είναι το πραγματικά προοδευτικό και ριζοσπαστικό σήμερα. Γι’ αυτό η κριτική τους προς το ΚΚΕ μάλλον περισσότερο μυρίζει μόνο ναφθαλίνη.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Να μην υποτιμήσουμε και το εξής: Επειδή δυσκολεύονται τη δημόσια αντιπαράθεση οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ σπέρνουν ύπουλα και υπόγεια το εξής αμίμητο: “Το ΚΚΕ -λένε- όπως φαίνεται, έτσι κι αλλιώς θα ενισχυθεί στις εκλογές, οπότε την ψήφο ρίξε την στον ΣΥΡΙΖΑ για να βγει πρώτος, μπας και φύγει και ο Μητσοτάκης”. Όμως δεν θα τους επιτρέψουμε να τους γίνει το χατήρι.

Όσοι εργαζόμενοι βλέπουν καλοπροαίρετα και θέλουν την ενίσχυση του ΚΚΕ να φροντίσουν οι ίδιοι, αυτή η ενίσχυση να πραγματοποιηθεί, συγκεκριμένα με την ψήφο και την συστράτευση τους. Ένα λέμε σε όλους: Καμιά ψήφος χαμένη στα κόμματα του κεφαλαίου που ευθύνονται για την ασφυκτική για το λαό κατάσταση. Κάθε ψήφος στο ΚΚΕ είναι κέρδος για την επόμενη μέρα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δεν θα ασχολιόμουν καθόλου στην ομιλία, αλλά να πω και μια κουβέντα για τον Βαρουφάκη και το Μέρα25 μιας και μας ζήτησε να κάνουμε κριτική στις θέσεις του. Αυτό ακριβώς κάνουμε.

Γιατί με τις ίδιες τις θέσεις του πλαστογραφεί κάθε έννοια ριζοσπαστισμού. Αυτό ακριβώς κάνει, όταν μέσα από διάφορους νεολογισμούς και κυρίως με την αναγόρευση του χρέους σε κύρια ή και μοναδική αιτία των κρίσεων, των λαϊκών προβλημάτων, επιδιώκει να βγάλει λάδι τον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, σύμπτωμα του οποίου είναι και τα υψηλά κρατικά και ιδιωτικά χρέη.

Όμως, η ολομέτωπη επίθεση του καπιταλισμού είναι ενιαία και εκδηλώνεται και στις υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ελλάδα και στις χώρες με χαμηλότερα χρέη, όπως η Γερμανία, ή άλλες, όπου μάλιστα οι λαοί κινητοποιούνται μαζικά παντού. Αυτό ακριβώς κάνει όταν καλλιεργεί αυταπάτες, για έναν δήθεν δημοκρατικό και φιλολαϊκό «μετασχηματισμό της ΕΕ». Μέχρι το 2025 έχει βάλει στόχο να το πετύχει αυτό, εξ’ ου και το 25 στο όνομα του κόμματός τους.

Κατέθεσαν μάλιστα και ολόκληρη πρόταση νόμου για τη φιλολαϊκή αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης, αυτού του νέου Υπερμνημόνιου της ΕΕ, την ώρα που ο λαός πρέπει να βγει στον δρόμο να το αντιπαλέψει, γιατί τα προαπαιτούμενα που έχει είναι πολύ σκληρά για τον λαό μας.

Για να μην μιλήσουμε για το πόσο αντιλαϊκές είναι κάποιες από αυτές τις προτάσεις του ΜΕΡΑ25. Πάρτε, για παράδειγμα, το σχέδιό τους για τα κόκκινα δάνεια που είναι η πιο τραπεζοκεντρική πρόταση από όλες όσες υπάρχουν. Αφού προβλέπει να πληρώνουμε και ως δανειολήπτες και ως φορολογούμενοι για να σωθούν οι τραπεζίτες.

Είναι μεγάλο το άγχος τους να βγάλουν λάδι τον καπιταλισμό και την ΕΕ, γι’ αυτό και λένε ότι ο σοσιαλισμός αφορά ένα “μακρινό μέλλον”, που είναι άλλωστε και το γνωστό μοτίβο όλων όσοι εχθρεύονται τον σοσιαλισμό.

Αυτά ακούμε και από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ κι από άλλους, δήθεν προοδευτικούς, τους οποίους παρακαλούσε επί 1,5 χρόνο ο κύριος Βαρουφάκης, όπως ο ίδιος είπε, να κάτσουν να συζητήσουν για να κάνουν κυβέρνηση και αυτοί τον αγνόησαν.

Όμως, είμαστε σίγουροι, θα πάρουν την απάντηση από τον λαό και τη νεολαία, όλοι όσοι επενδύουν στον τυχοδιωκτισμό, στη μισή αλήθεια που γίνεται τελικά ένα μεγάλο ψέμα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Τελευταία, αρκετά ΜΜΕ, τόσο φιλικά προς τη ΝΔ όσο και προς τον ΣΥΡΙΖΑ, λένε και ξαναλένε για το ενδεχόμενο ενίσχυσης ακροδεξιών, φασιστικών ομάδων, φτάνοντας σε σημείο που αναρωτιέται κανείς αν τελικά πρόκειται για προειδοποίηση ή για επιδίωξη.

Έχουν μάλιστα το θράσος να τους κατατάσσουν και στις αντισυστημικές δυνάμεις, όταν έχει αποδειχθεί τόσο ιστορικά όσο και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, ότι πρόκειται για τα καλύτερα μαντρόσκυλα του συστήματος, που δε διστάζουν να διαπράξουν τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα προκειμένου να το υπηρετήσουν.

Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για τις σχέσεις αυτών των ομάδων με τμήματα του κρατικού μηχανισμού, από την προσπάθεια του καταδικασμένου ναζί Κασιδιάρη να βάλει “μπροστινό” του έναν πρώην αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου για να καταφέρει το κόμμα του να κατέβει στις εκλογές, όπως αναφέρουν τα σχετικά δημοσιεύματα;

Δεν είναι αυτό, λοιπόν, που τους φοβίζει, ούτε και θα μπορούσε να είναι, αφού αυτοί οι ίδιοι άλλωστε το προωθούν..

Αυτό που πραγματικά φοβούνται, είναι η προοπτική, το χειροπιαστό πια ενδεχόμενο, ο θυμός και η αγανάκτηση του λαού και της νεολαίας να μετουσιωθεί, με μαζικούς όρους, σε συνειδητή στάση αμφισβήτησης της πολιτικής και των επιλογών τους. Να γίνει η οργή, δύναμη ανατροπής. Να εκφραστεί και στις εκλογές με εκατοντάδες χιλιάδες νεανικές αντισυστημικές, αγωνιστικές ψήφους στο ΚΚΕ.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η σημερινή σας Συνδιάσκεψη επιβεβαιώνει ότι το ΚΚΕ αναλαμβάνει μεγάλη ευθύνη να ηγηθεί της εργατικής - λαϊκής πλειοψηφίας, να συμβάλλει ως πρωτοπορία στην ανατροπή του σημερινού συσχετισμού.

Το ΚΚΕ αναλαμβάνει τη μεγάλη ευθύνη όχι μόνο να είναι μπροστά στους αγώνες για να αποκρούονται νέα αντιλαϊκά μέτρα, να αποσπώνται κατακτήσεις, να ακούγεται η αλήθεια κόντρα στη λάσπη και το βούρκο της κυρίαρχης προπαγάνδας. Αλλά κυρίως για να συνειδητοποιήσει ο λαός τη μεγάλη δύναμη που έχει, για να καθορίσει τις εξελίξεις προς όφελός του.

Να γίνει όλο και πιο μαζική η πεποίθηση ότι το «πάμε και όπου βγει» των αστικών κομμάτων βγάζει μόνο σε όλο και χειρότερες καταστάσεις. Ότι ο λαός, οι νέοι είναι για πολλά περισσότερα, τους αξίζουν όλα. Μπορούν να χτίσουν ένα κόσμο που όλα τα τραγικά που βιώνουμε σήμερα θα γίνουν μόνο ένα παρελθόν αυτού του συστήματος που τα βλέπει όλα με το πως θα βγάλει περισσότερο κέρδος.

Το ΚΚΕ είναι έτοιμο από σήμερα για να συμβάλλει, να πάρει μέρος σε μια γνήσια εργατική εξουσία, σε μία εξουσία του λαού που θα κάνει αυτός κουμάντο. Έχει Πρόγραμμα που βάζει στο επίκεντρο μόνο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, που ξεμπερδεύει με τους κηφήνες που ζουν από την εργασία των πολλών.

Με πρωταγωνιστή το λαό και ΚΚΕ πολύ πιο ισχυρό μπορούμε να πάρουμε ανάσες ανακούφισης, να παρεμποδίσουμε - καθυστερήσουμε - ανατρέψουμε, παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, να έχουμε νέες κατακτήσεις, να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές και ανατροπές μέσα από τη σύγκρουση με το σύστημα της σημερινής άρχουσας τάξης και το κράτος της, με το λαό στο τιμόνι της εξουσίας.

Αυτό τον δρόμο προσπαθούμε να ανοίξουμε μέσα από όλες τις μάχες που δίνουμε σήμερα και αύριο.

Καλή επιτυχία στη συνέχεια των εργασιών σας! Καλή δύναμη και υγεία σε όλους και όλες!