Καρκίνος του ενδομητρίου: Τα νεότερα δεδομένα για τη θεραπεία

Παγκοσμίως ο καρκίνος του ενδομητρίου είναι ο έβδομος πιο συχνός καρκίνος ανάμεσα στις γυναίκες, με την πλειονότητα των ασθενών να είναι 65-75 ετών. Στην Ευρώπη, είναι τέταρτος με συχνότητα 12.9-20:100.000, αλλά ευτυχώς με μικρή θνητότητα 2.0-2.7:100.000.

Αυτό συμβαίνει γιατί στο 80% των περιπτώσεων η διάγνωση γίνεται σε αρχόμενο στάδιο. Πρόκειται για έναν καρκίνο που «μιλάει» και αυτό γιατί το βασικότερο σύμπτωμα είναι η μη φυσιολογική κολπική αιμόρροια στις προεμμηνοπαυσιακές και μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Άλλα συνοδά συμπτώματα είναι το άλγος, το αίσθημα πίεσης στην περιοχή της πυέλου, η απώλεια βάρους και η παρατεταμένη αδυναμία.

«Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν τα ακόλουθα: παχυσαρκία, υπέρταση, υπερινσουλιναιμία και παρατεταμένη έκθεση σε οιστρογόνα, όπως λήψη οιστρογόνων ως θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης. Συχνά, ο καρκίνος του ενδομητρίου συνδέεται με ανωορρηκτικούς κύκλους, δηλαδή περίοδο σε αραιά διαστήματα κατά τη διάρκεια του έτους, με υπογονιμότητα που οφείλεται σε σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών και με τη λήψη ταμοξιφαίνης. Όσον αφορά την παχυσαρκία ως παράγοντα κινδύνου, φαίνεται ότι ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του ενδομητρίου αυξάνεται κατά 21% για δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) 22-27,2, 43% για ΔΜΣ 27,5-29,5 και 273% για ΔΜΣ>30. Η θνησιμότητα του καρκίνου του ενδομητρίου αυξάνεται τα τελευταία χρόνια κατά περίπου 1,9% κυρίως λόγω της αύξησης της παχυσαρκίας», επισημαίνει η κ. Ελένη Αραβαντινού-Φατώρου, MD, MSC, Επιμελήτρια Παθολόγος-Ογκολόγος, στη Β΄ Ογκολογική Κλινική του Metropolitan Hospital.

Αν και παραπάνω από το 90% των καρκίνων του ενδομητρίου είναι σποραδικοί, το 5-10% είναι κληρονομήσιμοι και συνήθως αποτελούν μέρος του συνδρόμου Lynch ή διαφορετικά κληρονομούμενου μη πολυποδιασικού καρκίνου του παχέος εντέρου. Οι γυναίκες με σύνδρομο Lynch έχουν 10 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του ενδομητρίου, όπως επίσης και αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου και των ωοθηκών. Συνήθως αυτοί οι όγκοι χαρακτηρίζονται από μικροδορυφορική αστάθεια και τείνουν να εμφανίζονται σε νεότερη ηλικία.

Για να αξιολογηθεί η εκάστοτε περίπτωση του καρκίνου του ενδομητρίου έχουν οριστεί κάποιοι παράγοντες, που αν υπάρχουν στη νόσο, η ασθενής είναι υψηλού κινδύνου για υποτροπή και χρήζει πιο εντατικής θεραπείας για να ιαθεί. Αυτοί οι παράγοντες υψηλού κινδύνου είναι οι εξής: ιστολογικός υποτύπος (οποιοσδήποτε άλλος εκτός του ενδομητριοειδούς), βαθμός διαφοροποίησης 3, άνω του 50% διήθηση του ενδομητρίου, λεμφαγγειακή διήθηση, μετάσταση στους λεμφαδένες και μέγεθος όγκου μεγαλύτερο των 2 εκατοστών.

Ταξινόμηση Καρκίνου Ενδομητρίου

Παραδοσιακά, ο καρκίνος του ενδομητρίου ταξινομείται σε δύο τύπους με βάση την παθολογοανατομική εξέτασή του: τύπος Ι που αφορά όλα τα ενδομητριοειδή καρκινώματα και τύπος ΙΙ ο οποίος φαίνεται να είναι πιο επιθετικός. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει προσπάθειες να αλλάξει αυτός ο τρόπος ταξινόμησης ακολουθώντας την εξατομικευμένη προσέγγιση που ισχύει και σε άλλες μορφές καρκίνου.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον Γονιδιακό Άτλαντα του Καρκίνου (The Cancer Genome Atlas-TCGA) ο καρκίνος του ενδομητρίου ταξινομείται σε τέσσερις διαφορετικές μοριακές ομάδες, η καθεμία από τις οποίες έχει τη δική της συμπεριφορά και χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης.

Οι ομάδες αυτές είναι:

1. η ομάδα POLEmut, η οποία χαρακτηρίζεται από πολλές μεταλλάξεις (>100 μεταλλάξεις/μεγαβάση) και έχει την καλύτερη πρόγνωση
2. η ομάδα μικροδορυφορικής αστάθειας (10-100 μεταλλάξεις/μεγαβάση), που συχνά σχετίζεται με το σύνδρομο Lynch
3. η ομάδα μεγάλου αριθμού σωματικών μεταλλάξεων με μεταλλαγμένο το TP53 , που συχνά υποτροπιάζει και
4. η ομάδα μικρού αριθμού σωματικών μεταλλάξεων με συχνές μεταλλάξεις στα μονοπάτια PI3K και WNT.

1. ενδομητριοειδή καρκίνο ενδομητρίου σταδίου ΙΑ, βαθμού διαφοροποίησης 1 ή 2 με απουσία λεμφαγγειακής διήθησης,
2. μη ενδομητριοειδή καρκίνο ενδομητρίου, χωρίς διήθηση μυομητρίου και με απουσία λεμφαγγειακής διασποράς,
3. καρκίνο ενδομητρίου με μοριακό τύπο POLEmut σταδίου Ι-ΙΙ.

1. ενδομητριοειδή καρκίνο ενδομητρίου σταδίου ΙΑ βαθμού διαφοροποίησης 3 με απουσία λεμφαγγειακής διήθησης,
2. ενδομητριοειδή καρκίνο ενδομητρίου σταδίου ΙΒ βαθμού διαφοροποίησης 1 ή 2 με απουσία λεμφαγγειακής διήθησης,
3. ενδομητριοειδή καρκίνο του ενδομητρίου σταδίου ΙΙ βαθμού διαφοροποίησης 1 με απουσία λεμφαγγειακής διήθησης.

Στις περιπτώσεις αυτές συνιστάται βραχυθεραπεία, για να μειωθεί ο κίνδυνος τοπικής υποτροπής. Σε συζήτηση με την ασθενή, ειδικά αν είναι μικρότερη των 60 ετών μπορεί να ελεγχθεί και το ενδεχόμενο στενής παρακολούθησης και αποφυγής της βραχυθεραπείας.

Γ. Καρκίνος ενδομητρίου υψηλού ενδιάμεσου κινδύνου

Οι γυναίκες με καρκίνο ενδομητρίου υψηλού ενδιαμέσου κινδύνου μπορεί να παρουσιάζουν:

1. ενδομητριοειδή καρκίνο ενδομητρίου σταδίου ΙΑ και ΙΒ με λεμφαγγειακή διήθηση,
2. ενδομητριοειδή καρκίνο ενδομητρίου σταδίου ΙΒ βαθμού διαφοροποίησης 3,
3. ενδομητριοειδή καρκίνο ενδομητρίου σταδίου ΙΙ βαθμού διαφοροποίησης 1 με παρουσία λεμφαγγειακής διήθησης και
4. ενδομητριοειδή καρκίνο ενδομητρίου σταδίου ΙΙ βαθμού διαφοροποίησης 2 ή 3.

Εν κατακλείδι, η σωστή αντιμετώπιση του καρκίνου του ενδομητρίου αυξάνει τον αριθμό των γυναικών που επιβιώνουν από αυτόν. Η πρόοδος της επιστήμης θα μας δώσει νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις ειδικά για τη μεταστατική νόσο, έτσι ώστε να μεταπέσουμε από την ανίατη νόσο στη χρονιότητα και, γιατί όχι, και στην ίαση», καταλήγει κ. Ελένη Αραβαντινού-Φατώρου.