Γιάννης Αντετοκούνμπο: Θα γύριζα στα Σεπόλια να πουλάω cd για να έχω τον πατέρα μου
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει δείξει αμέτρητες φορές το τί άνθρωπος είναι, τόσο με την στάση του εντός παρκέ όσο και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Ο super star των Μιλγουόκι Μπακς διατηρεί έναν εξαιρετικά... όμορφο όσο και σπάνιο δεσμό με την οικογένειά του, από τα δύσκολα χρόνια που ζούσαν στα Σεπόλια, μέχρι την καταξίωση και την άνετη ζωή των Η.Π.Α.
Με δηλώσεις του στην Cosmote TV, ο «Greek Freak» ερωτηθείς για τον πατέρα του και για το τί θα θυσίαζε για να τον έχει ξανά στο πλευρό του, ο Γιάννης χωρίς δεύτερη σκέψη και εμφανώς συγκινημένος δήλωσε τα... πάντα!
«Τον πατέρα μου! Δεν υπάρχει σκέψη σε αυτό. Τον πατέρα μου, πάρτε τα όλα δεν με νοιάζει... Να γυρίσω πίσω στα Σεπόλια και να πουλάω cd δεν με νοιάζει καν», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Μακάρι να είμαι καλά και να παίξω στο Ευρωμπάσκετ»
Ο ηγέτης των Μπακς ξεκαθάρισε πως είναι κανονικά διαθέσιμος στην «επίσημη αγαπημένη» και πως εάν είναι υγιής τότε θέλει να αγωνιστεί στο Ευρωμπάσκετ του 2022.
Αναλυτικά όσα ανέφερε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο για την Εθνική ομάδα και το Ευρωμπάσκετ του 2022:
«Καταρχάς είναι πολύ μακριά όλο αυτό. Μακάρι να είμαι υγιής και να εκπροσωπήσω τη χώρα. Δεν θέλω να βάλω πίεση σε μένα ή τους συμπαίκτες μου. Θέλω να πάμε να το διασκεδάσουμε, να παίξουμε μαζί μια σεζόν. Την πρώτη διετία στην Εθνική, που ήμουν ο πιο μικρός, είχαμε παιδιά που ήταν για την ομάδα. Η Εθνική κρατάει δεκαπέντε μέρες. Είναι όλοι γι’ αυτό. Το κάνουμε για κάτι σπουδαίο, για να περπατάμε στον δρόμο και να μας λέμε πως τους δώσαμε χαρά. Μπορεί να ακουστώ πολύ αλαζόνας. Όταν δεν έχεις κερδίσει, δεν το καταλαβαίνεις αυτό.
Κερδίζεις και δίνεις χαρά σε 200 χιλ. κόσμου. Πήγαμε στην παρέλαση και ήταν όλοι με ένα χαμόγελο. Φαντάζεσαι να δώσεις χαρά σε 10 εκατ. κόσμο; Να κλαίνε και να σε αγκαλιάζουν. Βάζουμε καλάθια και δίνουμε χαρά στον κόσμο. Μακάρι να είμαι καλά, να παίξω στο Ευρωμπάσκετ 2022. Αυτό μου έχει μείνει. Θέλω πολύ να το καταφέρω. Δεν ξέρω τι έχει πει ο Θεός για μένα, ποιο είναι το πλάνο του. Αλλά πρέπει να βρεθούμε σαν ομάδα, βλέπω ότι όλοι είναι έτοιμοι. Όλα αυτά τα παιδιά που έρχονται τώρα είναι η ομάδα. Βήμα βήμα και μια μέρα θα τα καταφέρουμε».
Χωρίς τον Γκάλη δεν θα υπήρχαν Σπανούλης, Διαμαντίδης, Παπαλουκάς…
Ο ηγέτης των Μπακς δήλωσε πως το ελληνικό μπάσκετ οφείλει πολλά στον «Γκάνγκστερ», ενώ τόνισε πως η σκληρή δουλειά και ταπεινότητα τον έφεραν στο σημείο που είναι τώρα.
«Νιώθω καλά, νιώθω ευχάριστα. Δουλέψαμε σκληρά. Είναι κάτι που πάντα ονειρευόμουν. Συνεχίζουμε όμως, κοιτάμε μπροστά. Αυτό τελείωσε. Δουλεύουμε σκληρά για να γίνουμε καλύτεροι. Για να γίνεις ο καλύτερος που μπορείς, πρέποει να παραμένεις ταπεινός. Μόνο έτσι μπορείς να ακούς τους συμπαίκτες, τους προπονητές, τους φίλους σου, να παίρνεις όλες τις συμβουλές. Αυτό δουλεύει και δεν μπορώ να το αλλάξω. Έχω φτάσει εδώ γιατί είμαι ταπεινός, δεν θα αλλάξει τώρα», ανέφερε αρχικά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στην κάμερα της Cosmote TV.
Για τη συνάντηση με τον Νίκο Γκάλη: «Όταν τον κοιτούσα στα μάτια, έβλεπα τον γκάνγκστερ. Δεν τον έχω ζήσει, αλλά ήξερα ποιος είναι ο κ. Νίκος. Με κοίταζε στα μάτια και έβλεπα την φλόγα. Αν του έδινες μια μπάλα, θα έπαιζε. Χωρίς τον κ. Νίκο δεν θα υπήρχαν μπασκέτες στην Ελλάδα. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχαν ο Βασίλης Σπανούλης, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Θοδωρής Παπαλουκάς. Ήταν ένα καταπληκτικό βράδυ, μιλήσαμε για περίπου μια ώρα. Μου είπε την ιστορία του, κάποια πράγματα που δεν έχει πει δημοσίως. Ανυπομονούσα πάντα να τον γνωρίσω. Ήταν πολύ ωραίο βράδυ.
Είναι πολύ μεγαλύτερός μου, θα μπορούσε να είναι πατέρας μου. Από σεβασμό λόγω ηλικίας και για όσα έχει καταφέρει στο μπάσκετ, του μιλούσα στον πληθυντικό. Είναι Hall of Famer, ένας από τους καλύτερους που έχουν ακουμπήσει την μπάλα. Ήμουν αγχωμένος πριν τον γνωρίσω, αλλά με έκανε να νιώθω πολύ άνετα. Μου μίλησε για το πώς ήταν στα παιχνίδια, στα αποδυτήρια και πώς μιλούσε στους συμπαίκτες του. Μου έδωσε το τηλέφωνό του και μου είπε να τον πάρω, όποτε χρειαστώ, κάτι που σίγουρα θα κάνω».
Για το αν υπάρχει περίπτωση οι Μπακς να έρθουν στην Ελλάδα για αγώνα: «Το έχουμε συζητήσει πάρα πολλές φορές. Νιώθω ευλογημένος που είμαι σε αυτή τη θέση, να δουν οι Μπακς πού μεγάλωσα, ποια είναι η ελληνική κουλτούρα. Κάναμε προπόνηση εδώ, έφαγαν ελληνικό φαγητό, πήγαμε κιόλας μια βόλτα στην Κύπρο. Με ευλόγησε ο Θεός να μπορώ να φέρω μια ομάδα του ΝΒΑ στην πόλη μου. Ήταν όλοι χαρούμενοι, ήταν όλοι εκεί. Καθόμασταν με τον κ. Νίκο. Γυρνούσα σπίτι με το αμάξι και σκεφτόμουν "πώς έχω φτάσει σε αυτό το σημείο;". Έφτασα γιατί πίστευα στον εαυτό μου, γιατί ήμουν ταπεινός και δεν σταμάτησα να δουλεύω».
Για το Game 6 των τελικών του ΝΒΑ: «Ήθελα πολύ να κερδίσω αυτό το παιχνίδι (το Game 6). Ήθελα να κάνω ό,τι περνούσε από το χέρι μου, είτε να βάλω βολές, είτε να καρφώσω, είτε να παίξω άμυνα. Ήξερα ότι το τρόπαιο ήταν μέσα στο γήπεδο. Έλεγα "το Κύπελλο είναι εδώ, δεν πρόκειται να πάει στο Φοίνιξ". Ήταν ένα τρομερό βράδυ, αλλά αυτό τελείωσε. Κοιτάμε μπροστά τώρα».
Για το αν θέλει να τον αποκαλούν Πρωταθλητή και MVP: «Δεν θα με λέτε πρωταθλητή! Θα με λέτε Γιάννη. Αν με λες πρωταθλητή και MVP, χαλαρώνεις ως άνθρωπος. Δεν μου αρέσει να ακούω κομπλιμέντα, θέλω συνέχεια να δουλεύω. Όποιος με ξέρει, ξέρει ότι είμαι αυθεντικός, δεν μπορώ να είμαι fake. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Το να με λέτε Πρωταθλητή, MVP ή καλύτερο παίκτη στον κόσμο με κρατάτε πίσω. Γι αυτό δεν κάνω προπόνηση με τους κορυφαίους παίκτες. Θα πρέπει να πάω να πιω καφέ με τους άλλους. Θα μπορώ να πάω να τους καρφώσω την μπάλα; Να τους ρίξω μια τάπα; Δεν ξέρω τι νιώθουν και τι σκέφτονται οι άλλοι παίκτες. Ξέρω τι νιώθω εγώ και τι κάνω. Αν το σέβονται αυτό, το σέβονται. Αν δεν τους κάνει, δεν τους κάνει. Είναι λίγο δύσκολο. Δεν μεγάλωσα μαζί τους. Δεν ήρθα από τα δικά τους τουρνουά ή κολέγια. Θα μου πεις κι ο Λούκα Ντόντσιτς έχει περισσότερη αποδοχή από άλλους παίκτες. Δεν ξέρω, μπορεί επειδή το παιχνίδι μου είναι διαφορετικό. Unorthodox το λένε οι Αμερικανοί. Εγώ θα συνεχίσω να δουλεύω σκληρά, ξέρω ότι είμαι σε μια θέση πολύ καλή. Έχω κάνει πράγματα που ούτε εγώ φανταζόμουν ότι θα καταφέρω. Τώρα το πώς νιώθουν αυτοί (οι αντίπαλοι), δεν ξέρω. Πιστεύω ότι το παιχνίδι μου είναι λίγο ανορθόδοξο, μπορεί να μην τους κάνει. Εγώ θα συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω».
Για τις ατάκες του Τζέιμς Χάρντεν πριν από περίπου δύο χρόνια: «Δεν αναφερόταν σε μένα, δεν είπε το όνομά μου. Αν δούμε το βίντεο, δεν είπε το όνομά του. Είδα το βίντεο μετά 1,5-2 χρόνια. Είπε "κι εγώ αν ήμουν 2,10μ. και κάρφωνα την μπάλα, αλλά πρέπει να μάθω και μπάσκετ". Αυτό είπε. Πιστεύω ότι τα media το έκαναν λες κα μιλούσε σε μένα. Ο Χάρντεν είναι παιχταράς. Όποτε μπω στο γήπεδο, θα παίξω πολύ δυνατά απέναντι σε οποιονδήποτε. Είτε στον Χάρντεν είτε... στη μητέρα μου. Είναι παιχταράς, δεν έχω τίποτα εναντίον του».
Για το αν θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο παίκτη στον κόσμο: «Μ’ αρέσει να ‘μαι κυνηγός. Γι’ αυτό δεν θέλω να λέω ότι είμαι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Δεν είμαι εγώ ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Είναι ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, ο Κέβιν Ντουράντ, ο Λούκα Ντόντσιτς, ο Καουάι Λέοναρντ. Είναι άλλοι. Για να φτάσω τους All Time Great... Ο ΛεΜπρόν έχει πάει δέκα σερί χρόνια σε τελικούς. Όσο υπάρχει ο ΛεΜπρόν, αυτός είναι ο καλύτερος παίκτης. Μου αρέσει να κυνηγάω».
Για το νέο συμβόλαιό του με τους Μπακς και αν σκέφτηκε να αποχωρήσει: «Σίγουρα θέλω να κερδίζω. Σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει. Ήθελα να είμαι πρωταθλητής. Υπήρχαν πάντα οι σκέψεις αν μπορώ να τα καταφέρω στο Μιλγουόκι. Σκεφτόμουν πως εδώ και πενήντα χρόνια δεν τα είχαμε καταφέρει. Κάναμε λοιπόν την κουβέντα με τους ιδιοκτήτες και τους είπα ότι δεν με ενδιαφέρουν τα λεφτά, η φήμη, θέλω να κερδίσω το πρωτάθλημα. Τους ρώτησα "μπορείτε να με βοηθήσετε σε αυτό;". Μου είπαν "ναι". Το σκέφτηκα. Αγαπάω την πόλη του Μιλγουόκι, εκεί γεννήθηκαν τα παιδιά μου. Το σκέφτηκα, δεν είχα υπογράψει. Οι παίκτες στην προπόνηση μού πετούσαν καμιά σπόντα. Δεν είμαι εύκολος σαν άνθρωπος γιατί ξέρω τι θέλω, να κερδίσω ένα πρωτάθλημα. Ήθελα να δω την ίδια δέσμευση από τους ιδιοκτήτες, τον προπονητή και τους συμπαίκτες μου. Το είδα, γι αυτό υπέγραψα μετά από μερικές ημέρες. Τα καταφέραμε κιόλας. Μπράβο μας».
Για την πορεία στη regular season όπου οι Μπακς δεν κέρδιζαν με συνέπεια: «Δεν ανησύχησα, είχαμε ομάδα για τα playoffs. Ο Τζρου Χολιντέι έχασε δυο βδομάδες μέσα στη σεζόν, του λέγαμε να είναι πιο επιθετικός. Είναι τόσο καλό παιδί που δεν ήθελε να χάσει τη χημεία που είχαμε. Δεν έπαιρνε πολλά σουτ, πολλές προσπάθειες. Θέλαμε από τον Μπρουκ Λόπεζ να σουτάρει λιγότερα τρίποντα, να είναι πιο κοντά στο καλάθι. Δεν ανησύχησα μέσα στη σεζόν. Τους έλεγα ότι πέρσι και πρόπερσι κερδίσαμε 60 ματς, αλλά δεν μας έκατσε το πρωτάθλημα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι μέσα στη σεζόν μπορεί να μην παίζεις καλά, αλλά το σημαντικό είναι να είσαι έτοιμος την κατάλληλη στιγμή».
Για τα NBA Playoffs: «Για μένα προσωπικά, η σειρά με το Μαϊάμι ήταν η πιο δύσκολη. Μπαίνουν στο γήπεδο με έναν στόχο. Για 48 λεπτά δεν σταματούν γι’ αυτόν τον στόχο. Μετά τα παιχνίδια, είπα στους συμπαίκτες μου ότι η σειρά ήταν δύσκολη κι ότι τα πράγματα από εκεί κι έπειτα θα είναι πιο εύκολα. Έπρεπε να παίζουμε ως ομάδα. Μόνο έτσι θα είχαμε την ευκαιρία να κερδίσουμε τους Μπρούκλιν Νετς. Κερδίσαμε μέσα στο Μπρούκλιν σαν ομάδα. Στη σειρά με τους Ατλάντα Χοκς τι έγινε; Ήρθε ο Τρε Γιανγκ έκανε κάτι χορούς και μας έβαλε 50 πόντους. Ωχ ωχ ωχ, τι γίνεται τώρα; Πρέπει να πάμε πίσω στην προπόνηση, να δούμε το βίντεο και τι πήγε λάθος. Βελτιωθήκαμε στο δεύτερο ματς, βελτιωθήκαμε στο τρίτο. Εκεί, στο τρίτο, ο Κρις Μίντλετον έγινε ο Κόμπι Μπράιαντ. Έβλεπα τον Κόμπι Μπράιαντ να παίζει. Στο τέταρτο ματς, εντάξει, τραυματίστηκα. Λένε όλοι ότι τραυματίστηκαν οι Μπρούκλιν Νετς. Εμείς δεν τραυματιστήκαμε; Εγώ έπρεπε να είμαι δυόμιση - τρεις μήνες έξω και γύρισα σε επτά μέρες. Δεν είναι ιατρικό θαύμα αυτό. Αν είσαι συγκεντρωμένος στη δουλειά σου, δεν πίνεις, δεν καπνίζεις, κοιμάσαι σωστά, τρως σωστά για 8-9 χρόνια που είμαι στο ΝΒΑ, όταν έρθει η στραβή, θα είσαι έτοιμος να την αντιμετωπίσεις. Δούλεψα πολύ το σώμα μου, με βοήθησε πάρα πολύ ο Θεός. Αν ήθελε ο Θεός, θα ήμουν έξω για ένα - ενάμιση χρόνο. Ήμασταν ομάδα. Πήρε ο Κρις Μίντλετον την σκυτάλη. Έβαλαν όλοι από 30 πόντους και το ευχαριστήθηκα πολύ. Γυάλιζαν τα μάτια τους. Αυτό δεν ήρθε από μόνο του. Όταν βλέπουν κάθε μέρα και βλέπουν τον ηγέτη τους να γυαλίζει συνέχεια το μάτι του, δεν γίνεται μετά να μην γυαλίζει το δικό τους μάτι.
Στο 6ο παιχνίδι, είδα την στατιστική στο τέλος. Λέω "6 λάθη"; Πότε έκανα έξι λάθη; Είχα 4 goaltending γιατί κυνηγούσα τα πάντα. Δηλαδή αν ήμουν μισό δευτερόλεπτο πιο πριν εκεί, θα ήταν τάπα. Είπα μπράβο στον εαυτό μου γιατί τα έδωσα όλα. Το χάρηκα γιατί ειλικρινά πήγα στα όριά μου για ν κερδίσουμε. Πριν από αυτό, ήθελα να πω κάτι άλλο: τα παιδιά πήραν την σκυτάλη και κερδίσαμε δύο ματς. Είμαι πολύ περήφανος γι την ομάδα μου. Στους Τελικούς δεν έπρεπε να παίξω. Στο 1ο ματς πονούσα. Χάσαμε κι είπα στον Θεό να με βοηθήσει, να τελειώσω το παιχνίδι. Στο 2ο ματς, έβαλα 42 πόντους. Εκεί χέστηκα λίγο πάνω μου, γιατί χάσαμε παρά τα όσα έκανα. Τελείωσε το παιχνίδι και είπα στα παιδιά ότι πρέπει να γυρίσουμε στο σπίτι και να το προστατεύσουμε. Ακόμη πονάω. Τώρα έκανα για πρώτη φορά προπόνηση σε φουλ ένταση δίχως να πονάω. Στο 5ο ματς, δεν έχουμε κερδίσει μέσα στο Φοίνιξ από το 2017. Τότε ήταν το τελευταίο παιχνίδι που κερδίσαμε εκεί. Έπρεπε να παίξουμε όλοι καλά. Ο Τζρου τα έκανε όλα στη φάση με το κάρφωμα, έκλεψε την μπάλα και τη σήκωσε. Ο Τζρου, ο Τζρου, ο Τζρου. Αν δεν έπαιρνε την μπάλα, θα τρώγαμε τρίποντο. Είδε ότι δεν τον έβλεπε ο Ντέβιν Μπούκερ και του την πήρε μέσα από τα χέρια. Κι όχι μόνο αυτό: είχε την καρδιά να τη δώσει αυτή την πάσα. Πολλοί θα την κρατούσαν την μπάλα εκεί».
Για τις επισκέψεις του σε αθλητικό ψυχολόγο: «Κάθε μέρα μιλούσα με αθλητικό ψυχολόγο. Με βοήθησε πάρα πολύ με τον εαυτό μου. Ποια είναι η διαφορά ενός δειλού από έναν ήρωα. Είμαστε εδώ τώρα, αν έρθει κάποιος με μαχαίρι ή πιστόλι κι εγώ κρυφτώ κάτω από την καρέκλα, είμαι δειλός. Αν εσείς τού επιτεθείτε όμως, θα είστε ήρωα. Όλα λοιπόν έχουν να κάνουν με το πώς διαχειρίζεσαι τον φόβο σου. Πηγαίνετε να δείτε τον 6ο τελικό, δείτε τα επτά πρώτα λεπτά. Είναι το χειρότερο μπάσκετ που παίξαμε κι εμείς αλλά κι οι Φοίνιξ Σανς. Μας έφευγαν οι μπάλες, δεν σουτάραμε καλά. Όλα λάθος. Έκατσα κάτω, εκεί είναι που με βοήθησε ο αθλητικός ψυχολόγος. Μου έλεγε πάντα πώς θα διαχειριστώ τον φόβο μου. Είπα "αυτό που νιώθω εγώ τώρα, το νιώθει ο προπονητής μου, ο οπαδός, το νιώθει ο Κρις Πολ, όλοι στο γήπεδο". Είπα λοιπόν ότι δεν θα κάνω τον δειλό».
