Φάραχ Ναμπούλσι: Πρώην τραπεζικός υποψήφια... για Όσκαρ
Πρώην τραπεζίτης επενδύσεων που προτάθηκε για Όσκαρ, πέντε χρόνια μετά την πρώτη της ταινία, δήλωσε ότι το να είναι αυτοδίδακτη σήμαινε ότι ήταν ελεύθερη να «παραβεί τους κανόνες» για το σκηνοθετικό της ντεμπούτο.
Η Φάραχ Ναμπούλσι ήταν 38 ετών όταν αποφάσισε να αρχίσει να γράφει σενάρια και να κάνει παραγωγή ταινιών και τώρα είναι υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους για το φιλμ The Present.
H αυτοδίδακτη σκηνοθέτης, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λονδίνο από Παλαιστίνιους γονείς, είπε ότι η ζωή της άλλαξε αφού πήγε στην Παλαιστίνη για πρώτη φορά ως ενήλικη για να δει από πού κατάγεται η οικογένειά της.
Η ταινία «The Present», διάρκειας 24 λεπτών είναι η ιστορία ενός Παλαιστίνιου πατέρα και της κόρης του που πηγαίνουν για αγορές στη Δυτική Όχθη και περνούν από διάφορα σημεία ελέγχου, διαχωρισμένους δρόμους και στρατιώτες. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από κάποια από τα ταξίδια της Ναμπούλσι στη Μέση Ανατολή.
«Άλλαξε τη ζωή μου και μόλις έπεσα στα βαθιά και αποφάσισα ότι θα κάνω ταινίες μικρού μήκους, έγραψα το σενάριο και ανέλαβα την παραγωγή στις πρώτες τρεις και αυτή είναι η πρώτη που επιπλέον σκηνοθέτησα» ανέφερε η Φαράχ Ναμπούλσι.
«Άρχισα με ταινίες μικρού μήκους γιατί δεν είχα κάνει ποτέ ταινία και δεν υπήρχε τρόπος να έκανα μία μεγάλου μήκους ταινία» είπε σε δηλώσεις στην Eveningstandard.
Χρειάστηκαν 12 μήνες για να ολοκληρώσει την ταινία «The Present». Η Ναμπούλσι θεωρεί ότι μέρος της επιτυχίας του φιλμ προήλθε επειδή δεν ήξερε ακριβώς τι πρέπει να κάνει, καθώς διδάχθηκε παρακολουθώντας συνεντεύξεις με διάσημους σκηνοθέτες και διαβάζοντας βιβλία για τη δημιουργία ταινιών.
«Νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί σιωπηροί κανόνες και προφορικοί κανόνες και επίσης όλοι οι σπουδαίοι σκηνοθέτες που παρακολούθησα στις συνεντεύξεις παρατήρησα να λένε ότι παραβιάζουν τους κανόνες» σημείωσε.
«Παραβίασα όλους τους κανόνες. Ο καθένας λέει όταν κάνεις την πρώτη σου ταινία να έχεις περιορισμένο καστ, πέντε λεπτά με δύο σκηνές και δύο πλατό και λένε ότι δεν συνεργάζεσαι με παιδιά»
Είχαμε τουλάχιστον 10 διαφορετικά πλατό και ήταν μία ταινία 24 λεπτών όχι ένα φιλμ πέντε λεπτών, δεν ήταν μία τυπική αρχή, εξήγησε.
