Νόσος Dupuytren: Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται;

Τι είναι η νόσος Dupuytren;

Η νόσος Dupuytren είναι μια καλοήθης πάθηση, με κύριο χαρακτηριστικό την προοδευτική ρίκνωση και πάχυνση της παλαμιαίας επιφάνειας του χεριού. 

Πώς σχετίζεται η εθνικότητα, το φύλο και η ηλικία με την εμφάνιση της νόσου;

Η γενετική προέλευση από την Μεγάλη Βρετανία, την Ιρλανδία, τις Σκανδιναβικές χώρες, την Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία  έχει ενοχοποιηθεί για αυξημένη πιθανότητα εκδήλωσης της νόσου. Οι άντρες προσβάλλονται σε σχέση με τις γυναίκες σε συχνότητα, που φτάνει ως 9:1.

Η μέση ηλικία, δηλαδή η 4η και 5η δεκαετία ζωής αποτελεί τον συνήθη χρόνο εκδήλωσης της νόσου.

Υπάρχουν παθήσεις που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισής της;

Ο σακχαρώδης διαβήτης, η χρόνια κατανάλωση αλκοόλ, η υψηλή χοληστερίνη, το κάπνισμα  έχουν προσδιοριστεί σαν πιθανοί προδιαθεσικοί παράγοντες για εκδήλωση της νόσου.

Πώς εκδηλώνεται η νόσος; Ποια δάκτυλα επηρεάζει συχνότερα;

Η ρίκνωση και πάχυνση της παλάμης είναι σταδιακή και εξελισσόμενη προκαλεί κάμψη στο αντίστοιχο δάκτυλο. Πόνος και δυσκαμψία στις κινήσεις εκδηλώνεται καθώς η παλαμιαία χορδή αυξάνει. Ο παράμεσος και το μικρό δάκτυλο επηρεάζονται σε μεγαλύτερη συχνότητα από τα υπόλοιπα.

Μπορεί να αντιμετωπιστεί με συντηρητικά μέσα;

Η χρήση μαλακτικών αλοιφών, κινησιομαλάξεων ή άλλων συντηρητικών μέσων δεν δύναται να αποτρέψει ή να αναστείλει την εξέλιξη της πάθησης.

Πότε χειρουργείται ο ασθενής με νόσο Depuytren;

Όταν χρονικά κρίνεται “ώριμο” το στάδιο της νόσου και με δεδομένη της διαταραχή κίνησης και σύλληψης του χεριού συστήνεται να πραγματοποιηθεί η χειρουργική επέμβαση, με στόχο την αποκατάσταση της λειτουργίας του χεριού, την μείωση των επιπλοκών και της πιθανής υποτροπής.

Τι θα συμβεί αν δεν επιλεγεί η χειρουργική αντιμετώπιση στον κατάλληλο χρόνο;

Καταρχήν η πρόωρη χειρουργική επέμβαση ευνοεί την πιθανότητα υποτροπής, ενώ αυξάνει τον βαθμό δυσκολίας και επιπλοκών σε μελλοντικά χειρουργεία. Από την άλλη στην περίπτωση που ο ασθενής δεν χειρουργηθεί στον προβλεπόμενο χρόνο επιτείνεται η δυσκαμψία, αναπτύσσεται αρθρίτιδα στις προσβεβλημένες αρθρώσεις, διαταράσσεται η ομαλή χρήση του χεριού και ο ασθενής αισθάνεται ανίκανος να πραγματώσει απλές καθημερινές πράξεις. Ταυτόχρονα η αναβολή του χειρουργείου σε μελλοντικό χρόνο εκθέτει τον ασθενή σε πιο πολύπλοκα χειρουργεία, με μεγαλύτερο χρόνο αποθεραπείας και μειωμένο λειτουργικό και αισθητικό αποτέλεσμα.

Ποια χειρουργική μέθοδος είναι η κατάλληλη;

Η ανοικτή εκτεταμένη ή επιλεκτική απονευρεκτομή αποτελεί την συχνότερα χρησιμοποιούμενη χειρουργική μέθοδο. Τα αποτελέσματα κρίνονται ως εξαιρετικά με μικρές πιθανότητες υποτροπής. Σε ειδικές περιπτώσεις, που η παθολογία του ασθενούς (π.χ. βαριά καρδιοπάθεια, νευρολογικές νόσοι, χρόνια χρήση κορτιζόνης) δεν επιτρέπει την χρήση της, τότε επιλέγονται λιγότερο επεμβατικές μέθοδοι με λιγότερο μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.

Η αποθεραπεία είναι χρονοβόρα;

Ο ασθενής μετεγχειρητικά οφείλει να ακολουθήσει αυστηρό πρόγραμμα εντατικής και επιμελούς κινησιοθεραπείας, ώστε να επανέλθει η λειτουργία του χεριού στην προηγούμενη φυσιολογική κατάσταση. Η διάρκεια αποθεραπείας διαφέρει ανάλογα με το στάδιο που γίνεται η διάγνωση και χειρουργική επέμβαση. 

*Άρθρο του Κωνσταντίνου Τόλη, MD, MSC - Ορθοπαιδικού Χειρουργού, Επιστημονικού Συνεργάτη Ιατρείου Άνω Άκρου - Μικροχειρουργικής Metropolitan General.