Σύμβουλος Μπορέλ: Η ΕΕ να αντιμετωπίσει την Τουρκία ως εταίρο και όχι ως αντίπαλο
Της Μαρίας Αρώνη
Άρθρο γνώμης της Nathalie Tocci, Διευθύντριας του Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων και ειδικής συμβούλου του Ύπατου Εκπροσώπου & Αντιπροέδρου της Ε.Ε. για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας, Josep Borrell, επισημαίνει ότι τους τελευταίους μήνες, η Ε.Ε. έχει υιοθετήσει μια στρατηγική ήπιας αντιπαράθεσης όσον αφορά τις ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, προσπαθώντας, παράλληλα, να μην αποξενώσει έναν σύμμαχο του ΝΑΤΟ με αυξανόμενη επιρροή στη Λιβύη, όπου οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιθυμούν, όσο τίποτα άλλο, να θέσουν τέρμα σε έναν αποσταθεροποιητικό εμφύλιο πόλεμο .
Ήρθε η ώρα, λοιπόν, για την ΕΕ να σταματήσει να προσπαθεί να κρατάει τέτοιου είδους ισορροπίες και να θέσει την σχέση της με την Τουρκία σε νέα βάση, οικοδομώντας μια εταιρική σχέση, η οποία θα διέπεται από πνεύμα συνεργασίας βάσει συγκεκριμένων κανόνων.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν αυτό που η ΕΕ θεωρεί παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου από την Άγκυρα, το ευρωπαϊκό μπλοκ έπρεπε να αντιδράσει στις παραβιάσεις της Τουρκίας στον ελληνικό εναέριο χώρο και στα χωρικά ύδατα, τόσο όσον αφορά τις τουρκικές σεισμικές έρευνες, όσο και στις διερευνητικές γεωτρήσεις για υδρογονάνθρακες στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου.
Επίσης και όσον αφορά την επιχείρηση Irini, η Ε.Ε. δεν προχώρησε στην επιβολή κυρώσεων στην Άγκυρα και είναι απίθανο να το πράξει στο μέλλον. Για το λόγο του αληθές, όταν κατά τη διάρκεια της εν λόγω επιχείρησης, εντοπίστηκε ένα φορτηγό πλοίο με σημαία της Τανζανίας, ύποπτο για μεταφορά τουρκικών όπλων στη Λιβύη, απλά αφέθηκε ελεύθερο. Και όταν ένα παρόμοιο περιστατικό επαναλήφθηκε με την επιχείρηση Sea Guardian του ΝΑΤΟ, ολόκληρη η υπόθεση κατέληξε σε μια πολύ ρητορική αντίδραση - συμπεριλαμβανομένων σκληρών λέξεων από τον Γάλλο Πρόεδρο, Emmanuel Macron - και πολύτιμη περιορισμένη δράση.
Σημειώνεται, ότι η ήπια αντίδραση της Ευρώπης οδήγησε στη σταδιακή ‘εξαφάνιση’ όλων των γραμμών πολιτικής, εντός των οποίων η ΕΕ μπορεί να αλλάξει την συμπεριφορά της προς την Άγκυρα. Έχει επιδεινώσει την ήδη τεταμένη σχέση ΕΕ-Τουρκίας, προκαλώντας ανεξίτηλα σημάδια στο ΝΑΤΟ, ωθώντας, παράλληλα, την Άγκυρα στην κυνική αγκαλιά της Μόσχας. Πράγματι, ο τρόπος αντιμετώπισης της Ευρώπης στην Τουρκία απετέλεσε το μάννα εξ ουρανού για τον Putin, ειδικά όταν επρόκειτο για τη Λιβύη, διότι ο εκεί εμφύλιος πόλεμος κινδυνεύει να αποτελέσει μια ακόμη ημι-ψυχρή σύγκρουση.
«Η δημιουργία μιας αποφασιστικής, βασιζόμενη σε κανόνες, σχέση με την Τουρκία είναι πλέον επιβεβλημένη. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουν οι Ευρωπαίοι, τόσο το καλύτερο. Έχει έρθει η ώρα για την ΕΕ - μέσω του Παρισιού, της Αθήνας και της Λευκωσίας - να επιλέξει μια στροφή και να αρχίσει να αντιμετωπίζει την Τουρκία ως εταίρο, και όχι αντίπαλο».
