Μάριος Γιαννάκου: εγώ έβαλα τα πόδια, ο κόσμος την ψυχή! (εικόνες)
«Από τη στιγμή που έβαλα την ελληνική σημαία μέσα στο σακίδιό μου, για μένα δεν υπήρχε η επιλογή της εγκατάλειψης. Έτρεχα για τη χώρα μου, για όλους τους ανθρώπους που με πίστεψαν, για όλα αυτά τα παιδιά που μού χάρισαν το χαμόγελό τους. Ήταν πολύ πάνω από μένα μόνο όλο αυτό...».
Με αυτό τον τρόπο, ο Δραμινός αθλητής Μάριος Γιαννάκου περιγράφει στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ, «Πρακτορείο 104,9 FM», πώς κατάφερε να τερματίσει σε έναν από τους πιο απαιτητικούς αγώνες παγκοσμίως, τον αγώνα 250χλμ στη ζούγκλα Ταλαμάνκα της Κόστα Ρίκα, «Coastal Challenge 2020».
«Εγώ έβαλα τα πόδια. Την ψυχή την έβαλε ο κόσμος. Όλοι μαζί καταφέραμε αυτό το επίτευγμα. Για μένα ήταν η κινητήρια δύναμή μου τα πάρα πολλά μηνύματα από τον κόσμο, που έλεγαν "Μάριε πιστεύουμε σε σένα". Εμένα αυτό το κομμάτι της δέσμευσης με έφερε στον τερματισμό», σημειώνει ο αθλητής, ο οποίος έγινε ο πρώτος Έλληνας που τερματίζει στον συγκεκριμένο αγώνα, αλλά και ο πρώτος που ολοκληρώνει τρεις υπερμαραθώνιους (είχαν προηγηθεί αυτοί στο Ροβανιέμι, στον Αρκτικό Κύκλο, και στην έρημο Αλ Μαρμούρ του Ντουμπάι).
«Αυτές οι έξι ημέρες ήταν πάρα πολύ δύσκολες. Ήδη από την πρώτη ημέρα βρέθηκα σε πολύ δύσκολη θέση. Λόγω υγρασίας και ζέστης έπαθα αφυδάτωση και πολλές φορές είχα ζάλη. Ωστόσο, με υπομονή κι επιμονή, άρχισα σιγά σιγά να κερδίζω έδαφος και τερμάτισα ύστερα από έξι ημέρες τον αγώνα», λέει ο Δραμινός αθλητής, ο οποίος πιστεύει βαθιά πως «το ανθρώπινο σώμα έχει πάρα πολλές αντοχές, απλώς οι άνθρωποι δεν το πιέζουμε αρκετά ώστε να δούμε τα όριά του».
Δεν ήταν, ωστόσο, μόνο οι καιρικές συνθήκες που δοκίμαζαν τα όρια των αθλητών στον συγκεκριμένο αγώνα. «Όταν μιλάμε για ζούγκλα, μιλάμε για πραγματική ζούγκλα», εξηγεί ο Μάριος Γιαννάκου και αφηγείται κάποιες ...περίεργες συναντήσεις, που βίωσε ενώ έτρεχε με στόχο τον τερματισμό. «Την πρώτη ημέρα, μέσα σε ένα ποτάμι, ένα έντομο μπήκε στο πόδι μου και με έτρωγε έξι μέρες συνεχόμενες. Μού δημιούργησε πληγή και δεν μπορούσα να το βγάλω. Σε μία άλλη φάση, που πήγα να πέσω και κρατήθηκα από ένα κλαδί, στο δίπλα κλαδί καθόταν ένα φίδι, το οποίο ήταν από τα πιο δηλητηριώδη που κυκλοφορούν στο ζωικό βασίλειο. Ήταν ένα green viper, που από τη στιγμή που θα σε δαγκώσει έχεις μόνο δυο ώρες στη διάθεσή σου για να πάρεις το αντίδοτο. Στην αρχή πάγωσα, αλλά εν τέλει όλα πήγαν καλά. Φοβήθηκα, αλλά σηκώθηκα και συνέχισα τον αγώνα μου», λέει στο «Πρακτορείο FM».
Ήρθε, άραγε, στο νου του κάποια στιγμή η σκέψη να τα παρατήσει; «Από την πρώτη ημέρα και από την πρώτη ώρα μπαίνουν αυτές οι σκέψεις. Είμαστε άνθρωποι, είναι λογικό να έρχονται αρνητικές σκέψεις ή ιδέες εγκατάλειψης. Το μυαλό είναι ένα παρά πολύ περίεργο εργαλείο, το οποίο προσπαθεί να σού βάλει εμπόδια, αλλά αν μάθεις πώς λειτουργεί, μπορείς να ξεπερνάς τα φυσικά εμπόδια, οπότε νομίζω ότι διαχειρίστηκα αρκετά καλά το κομμάτι της ψυχολογίας κι έτσι έφτασα στον τερματισμό», απαντά ο Μάριος Γιαννάκου, ο οποίος παρά τις δυσκολίες δεν το βάζει κάτω και ήδη σχεδιάζει -προς το παρόν επί ...χάρτου- μαζί με την ομάδα του, τα επόμενα βήματά του.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
