Από την 15ετή μάχη με τη λευχαιμία ως παιδιά στον γάμο (εικόνες)
Ένα ζευγάρι που πάλεψε για πάνω από 15 χρόνια με την λευχαιμία, δέθηκε με τα δεσμά του γάμου, τον οποίον οι ίδιοι χαρακτήρισαν «όνειρο».
Ο Daugherty γνώρισε την Settle όταν εκείνος ήταν 5 κι εκείνη 2 ετών, όταν και οι δύο διαγνώστηκαν με λευχαιμία, κάτι που σήμαινε ότι από τότε και στο εξής θα βλεπόντουσαν στον κοινό γιατρό τους.
Την ίδια ώρα, θα αποκτούσαν ένα δέσιμο που μόνο μεταξύ τους θα μπορούσε να συμβεί, αφού είχαν κοινά προβλήματα να αντιμετωπίσουν.
Ήταν πολύ μικροί για να καταλάβουν ότι απέκτησαν τον στενό δεσμό που ονόμασαν «χημειο-μυαλό».
«Όποτε πάλευα με κάτι το καλύτερό μου ήταν το χημειο-μυαλό μου», μοιράζεται η νεαρή, που εξηγεί ότι «κανένας δεν μπορεί να σχετιστεί, εκτός κι αν έχει εμπειρία του αντίκτυπου που έχει η χημειοθεραπεία, κυρίως όταν την κάνεις ως παιδί», συμπληρώνει η ίδια.
Όπως εξηγεί η ίδια, ήταν εκείνος που της έμαθε «να μην το βάζει κάτω».
Οι δυο τους έγιναν αρχικά φίλοι και έκαναν μαζί τα ραντεβού στους γιατρούς τους, τις κατασκηνώσεις και όταν ξεκίνησαν τις σπουδές τους στο ίδιο πανεπιστήμιο της Φλώριντα, η φιλία τους εξελίχθηκε σε κάτι περισσότερο.
«Ήμουν εγώ που του είπα πρώτη ότι τον αγαπώ», λέει εκείνη, ενώ εκείνος είπε πως «μου ήταν πάντα φυσικό να γελάω μαζί της».
Το 2017 της έκανε πρόταση, περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του.
«Από τότε που αρχίσαμε να βγαίνουμε ήταν εξωπραγματικό να βγαίνω με τον καλύτερό μου φίλο. Όταν από φίλος μου έγινε αρραβωνιαστικός μου έγινε εντελώς σουρεάλ», περιγράφει η 23χρονη.
«Ήταν σαν όνειρο», περιγράφει η ίδια την ημερά του γάμου της με τον 26χρονο.
Στο γάμο τους, εκτός των συγγενών τους, παρών ήταν και ο γιατρός που τους έκανε τις θεραπείες όταν ήταν παιδιά.
Είναι ο ίδιος γιατρός που ακόμα τους παρακολουθεί, ενώ το ζευγάρι έχει βάλει στόχο να ζήσει μαζί και στο έπακρο, με την περιπέτεια να είναι πρωταγωνίστρια στη ζωή τους.
Το ταξίδι του μέλιτος το έκαναν σε πάρκο του Ντίσνεϋ, με τον νεαρό άνδρα να δηλώνει ότι η γυναίκα του «δεν αφήνει ποτέ να φύγει το παιδί που έχει μέσα της».
«Η ζωή είναι μικρή και αλλάζει συνεχώς όταν περνάς κάτι τέτοιο, γιατί να μην την ζήσεις στο έπακρο;» διερωτήθηκε ο ίδιος.
