Έκθεση Χρήστου Παλλαντζά “εἰ ἦς ὧδε”
Δυναμική είναι η επιστροφή στην Αθήνα, μετά από 10 χρόνια αδιάκοπης καλλιτεχνικής δημιουργίας και σημαντικών εκθέσεων στο εξωτερικό, του καταξιωμένου ζωγράφου Χρήστου Παλλαντζά, με την παρουσίαση στην Αθήνα της νέας του Έκθεσης με τίτλο «εἰ ἦς ὧδε» (εάν ήσουν εδώ) στην Γκαλερί Ευριπίδη., τα εγκαίνια της οποίας έγιναν χθες βράδυ.
Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη παρουσίαση του έργου του καλλιτέχνη τα τελευταία χρόνια, μια περίοδο που είναι αναμφισβήτητα η πιο ώριμη και δημιουργική στην πολυετή του πορεία.
Τα έργα του, που εντυπωσίασαν στην Art Athina το 2014, αποτέλεσαν την πρόγευση για τη νέα του δουλειά, που είναι αφιερωμένη στην αίσθηση της απώλειας. Σε ό,τι δεν ήλθε στην ώρα του, σ´ εκείνο το κενό πού αφήνει η απώλεια προσώπων, καταστάσεων, πραγμάτων ή και της ψυχής, επιτρέποντας, συνάμα, στον καλλιτέχνη να μεταπλάσσει μέσα από την διαδικασία της δημιουργίας, τη μετουσίωση, ως υποκατάστατο ικανό να παρηγορήσει και να θεραπεύσει .
Η ζωγραφική του Χρήστου Παλλαντζά διακρίνεται για την στέρεα τεχνική της, το σχέδιο που ακουμπάει στις αξίες της ζωγραφικής και τις δυνατές χρωματικές φόρμες, που καθορίζουν τον χώρο και τον χρόνο συνδέοντας τον μύθο με την πραγματικότητα, αναζητώντας την αλήθεια ενάντια στα στερεότυπα.
Ο καλλιτέχνης προσβλέπει στη γαλήνη και την ηρεμία της ψυχής μέσα από την αναβίωση του χαμένου χρόνου. Ο χρόνος έχει παγώσει και το ανθρώπινο σώμα σε πρώτο πλάνο, χωρίς τις δεσμεύσεις των κοινωνικών συμβάσεων αναζητά την κάθαρση. Οι πρωταγωνιστές των έργων πρόσωπα οικεία. Καθένα έχει την ιστορία του, που ερμηνεύεται πάνω στον καμβά, πλάθοντας τη δική του αλήθεια κόντρα στη λογική της γοητείας και του αναμενόμενου. ξεκινώντας από τις περίπλοκες στάσεις
«Η φράση «εἰ ἦς ὧδε Κύριε...» (κεφ. ια. παρ.21). παρμένη από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, είναι αυτή που ορίζει το μέγεθος του δράματος που προηγείται της Αναστάσεως του Λαζάρου(…). Οι αρετές της υπομονής και της καρτερικότητας, όροι αντίθετοι με το πνεύμα του εφήμερου και του αναλώσιμου, έρχονται για να ορίσουν ξανά τη σχέση μας με το Θείο» τονίζει ο ίδιος ο καλλιτέχνης και προσθέτει: «Εἰ ἦς ὧδε...οποιοσδήποτε ή οτιδήποτε αλλά περισσότερο αυτό που θα ορίσει το μέγεθος της ψυχής μας στην ουσία της, το άλλο μας μισό που έχουμε απωλέσει».
Όπως σημειώνει, στον κατάλογο που συνοδεύει την έκθεση, η ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης και Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, «ο Χρήστος Παλλαντζάς φαίνεται να συμμερίζεται την παραδοσιακή άποψη ότι το πορτραίτο και η ανθρώπινη μορφή ανήκουν στην υψηλότερη, την ευγενέστερη και τη δυσκολότερη κατηγορία στην ιεραρχία των τεχνών. Η λέξη «δυσκολότερη» αποτελεί κλειδί για να διεισδύσουμε στον κόσμο του Παλλαντζά. Ο ζωγράφος δεν σταματά να πολλαπλασιάζει τις δυσκολίες που βάζει στον εαυτό του όταν «σκηνοθετεί» τα μοντέλα του μέσα στον χώρο του εργαστηρίου, ξεκινώντας από τις περίπλοκες στάσεις των σωμάτων, τους φωτισμούς, τα στοιχεία της σύνθεσης ή από τον χρωματικό πλούτο που τα περιβάλλει….».
Στην δική της αναφορά, η Διευθύντρια της ιταλικής Α100 Gallery, Νunzia Perrone, επισημαίνει ότι «ο Παλλαντζάς, όπως οι μεγάλοι καλλιτέχνες, δεν μπορεί κατ’ ουσίαν να ετικετοποιηθεί ποτέ. Η ζωγραφική του ενίοτε με έκανε να σκεφτώ τον Freud, αλλά και τον Caravaggio, τον Rembrandt, τον Soutine. Ο Παλλαντζάς είναι ζωγράφος τελεία και παύλα(….)Γιατί δεν προσπαθεί να ζωγραφίσει την πραγματικότητα αλλά την ψυχή του ανθρώπου. Απεικονίζει τα πρόσωπα όπως είναι. Ή ακόμα καλύτερα, όπως ο ίδιος τα γνώρισε, χωρίς καμία πρόθεση αντικειμενικότητας, χωρίς να θέλει να προσδώσει σε κάθε έργο του κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα. Αντιθέτως, το ξεχωριστό μήνυμα αναδύεται περισσότερο με τρόπο έμμεσο από το σύνολο της δουλειάς του. «Για να μας συγκλονίζει η ζωγραφική δεν πρέπει να περιορίζεται στο να μας θυμίζει την ύπαρξη της ζωής, αλλά να έχει η ίδια τη δική της ζωή».
Στην απώλεια, όπως αυτή αποτυπώνεται στα έργα του Χρήστου Παλλαντζά αναφέρεται o Επίκουρος Καθηγητής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Βασίλης Τσάφος, υπογραμμίζοντας «Απώλεια, μια επώδυνη εμπειρία, ένας οριστικός και αναπόδραστος αποχωρισμός. Μια ρωγμή που πολλές φορές αφήνει να φανεί το τραύμα, κρυμμένο συχνά, μαζί του όμως και η προσδοκία επούλωσης… Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα μας μεταφέρει ο Παλλαντζάς επεκτείνοντας τον κόσμο του - μαζί και τον δικό μας - καθώς συνεχίζει την αναμέτρησή του με τη ζωή και την τέχνη σε δύσβατες περιοχές στοχασμών, αισθημάτων, αλλά και ζωγραφικών αναζητήσεων».
Η ιδιοκτήτρια της Γκαλερί Ευριπίδη, Νάσια Ευριπίδου, προσκαλώντας το φιλότεχνο κοινό να επισκεφθεί την νέα έκθεση του Χρήστου Παλλαντζά τονίζει «είναι μεγάλη τιμή και χαρά για εμάς που μας δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσουμε αυτή την Έκθεση «σταθμό» στη μοναδική καλλιτεχνική πορεία του Χρήστου Παλλαντζά. Παρακολουθώ τα έργα του σε μια εξελικτική πορεία τουλάχιστον 10 χρόνων, κατά την οποία ωρίμασαν και τελειοποιήθηκαν από τον ίδιο τον καλλιτέχνη μέσα από μια διαδικασία συνεχούς αναζήτησης και αυτοκριτικής. Πιστεύω στη ζωγραφική του, τον κατατάσσω στους κορυφαίους του είδους του, και εκτιμώ ότι η νέα του έκθεση «εἰ ἦς ὧδε» αποτελεί το επιστέγασμα μιας πολύχρονης και επιτυχημένης διαδρομής».
Η έκθεση που εγκαινιάστηκε την Πέμπτη θα φιλοξενηθεί ως τις 26 Μαρτίου στην Γκαλερί Ευριπίδη (Ηρακλείτου 10 και Σκουφά Κολωνάκι), η οποία θα λειτουργεί 11:00-20:30 από Τρίτη ως Παρασκευή και 11:00-15.00 κάθε Σάββατο (Κυριακή και Δευτέρα: Κλειστά).
Ποιος είναι ο Χρήστος Παλλαντζάς
Γεννήθηκε στη Λάρισα, το 1962.
Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας από το 1983 έως το 1989 ζωγραφική µε καθηγητές τους Δ. Μυταρά, Δ. Κοκκινίδη, Ν. Κεσσανλή και ιστορία της τέχνης µε καθηγήτρια την Μ. Λαµπράκη-Πλάκα.
Το 1990,με υποτροφία της Γαλλικής κυβέρνησης και με δάσκαλο τον Pierre Carron συνέχισε µεταπτυχιακές σπουδές στην ζωγραφική στηνEcole Nationale Superieure des Beaux-Arts στο Παρίσι, όπου πραγματοποίησε και την πρώτη του ατομική έκθεση.
Εργάστηκε ως ζωγράφος µουσειοπαιδαγωγός στα εκπαιδευτικά προγράµµατα του Υπουργείου Πολιτισµού «Η Γέννηση της Γραφής» στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών και επίσης έχει εργαστεί και συνεισφέρει στην αποκατάσταση των τοιχογραφιών της αρχαίας πόλης του Ακρωτηρίου στην Σαντορίνη.
Το 2011 ανέλαβε το τμήμα της ζωγραφικής στην Παιδοψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστηµιακού Νοσοκοµείου Παίδων ‘’Αγία Σοφία’’, όπου εργάστηκε ως art-therapist,στο ερευνητικό πρόγραµµα Προαγωγή Ψυχικής Υγείας παιδιών και εφήβων µε χρόνια σωµατική νόσο,το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το ίδρυμα Νιάρχος.
Δίδαξε σχέδιο και ζωγραφική στο τµήµα Εφαρμοσµένης Ζωγραφικής στις σχολές ΑΚΤΟ και σε πειραματικά σχολεία και έχει φιλοτεχνήσει πολλά ηµερολόγια ιδιωτικών εταιρειών.
Επιλέχθηκε ανάμεσα στους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες να εκπροσωπήσει µε το έργο του τη σύγχρονη Ελληνική Τέχνη κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Συνεργάζεται και πραγματοποιεί εκθέσεις σε γκαλερί στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και έχει συμμετάσχει σε διεθνείς Art Fairs.
Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Πινακοθήκη της Φλώρινας, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στο Μουσείο Φρυσίρα, στις συλλογές Αγροτικής Τράπεζας, Παπαστράτου, ΑΓΕΤ Ηρακλής και σε άλλες δηµόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
