Βιβλίο ρίχνει λάδι στη φωτιά στις σχέσεις Ερντογάν - Γκιουλ

Ένα νέο βιβλίο, του Αχμέτ Σεβέρ, πρώτου συμβούλου (Τύπου) του τέως προέδρου της Τουρκίας, Αμπντουλάχ Γκιουλ, έρχεται να ταράξει την ήδη φορτισμένη πολιτική ατμόσφαιρα στην Τουρκία.

Ο Αχμέτ Σεβέρ, που υπογράφει το βιβλίο με τον τίτλο «12 χρόνια με τον Γκιουλ» καταγράφει τις εμπειρίες του, δίπλα στο Γκιουλ, από την πρώτη περίοδο ανόδου του ΑΚΡ στην εξουσία και αποκαλύπτει όλες τις παρασκηνιακές αντιγνωμίες μεταξύ του τέως προέδρου Αμπντουλάχ Γκιουλ και του νυν Ταγίπ Ερντογάν, κατά το διάστημα που ο τελευταίος ήταν πρωθυπουργός, σε θέματα όπως ο τρόπος διαχείρισης του σκανδάλου διαφθοράς και δωροδοκίας, η πολιτική στη Συρία, τα επεισόδια για το πάρκο Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη και η ελευθερία του Τύπου. 

Αναφερόμενος στο χρονικό σημείο αφετηρίας της εμφάνισης των διαφωνιών στις σχέσεις Γκιουλ - Ερντογάν, ο Σεβέρ αναφέρει: 

«Στην αρχή υπήρχε ταύτιση των απόψεων. Ο Γκιουλ έβλεπε ότι η Ε.Ε. ήταν ο δρόμος διάσωσης της Τουρκίας. Τα χρόνια 2002 – 2007 μπορεί να χαρακτηριστούν και ως “Χρυσή Περίοδος”. Αυτό κράτησε μέχρι το 2009. Αλλά από το 2010, οι μεταρρυθμίσεις άρχισαν να λιμνάζουν». 

Όσον αφορά τα επεισόδια στο Γκεζί, ο Σεβέρ τα θεωρεί ένα ορόσημο στις σχέσεις Γκιουλ – Ερντογάν, που έκαναν πιο ορατή τη διαφορά των απόψεών τους. 

«Ανησύχησε πολύ όταν κάηκαν οι πρώτες σκηνές [των διαδηλωτών]. Η αντίδρασή του ήταν: «Η πυρκαγιά πρέπει να σβήνεται όσο είναι μικρή». Ο Γκιουλ είχε αντιληφθεί το θέμα των επεισοδίων ως αντίδραση της ευαισθησίας μιας ομάδας ανθρώπων για το περιβάλλον. Ενώ ο πρωθυπουργός Ερντογάν το είχε δει ως μία κίνηση για την ανατροπή του».

 Σχετικά με το σκάνδαλο δωροδοκίας και διαφθοράς, ο Γκιουλ, είχε επιμείνει εξαρχής στην άποψη οι τέσσερις πρώην υπουργοί - Εγκεμέν Μπαγίς, Ερντογάν Μπαϊρακτάρ, Ζαφέρ Τσαγλαγιάν και Μουαμέρ Γκιουλέρ – έπρεπε να απομακρυνθούν πάραυτα από το υπουργικό συμβούλιο. Αναφέρεται στο βιβλίο ότι την περίοδο του σκανδάλου της 17-25 Δεκεμβρίου 2013, ο Γκιουλ έλεγε ότι είχε χάσει τον ύπνο του, δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τις εξελίξεις, αδυνατούσε να πιστέψει όσα συνέβαιναν. Θεωρούσε ότι οι υπουργοί έπρεπε να παραπεμφθούν στο Ανώτατο Δικαστήριο. 

Τέλος, στο ερώτημα αν θα μπορούσε να επιστρέψει στην ενεργό πολιτική, το βιβλίο απαντάει θετικά, διευκρινίζοντας ωστόσο ότι θα πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες. 

Στο βιβλίο αναφέρεται όλος ο τουρκικός τύπος και όπως λέγεται, ο Γκιουλ φέρεται να είχε γνώση του περιεχομένου του βιβλίου του Σεβέρ, από τον οποίο είχε ζητήσει να καθυστερήσει την κυκλοφορία του μέχρι τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, ώστε να μην κατηγορηθεί από στελέχη του κόμματος, ότι είχε μερίδιο ευθύνης και ο ίδιος με το βιβλίο του σε περίπτωση που τα αποτελέσματα των εκλογών δεν ήταν τόσο θετικά για το ΑΚΡ.