Το μεγαλείο του Ελληνισμού

Η ιστορία ξεκινάει το μακρινό 1880, κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Χιλής και Περού. Χιλιανοί στρατιώτες σκότωναν αδιακρίτως τους κατοίκους του χωριού Σαν Αντές του Περού. Ανάμεσα στους κατοίκους ήταν και 7 Έλληνες μέτοικοι, πρώην ναυτικοί. Κάποιοι από αυτούς είχαν παντρευτεί με Περουβιανές και είχαν δημιουργήσει  οικογένειες.

Κατά τη διάρκεια της φονικής επιδρομής, οι Έλληνες μαζεύτηκαν σε ένα σπίτι, μαζί με πολλούς Περουβιανούς, ύψωσαν την ελληνική σημαία και περίμεναν με αγωνία. Ως εκ θαύματος οι Χιλιανοί στρατιώτες, που είχαν ξεκληρίσει το χωριό, δεν «άγγιξαν» το σπίτι με την ελληνική σημαία!

Οι απόγονοι 6ης, 7ης και τώρα πια 8ης γενιάς των 7 Ελλήνων ναυτικών, είναι περίπου 650 άτομα και αποτελούν την ελληνική κοινότητα του Σαν Αντρές. Οι περισσότεροι δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ την Ελλάδα. Γιορτάζουν την ημέρα που σώθηκαν οι πρόγονοί τους, αλλά και ελληνικές επετείους, όπως την 28η Οκτωβρίου και την 25η Μαρτίου με κάθε επισημότητα. Στις γιορτές τους ακούγεται πάντα ο ελληνικός Εθνικός Ύμνος μαζί με τον Εθνικό Ύμνο του Περού.



Στο San Andres, ονόματα όπως Komninos, Gikas, Papafavas, Falkonis και Constantinou είναι από τα πιο συνηθισμένα. Όμως, τα χαρακτηριστικά των προσώπων δεν παραπέμπουν σε Έλληνες. Όπως η γιαγιά, στο βίντεο, που της παραδίδουν την ελληνική σημαία. Δεν μοιάζει με Ελληνίδα, μιλάει ισπανικά αλλά σφίγγει τη σημαία στην αγκαλιά της λέγοντας: "Μi sangre! mi sangre!" (το αίμα μου! το αίμα μου!)