Τσόρι Ντομίνγκες: υπέφερα από κρίσεις πανικού, νόμιζα ότι θα πεθάνω!

Τις δύσκολες στιγμές που πέρασε στην καριέρα του ανέλυσε ο Τσόρι Ντομίνγκες σε συνέντευξή του. Ο πρώην άσος του Ολυμπιακού διηγήθηκε τις κρίσεις πανικού που τον έκαναν να αισθανθεί ότι θα... πεθάνει, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο  τις ξεπέρασε. Παραδέχτηκε ότι προήλθαν από τη μεγάλη πίεση, ενώ τόνισε ότι πολλοί ποδοσφαιριστές τις παθαίνουν.

Για τις κρίσεις πανικού: «Ναι, είναι αλήθεια, τις πάθαινα. Δόξα τω Θεώ, το ξεπέρασα. Αν και εκείνη η στιγμή στη Ρίβερ ήταν δύσκολη, γιατί υπήρχε κόσμος που ήθελε να μας κάνει ζημιά και να μας κάνει δύσκολη τη ζωή στα αποδυτήρια. Η ομάδα δεν ήξερε τι μου συνέβαινε. Για παράδειγμα, έλεγαν ότι αφού παθαίνω κρίσεις πανικού, είμαι “κότα”. Το συνέδεαν έτσι. Σε διαβεβαιώνω πως ό,τι σου συμβαίνει, δεν μπορείς να το χειριστείς μέχρι να έρθεις αντιμέτωπος με αυτό. Το έζησα και εύχομαι να μην συμβεί σε κανέναν»

Για το αν τον έκανε να νιώθει ότι θα πεθάνει: «Ναι, ναι. Μέσα στα αποδυτήρια, οπουδήποτε. Σου συμβαίνει χωρίς προειδοποίηση. Ο Λεονάρντο Σεϊρέφ, ψυχολόγος, με βοήθησε πολύ στη Ρίβερ. Με βοήθησε να βγω από εκείνο το αδιέξοδο και να έχω μια κανονική ζωή. Ήταν καταστροφή».

Για το τι θεωρεί ότι του το προκάλεσε: «Ίσως από τις πολλές απαιτήσεις και τη μεγάλη πίεση. Πολλοί λένε ότι ο ποδοσφαιριστής ζει καλά και δεν έχει πίεση. Η αλήθεια είναι διαφορετική. Δεν είναι απλά ότι μπαίνεις στο γήπεδο για να παίξεις σε ένα ματς. Πρέπει να προσαρμόζεσαι συνεχώς. Για παράδειγμα, πήγα στο Καζάν 22 ετών και η κατάσταση στη Ρωσία δεν ήταν όπως τώρα, με το Μουντιάλ. Οι προπονήσεις και οι συγκεντρώσεις μας ήταν σαν σε στρατιωτικό καθεστώς. Έπρεπε να πλένω τα ρούχα μου και να καθαρίζω τα παπούτσια μου, κάτι που δεν έκανα στην Αργεντινή. Στο σπίτι μου δεν είχα ίντερνετ ή δορυφορική τηλεόραση. Δεν γνώριζα τη γλώσσα και αυτό με στενοχωρούσε. Όλα αυτά έγιναν μαθήματα, αλλά ήταν σκληρά».

Για το αν τα συμπτώματα των κρίσεων πανικού ξεκίνησαν στη Ρωσία: «Ναι, μετά από μια σύγκρουση στο κεφάλι με έναν συμπαίκτη μου. Ήταν δυνατό το χτύπημα, νοσηλεύτηκα για μια εβδομάδα και έμεινα εκτός γηπέδων για ένα μήνα».

Για το αν το έχει ξεπεράσει: «Ευτυχώς, το κατάφερα. Ήταν πολύπλοκη διαδικασία, όλα όσα έγιναν. Τελείωσε, αφού έμαθα όλα τα όπλα που μπορώ να χρησιμοποιήσω σε αυτές τις περιπτώσεις. Με πλησίασαν πολλοί άνθρωποι που τους έχει συμβεί και ανταλλάξαμε απόψεις. Τους είπα τι έχω μάθει. Στον αθλητισμό είναι πολύ πιο συχνό από ό,τι νομίζουμε, αλλά δεν λέγεται. Το άτομο που περνάει κάτι τέτοιο υποφέρει. Είμαι εδώ για να βοηθήσω οποιονδήποτε υποφέρει από αυτό».

Για το αν σκέφτεται το μέλλον του στη θέση του προπονητή: «Δεν το σκέφτομαι ακόμα. Πιστεύω πως πρέπει να ασχολείσαι με πράγματα που αγαπάς. Όσοι με ξέρουν λένε πως θα ήμουν καλός προπονητής, αλλά δεν το βλέπω. Θα μου άρεσε να συνδεθώ με μια ομάδα ως αθλητικός διευθυντής. Έχω πολύ καλή σχέση με τους ανθρώπους του Ολυμπιακού, έφυγα με πολύ καλές εικόνες. Αυτή τη στιγμή, όμως, ελπίζω πως μέχρι το Δεκέμβριο θα βρεθεί κάτι καλό για να παίξω».