“Ντύθηκε” στα μοβ η Κέρκυρα – Πενθεί για τα Πάθη του Κυρίου (φωτό)

Στα μοβ είναι πλέον ντυμένη η Κέρκυρα που πενθεί για τα Πάθη του Κυρίου. Τα σεντούκια άνοιξαν και τα μοβ βαριά βελούδινα υφάσματα στόλισαν τις «φανέστρες», τα μικρά μπαλκονάκια και παράθυρα των ιδιόμορφων ψηλών κερκυραϊκών σπιτιών.

Τα λαμπερά της φανάρια, στα καντούνια, στα μικρά σοκάκια, στο Λιστόν, στα Ανάκτορα και τους δρόμους του νησιού χαμήλωσαν το φωτισμό. Με το πένθιμο μοβ χρώμα, φωτίζεται και ο τεράστιος Σταυρός στο Παλαιό Φρούριο, που είναι ορατός μέχρι την Ηγουμενίτσα αναφέρει το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Την Μεγάλη Πέμπτη η Κέρκυρα βυθίζεται στη θλίψη. Τα Άγια Πάθη βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους. Η ιδιαιτερότητά του νησιού είναι ότι ορθόδοξοι και καθολικοί βιώνουν μαζί τις μέρες του Πάσχα, μην ακολουθώντας τους ημερολογιακούς διαχωρισμούς που βασίστηκαν στο γέμισμα απλά της σελήνης.

Το βράδυ, στον Καθεδρικό Ναό των καθολικών, στο Duomo, θα αναβιώσει η «Τελετή του Νιπτήρα», όπου γίνεται η αναπαράσταση της «νίψεως των ποδών των Αποστόλων από τον Κύριο». Ο αρχιεπίσκοπος των καθολικών, Ιωάννης Σπιτέρης, όπως ορίζει το τελετουργικό, μετά το πέρας των 12 Ευαγγελίων θα πλύνει τα πόδια δώδεκα πιστών, είθισται μικρών παιδιών, αναπαριστώντας έτσι τη θρησκευτική παράδοση που θέλει τον Ιησού να πλένει τα πόδια των μαθητών του στο Μυστικό Δείπνο.

Στην περιοχή Φιγαρέτο του Κανονίου στην Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Κασσωπίτρας, που υφίσταται πριν από το 1706 , θα αναβιώσει στον προαύλιο χώρο της Μονής, η Σταύρωση του Κυρίου.

Παράλληλα, στην ύπαιθρο θα ξεκινήσει το «πλέξιμο του γαϊτάνιου», ένα έθιμο που χάνεται στα βάθη του χρόνου και το συναντά κανείς πρώτα στα χρόνια της τουρκοκρατίας.

Με το νησί να βρίσκεται μεν κάτω από τον ενετικό ζυγό, οι καρδιές όλων των Ελλήνων δε το Πάσχα να χτυπούν με τον ίδιο χτύπο. Το έθιμο λαμβάνει χώρα μέσα στην εκκλησία, κατά τη διάρκεια της δοξολογίας των 12 Ευαγγελίων. Οι γυναίκες πλέκουν με το κροσσοβέλονο το γαϊτάνι, ένα έντεχνα πλεγμένο κορδόνι με μεταξωτές κλωστές, βαμβακερό, που κάποτε στόλιζε τα ρούχα στο κάτω μέρος των μανικιών και στον ποδόγυρο. Το πλέξιμο σταματά, κάθε φορά που απαγγέλλεται Ευαγγέλιο. Σήμερα το «γαϊτάνι» οι γυναίκες το κρατούν στα σπίτια τους για ευλογία.

Το Μεγάλο Σάββατο η θλίψη δίνει τη θέση της στη... φασαρία. Με το σήμα της πρώτης Ανάστασης στις 12 το μεσημέρι οι κάτοικοι της Κέρκυρας πετούν τεράστια κανάτια γεμάτα νερό -τους μπότηδες- από τα μπαλκόνια τους, που είναι στολισμένα με κόκκινες κορδέλες.

Κάποιοι λένε ότι το έθιμο είναι των Καθολικών της Ενετοκρατίας, όπου στην αρχή του χρόνου οι κάτοικοι πετούσαν τα παλιά τους πράγματα για να μπορέσει ο νέος χρόνος να τους φέρει καινούρια και καλύτερα. Οι κάτοικοι της Κέρκυρας οικειοποιηθήκαν το έθιμο, αντικαθιστώντας όμως τα παλιά πράγματα με τα κανάτια για να προκαλέσουν μεγαλύτερη φασαρία.

Η δεύτερη θεωρία αναφέρεται στην περίοδο των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι τον Απρίλιο γιόρταζαν την αρχή της γεωργικής και βλαστικής περιόδου, πετώντας τα παλιά τους κανάτια για να γεμίσουν τα νέα με τους νέους καρπούς. Κάποιοι θα σας πουν σίγουρα στην Κέρκυρα ότι όποια και να είναι η αλήθεια, οι Κερκυραίοι αρέσκονται να ξορκίζουν το κακό με τα κανάτια τους, σημαίνοντας και τη λήξη του χειμερινού λήθαργου και την αναγέννηση της Φύσης.