Μπουρανί: Μαζική συμμετοχή στη γιορτή του φαλλού στον Τύρναβο (φωτο)

Το πιο απελευθερωμένο έθιμο της χώρας, το έθιμο του φαλλού, το Μπουρανί, αναβίωσε και φέτος στον Τύρναβο, με τους ντόπιους και τους επισκέπτες να χαίρονται και να διασκεδάζουν την αρχή της Άνοιξης, τη γονιμότητα και τη βλάστηση.

Το λαϊκό πανηγύρι είναι αναβίωση αρχαίου διονυσιακού τελετουργικού που υμνεί τον φαλλό, συμβολίζοντας την αναπαραγωγή και την ευτεκνία.

Οι κάτοικοι της πόλης πηγαίνουν στο εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία στα βόρεια της πόλης σ’ έναν ελεύθερο ευρύ χώρο.

Η πορεία γίνεται σε πομπή, της οποίας προηγούνται διάφορες ομάδες (θίασοι) μεταμφιεσμένων ή μη (μόνον ανδρών), οι οποίοι κουβαλούν όλα τα απαραίτητα για τη λειτουργία. Όταν η πόλη φτάνει στο χώρο του Προφήτη Ηλία.

Εκεί κάθε ομάδα στρώνει στο έδαφος διάφορα φαγητά και μια μεγάλη φιάλη σε σχήμα «φαλλού» γεμάτη με κρασί ή με κράμα ούζου ή τσίπουρου με νερό. Παράλληλα ανάβουν φωτιά πάνω στην οποία παρασκευάζουν το «Μπουρανί», μια χορτόσουπα από σπανάκι και ξύδι για να νοστιμίζει.

Αφού γίνεται το Μπουρανί, που έχει τη μορφή σούπας, σερβιρίζεται στους «μυουμένους» ως μέθεξη -συμμετοχή στα δρώμενα- κι έτσι αρχίζει ο χορός και τα τραγούδια, οι αστεϊσμοί και τα πειράγματα με άσεμνες βασικά εκφράσεις, οι οποίες επιβάλλονται τούτη τη μέρα. Πολλοί από τους άντρες που συμμετέχουν σ’ αυτό το τελετουργικό κρατούν στα χέρια τους φαλλούς σαν σκήπτρα που είναι κατασκευασμένα από ξύλο ή πηλό ή ακόμα και από ψωμί και που αποτελούν το κυριότερο τελετουργικό σύμβολο. Στο έθιμο αυτό συμμετέχουν αυστηρά μόνο άντρες ενώ οι γυναίκες απέχουν, ίσως για λόγους σεμνοτυφίας λόγω των φερόμενων φαλλικών συμβόλων. Γυναικόπαιδα όμως παρακολουθούν τα δρώμενα καθώς επίσης και πλήθη επισκεπτών από διάφορα μέρη της Ελλάδας, σύμφωνα με το onlarissa.gr

Όταν τελείωνε το βράσιμο του «Μπουρανί» όλοι μεταβαίνουν δίπλα στις όχθες του Τιταρήσιου κι εκεί τρώνε και πίνουν εξακολουθώντας τα άσεμνα πειράγματα και τραγούδια. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το έθιμο αυτό είναι κατάλοιπο των βακχικών τελετών που διατηρήθηκε στους αιώνες και αναβιώνει ακόμα και σήμερα δείχνοντας την προσήλωση των Τυρναβιτών στα έθιμα και τις παραδόσεις.