19 χρόνια χωρίς την Αλίκη-Αναδρομή στο παρελθόν της μέσα από φωτογραφίες

Πέρασαν κιόλας 19 χρόνια από τότε που η Αλίκη Βουγιουκλάκη έφυγε από κοντά μας για τη γειτονιά των Αγγέλων.

Σαν σήμερα στις 23 Ιουλίου του 1996 και ώρα 10 το πρωί οι θεράποντες ιατροί ανακοίνωσαν ότι η Αλίκη δεν είναι πια μαζί μας βυθίζοντας στο πένθος την Ελλάδα που την είχε ακολουθήσει πιστά και φανατικά σε όλη τη διάρκεια της 40χρονης πορείας στο θέατρο και τον κινημαγοράφο.

Τα ρεκόρ της σε εισπράξεις διαδέχονταν το ένα μετά το άλλο, η αγάπη του κόσμου άγγιζε τα όρια της υστερίας και παρά το γεγονός ότι ήταν σταρ ο κόσμος την έλεγε με το μικρό της όνομα κι όχι «κυρία Βουγιουκλάκη» όπως θα περίμενε κανείς, ένδειξη του πόσο οικείο πρόσωπο του ήταν.

Οι ταινίες της παίζονται ακόμα και σήμερα σημειώνοντας υψηλές τηλεθεάσεις παρά το γεγονός ότι ξέρουμε απέξω τις ατάκες, ενώ ό,τι μπορεί να μας έχει ξεφύγει από την προσωπική ή την επαγγελματική της ζωή συνεχίζει να μας ενδιαφέρει, συμπεριλαμβανομένης και της νέας γενιάς.

Παρά το γεγονός ότι έχουμε δει άπειρες φωτογραφίες της, εξακολουθούν να υπάρχει σπάνιο φωτογραφικό υλικό, το οποίο μπορείς να απολαύσεις στη συνέχεια χάρη στο αρχείο του Έθνους και να θυμηθείς το αστραφτερό της χαμόγελο και τα λαμπερά της μάτια που μάγεψαν έναν ολόκληρο λαό για πολλές δεκαετίες και χάρισαν στην Αλίκη μία μοναδική θέση στις καρδιές μας.

Εξάλλου, όπως είχε πει κι η ίδια κάποτε σε συνέντευξή της άλλοι την αγαπούν άλλοι τη μισούν, αλλά όλοι ασχολούνται μαζί της, ενώ είχε προσπαθήσει και να εξηγήσει γιατί τη λάτρευε ο κόσμος.

«Εγώ νομίζω, ήμουν αληθινή, όχι δήθεν. Δεν είμαι δήθεν σταρ είμαι πραγματική σταρ. Δεν είμαι δήθεν ταλαντούχα είμαι πραγματικά ταλαντούχα. Δεν έχω κάνει δήθεν αποτυχίες. Έχω κάνει μεγάλες αποτυχίες. Δεν έχω κάνει δήθεν επιτυχίες έχω κάνει τα μεγαλύτερα ρεκόρ. Κατάλαβες; Δεν είμαι δήθεν όμορφη. Είμαι αυτή που είμαι. Δεν διεκδικώ πράγματα που δεν είμαι. Για αυτό κρατάω στον χρόνο, για αυτό και οι γυναίκες έχουν πάντα την περιέργεια να τους αποκαλύψω κάποιο μυστικό. Το μυστικό είναι να μάθεις να διεκδικείς αυτό που σου αξίζει και να σέβεσαι τον εαυτό σου. Εγώ, από την μέρα που μπήκα στην δραματική σχολή, κρυφά από την μάνα μου είχα ένα στόχο: να ξεφύγω από μια ζωή που δεν μου άρεσε. Διεκδικούσα αυτό που δεν είχα, έπρεπε να το κερδίσω».