Πλήθος πιστών από όλα τα Βαλκάνια συρρέει στον τάφο του Παΐσιου

Για εκατοντάδες ανθρώπους, σήμερα δεν ξημέρωσε απλά μια ακόμη Κυριακή αλλά μια μέρα «αφιερωμένη». Καθώς περνούν την πύλη της γραφικής μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, η σιωπή γίνεται σχεδόν απόλυτη, κάνοντας την ατμόσφαιρα κατανυκτική κάτω από τον συννεφιασμένο ουρανό.

Ήδη από τις 9.30 το πρωί (το μοναστήρι είναι επισκέψιμο από τις 10) άρχισαν να συρρέουν στη μονή, προκειμένου να προσκυνήσουν το μνήμα όπου είναι ενταφιασμένος ο Άγιος Παΐσιος ο Αθωνίτης. Όλοι περιμένουν υπομονετικά -κι αυτό παρότι μέχρι τις 11.30 η ουρά αριθμεί ήδη εκατοντάδες πιστούς, χωρίς να υπολογίζονται εκείνοι που αναμένουν για να ανάψουν πρώτα ένα κερί στον ναό.

Για κάποιους από αυτούς που γονατίζουν ευλαβικά μπροστά στον τάφο, η μεγάλη ανηφόρα που οδηγεί στη μονή ήταν τις τελευταίες ημέρες σχεδόν καθημερινή διαδρομή, από την οποία επέστρεφαν ξημερώματα: αρχής γενομένης από τις 15/1 (δύο μέρες μετά την «αγιοκατάταξη» του Παϊσίου) και κάθε βράδυ μέχρι χτες γινόταν αγρυπνία στο ησυχαστήριο της μονής.

Άλλωστε, περίπου 1500 άτομα υπολογίζεται ότι επισκέπτονται τη μονή κάθε εβδομάδα, αριθμός που αναμένεται να αυξηθεί κατακόρυφα μετά την αγιοκατάταξη.

Ανάμεσα στους επισκέπτες βρισκόταν σήμερα και ο Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθούς, Δαμιανός.

Όταν ρωτάμε τις μοναχές για τους επισκέπτες της μονής, απαντούν με ένα ευγενικό μειδίαμα. «Δεν συνηθίζουμε να μιλάμε στα ΜΜΕ» είναι η απάντηση τους, καθώς μας κερνάνε λουκούμια και καφέ και μας προσφέρουν μια έκδοση με το ιστορικό της μονής και διδασκαλίες του Παΐσιου.

Οι τακτικοί επισκέπτες της μονής ωστόσο, μας περιγράφουν το «προφίλ» των προσκυνητών.  Άνθρωποι κάθε ηλικίας και εθνικότητας, αφού η μονή προσελκύει προσκυνητές όχι μόνο από τη γεωγραφική γειτονιά της στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά και από τα Βαλκάνια και τη μακρινή Ρωσία. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Ρώσοι προσκυνητές είτε μεμονωμένοι είτε και μαζικά με λεωφορεία, δεν είναι ασυνήθιστοι επισκέπτες της.

Άλλωστε, κοιτάζοντας κάποιος τις πινακίδες των αυτοκινήτων, που ήταν σταθμευμένα σήμερα στους χώρους στάθμευσης της Μονής κι έξω από αυτήν, δεν έβλεπε μόνο ελληνικούς αριθμούς κυκλοφορίας (από την Ορεστιάδα, την Κατερίνη, τις Σέρρες και την Κοζάνη μέχρι την Αθήνα και την Πελοπόννησο) αλλά και -έστω ελάχιστα- ΙΧ από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Γιατί συρρέουν εκεί όλοι αυτοί οι άνθρωποι;

«Για μένα ο Παΐσιος είναι σαν πατέρας»

«Τι σημαίνει ο Παΐσιος για εσάς;» ρώτησε το ΑΠΕ τη Βέφα Ντούρη, που μετανάστευσε πριν από χρόνια από την Αλβανία στην Ελλάδα και συμμετείχε στο σημερινό προσκύνημα, συνοδεύοντας την 83χρονη μητέρα της Αλεξάνδρα. «Έρχομαι εδώ για τουλάχιστον επτά-οκτώ χρόνια. Τι σημαίνει για μένα ο Παΐσιος; Με μια πρόταση, τον έχω σαν μπαμπά μου. Έρχομαι και του λέω τον πόνο μου. Το λουκούμι που σου προσφέρουν εδώ λένε πως σβήνει τις πίκρες και τον πόνο. Και για μένα έτσι είναι. Στην Αλβανία, η θρησκεία είχε καταστραφεί αλλά εμάς μας ΄τάιζαν΄ οι μάνες μας και δεν την ξεχάσαμε. Πιστεύω στον θεό και προσεύχομαι», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κα Ντούρη.

Προσκυνητές και από την Αυστραλία

Ο Γιάννης Δρόσος και η σύζυγός του Ελένη, μόνιμοι κάτοικοι Μελβούρνης Αυστραλίας, επισκέπτονται την Ελλάδα σχεδόν κάθε δύο χρόνια και σε κάθε επίσκεψή τους δεν παραλείπουν να προσκυνήσουν στο μνήμα του Παϊσίου. «Δεν είχα την τύχη να γνωρίσω τον Παΐσιο από κοντά αλλά έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του. Για μένα ανέκαθεν ήταν ένας άγιος, άνθρωπος του θεού και άνθρωπος των ανθρώπων. Αυτό που μου έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση στον βίο του είναι με πόση συνέπεια στα πιστεύω του ζούσε. Όταν ήταν ασυρματιστής στον στρατό και υπήρχε μια επικίνδυνη κατάσταση, ρωτούσε τον άλλον αν ήταν παντρεμένος. Και αν ήταν έλεγε «άσε, θα πάω εγώ» σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ.Δρόσος, ενώ η κα Δρόσου υποστηρίζει ότι «τα όσα προφητικά έγραψε στα βιβλία του επιβεβαιώνονται ένα προς ένα».

«Με δύο λόγια, όταν έρχομαι εδώ, ξεκουράζεται το πνεύμα μου» λέει ο κ.Παντελής, που ήρθε από την Αθήνα για να προσκυνήσει. Μετά από μισή ώρα αναμονής στην ουρά, ο κ.Γιώργος αποφασίζει να φύγει. «Δεν με κρατούν άλλο τα πόδια μου» επισημαίνει, «ευτυχώς μένω κοντά, θα έρθω άλλη μέρα».

«Άγιοι όπως ο Παΐσιος μπορούν να φέρουν τους νέους κοντά στον Θεό»

Η Αργυρώ και η Γεωργία, 22 και 21 ετών αντίστοιχα, φοιτήτριες του Τμήματος Χημείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πιστεύουν ότι ο Παΐσιος, με τη συνέπεια του βίου του, μπορεί να οδηγήσει περισσότερους νέους ανθρώπους κοντά στην εκκλησία.

«Η ζωή του Παΐσιου δίνει κουράγιο κι ελπίδα και το ποιος ήταν πιστεύω ότι μπορεί να φέρει περισσότερους νέους κοντά στον θεό» λέει η Γεωργία, ενώ η Αργυρώ προσθέτει: «Ο Παΐσιος ήταν κοντά στους ανθρώπους κι αυτό ήταν σημαντικό. Ήρθαμε σήμερα εδώ για να προσευχηθούμε για την υγεία των δικών μας ανθρώπων».

Ο Παΐσιος γνωστός στο Άγιο Ορός ως θαυματουργός και θεραπευτής, αγιοκατατάχθηκε από τη Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 13 Ιανουαρίου, 21 χρόνια μετά τον θάνατό του το 1994, όταν -με βάση τούς κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας- απαιτείται να περάσουν τουλάχιστον 70. Η δημοφιλία του όμως και οι πιέσεις που ασκούσαν οι πιστοί για την αγιοκατάταξή του είχαν ως αποτέλεσμα τη συντόμευση του χρόνου αυτού.

Με τη ζωή και το έργο του ο Παΐσιος ενέπνευσε χιλιάδες ανθρώπους. Πέραν όμως του θρησκευτικού του αναστήματος μεταξύ των πιστών, η αγιοκατάταξή του εκτιμάται ότι θα ωφελήσει σημαντικά την ευρύτερη περιοχή και σε οικονομικούς όρους, καθώς αναμένεται να αυξήσει σημαντικά το τουριστικό ρεύμα από την περιοχή των Βαλκανίων και ιδίως από τη Ρωσία, όπου είναι εξαιρετικά δημοφιλής. Η αρχιερατική λειτουργία της «αγιοκατάταξης» αναμένεται να γίνει σε έτερο χρόνο, που θα ανακοινωθεί προσεχώς.