Οι "φωτιές" που άναψε η καυτή "Οννεδίτισα" , με την ανάρτηση της για το Πολυτεχνείο

Πρόσωπο της ημέρας έγινε η 26χρονη αρχαιολόγος-στέλεχος της ΟΝΝΕΔ- Έλλη Παπαγγελή μετά την ανάρτηση  της στο Facebook, που ούτε λίγο, ούτε πολύ υποστηρίζει πως στο Πολυτεχνείο δεν υπήρχαν νεκροί.

Η εντυπωσιακή κοπέλα υπήρξε υποψήφια στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές με τον συνδυασμό Κουμουτσάκου, ο οποίος μετά τις διαστάσεις που πήρε το θέμα την αποδοκίμασε, γράφοντας στο Twitter, πως η ανάρτηση είναι κατάπτυστη και δεν αρκεί το γεγονός ότι την κατέβασε, αλλά θα πρέπει να ζητήσει και  δημοσίως συγνώμμη.

Στην συντριπτική τους πλειοψηφία τα σχόλια που γράφτηκαν για την ανάρτηση της νεαρής Ονεδδίτισας, ήταν ιδιαιτέρως επικριτικά και πολλοί ήταν αυτοί που έστερξαν να την σχολιάσουν, κάνοντας παράλληλα αναφορές και στους 22.000 φίλους της στο Facebook, θεωρώντας πως οφείλονται στις αποκαλυπτικές φωτογραφήσεις της με μαγιό, για περιοδικά και διαφημίσεις.

Το πλήρες κείμενο της ανάρτησης που προκάλεσε σάλο έχει ως εξής. «Το Πολυτεχνείο είναι ο θεμέλιος λίθος της απόλυτης ιδεολογικής ηγεμονίας που άσκησε η αριστερά στην περίοδο της Μεταπολίτευσης. Ιδίως μετά το 1981, όταν ο καταστροφικός παπανδρεϊσμός ανέλαβε τα ηνία διακυβέρνησης της χώρας, οδηγώντας την στον εκτροχιασμό.

Γύρω από τα γεγονότα του Νοεμβρίου ’73 στήθηκε ένα πλέγμα θρύλων, ρητορικών υπερβολών και ασύστολων ψευδών, που μόνο σκοπό είχε να ξεπλύνει το βαρύ ποινικό μητρώο της κομμουνιστικής αριστεράς και να την νομιμοποιήσει πολιτικά. Με το Πολυτεχνείο η αριστερά χάλκευσε το ιδεολόγημα της ηθικής της ανωτερότητας, προβάλλοντας ως πανεθνικό αγώνα κατά της τυραννίας αυτό που στην πραγματικότητα ήταν μια εφηβική εξέγερση. Το ανθολόγιο των ψεμάτων είναι εντυπωσιακό: μας είπαν για την όμορφη Ηλένια που την αναζητούσε με δάκρυα ο καλός της, για να αποδειχθεί ότι ήταν μια φωτογραφία φωτομοντέλου που διαφήμιζε σαμπουάν… Μας είπαν για ομαδικούς τάφους και εκατοντάδες νεκρούς, χωρίς ποτέ τίποτα να αποδειχθεί… Μας είπαν για δολοφονημένους εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, όπου όμως κανείς δεν έχασε τη ζωή του.

Στα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 1980 το Πολυτεχνείο λειτούργησε ως ο απόλυτος καθεστωτικός μύθος νομιμοποίησης του πασοκισμού. Μια στυγνή αριστερή ορθοφροσύνη επιβλήθηκε σε κάθε κύτταρο δημόσιου χώρου και δημόσιου λόγου: στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ, τις δημόσιες υπηρεσίες, παντού. Όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τα ψεύδη περί Πολυτεχνείου στιγματιζόταν ως φασίστας και χουντικός, ενώ κινδύνευε να χάσει τη δουλειά του. Μια ιδεολογική τρομοκρατία αριστερής έμπνευσης που επέβαλε έναν ωμό ηθικό μανιχαϊσμό: οι πολίτες χωρίζονταν σε καλούς αριστερούς-προοδευτικούς, και κακούς που μάταια επέμεναν να απαντούν με ορθολογικά επιχειρήματα στον παραληρηματικό αριστερίστικο λόγο που αγνοούσε την πραγματικότητα.

Κάτω από το κάλυμμα του αντιχουντικού και αντιφασιστικού λόγου, ο μύθος του Πολυτεχνείου δεν ήταν παρά προπαγάνδα αριστερών δογμάτων. Μας επέβαλαν να προσκυνάμε νέα τοτέμ και να συμμετέχουμε σε γιορτές μνήμης και πορείες για δημοκρατία, μόνο για να διαιωνίσουν τη δική τους κυριαρχία. Φτάνει πια. Τέσσερις δεκαετίες αρλούμπας αρκούν.

Φυσικά να τονίσουμε πως κανένα Πολυτεχνείο δεν ”έριξε” τη δικτατορία, αλλά η απώλεια της μισής Κύπρου.

Δεν χρειαζόμαστε νέα Πολυτεχνεία και νέους μάρτυρες, αλλά μια επανάσταση του πιο αυτονόητου πράγματος: της κοινής λογικής».