Ψηφιδωτά από… 10.000 λουκούμια

Καλλιτεχικό υλικό θα αποτελέσουν περίπου δέκα χιλιάδες συριανά λουκούμια, σε χρώματα κόκκινο (τριαντάφυλλο), κίτρινο (μαστίχα) και πράσινο (περγαμόντο)

Τα λουκούμια θα τοποθετηθούν σε ξύλινες φόρμες και θα σχηματίσουν μικρά έργα τέχνης, στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Λουκουμιού, στις 23 και 24 Αυγούστου, στην Άνω Σύρο και στην Ερμούπολη, αντίστοιχα.

Η Άνω Σύρος, μάλιστα,  θα μετατραπεί και σε ελληνική Μονμάρτη, τη "Loukoumartre". Οι λουκουμοποιοί του νησιού θα προσφέρουν στους επισκέπτες το ξακουστό, παραδοσιακό, προϊόν, ενώ μουσικοί σε κάθε γωνιά θα παίζουν τζαζ, ακορντεόν, ρεμπέτικα τραγούδια.

Την πρώτη βραδιά στην Άνω Σύρο, τα λουκουμένια ψηφιδωτά  θα τοποθετηθούν σε τελάρα διαστάσεων 70x70 εκατοστών αφού προηγουμένως αφαιρεθεί η ζάχαρη. Στο τελικό στάδιο παρουσίασης των έργων, τα λουκούμια θα ψεκαστούν με νερό, ώστε να αναδειχτούν τα χρώματα.

Την επομένη μέρα στην Ερμούπολη, θα δημιουργηθεί ένα μεγαλύτερο ψηφιδωτό από λουκούμια. Θα ενωθούν εννέα τελάρα σχηματίζοντας μια μεγάλη εικόνα -τεσσάρων τετραγωνικών μέτρων- αφιερωμένη στα 150 χρόνια λειτουργίας του θεάτρου "Απόλλων".

Το 2ο Φεστιβάλ Λουκουμιού χρηματοδοτείται από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και το Δήμου Σύρου-Ερμούπολης και γίνεται σε συνεργασία και με τον Σύλλογο Φίλων Τεχνικού Πολιτισμού Ερμούπολης.

Η ιστορία του λουκουμιού

Η πρώτη παρασκευή λουκουμιού έγινε στη Σύρο το 1832 και έκτοτε αποτελεί την αγαπημένη συνήθεια των Ελλήνων στα παραδοσιακά καφενεία- και όχι μόνο.

Η τέχνη έφτασε στο νησί με τους πρώτους πρόσφυγες από τη Χίο και τα Ψαρά. Τότε μπήκε η πρώτη καζανιά. Η προέλευση του λουκουμιού είναι από την Κωνσταντινούπολη και φτιάχνεται από ζάχαρη, άμυλο και νερό, ενώ εμπλουτίζεται με φυσικές ύλες όπως μαστίχα, ροδοζάχαρη, αμύγδαλο και άλλες.

Πρώτη επίσημη σφραγίδα λουκουμοποιού εμφανίζεται το 1837, του Νικολάου Σταματέλη εκ Κωνσταντινουπόλεως, χιακής καταγωγής. Σε σχέση με το 1870, όπου στη Σύρο υπήρχαν 55 σχετικοί επαγγελματίες, λουκουμοποιοί και ζαχαροπλάστες, πλέον στο νησί έχουν απομείνει πέντε οικογένειες που συνεχίζουν την παραδοσιακή τέχνη.  Παρ' όλα αυτά, παραμένει το μοναδικό προϊόν της Σύρου που εξάγεται -κυρίως στη Γαλλία- εδώ και 150 χρόνια.