"Η Ελλάδα παραβιάζει τα ελάχιστα όρια κοινωνικής ασφάλειας"

Την παραβίαση όλων των κυρωμένων από την Ελλάδα πεδίων της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας (ΔΣΕ) 102 για τα ελάχιστα όρια κοινωνικής ασφάλειας, διαπίστωσε η 102η τριμερής Διάσκεψη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ), όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η ΓΣΕΕ. 

Η απόφαση αυτή, που, σύμφωνα με τη Συνομοσπονδία,  αποτελεί ένα ακόμα εργαλείο στην αναγνώριση του παράνομου χαρακτήρα των μέτρων που έχουν επιβληθεί, έχει το ακόλουθο περιεχόμενο: 

«Σχετικά με τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα, η Επιτροπή υπενθύμισε ότι σύμφωνα με την αρχή της γενικής ευθύνης του Κράτους για τη βιώσιμη χρηματοδότηση και διαχείρισή του, όπως αποτυπώνεται στα άρθρα 71 και 72 της Σύμβασης, η Κυβέρνηση πρέπει να διαμορφώσει μια υγιή οικονομική και θεσμική αρχιτεκτονική του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και «να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την επίτευξη αυτού του στόχου». 

Στα μέτρα  συμπεριλαμβάνονται : η διατήρηση της οικονομικής ισορροπίας του συστήματος, η διασφάλιση της αποτελεσματικής συλλογής ασφαλιστικών εισφορών και φόρων λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική κατάσταση της χώρας και τις τάξεις των προστατευόμενων προσώπων, τη διενέργεια των απαραίτητων αναλογιστικών και οικονομικών μελετών για την αξιολόγηση τ ων επιπτώσεων από οποιαδήποτε μεταβολή σε επιδόματα, φόρους ή εισφορές, τη διασφάλιση της χορήγησης των παροχών που κατοχυρώνονται από τη Σύμβαση και την αποφυγή της πρόσθετης επιβάρυνσης των ατόμων περιορισμένου εισοδήματος. 

Η Επιτροπή υπενθύμισε περαιτέρω πως η Διακήρυξη του Όσλο της 9ης Ευρωπαϊκής Περιφερειακής Συνόδου κάλεσε τη ΔΟΕ να προωθήσει κατάλληλα και βιώσιμα συστήματα κοινωνικής προστασίας καθώς και «συνέργειες και πολιτικές με συνοχή στο πλαίσιο διεθνών και περιφερειακών οργανώσεων και θεσμών… σε ζητήματα μακροοικονομικής πολιτικής, αγοράς εργασίας, απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας». Αναγνωρίζοντας τις άνευ προηγουμένου οικονομικές και διαχειριστικές προκλήσεις στην προσαρμογή του Ελληνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης μέσα στην κρίση, η Επιτροπή ζήτησε από το Γραφείο να δώσει οδηγίες στην Κυβέρνηση για τη μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης της χώρας σύμφωνα με τους προσανατολισμούς της Διακήρυξης του Όσλο. 

Ταυτοχρόνως, παρατηρεί ότι η συνεχής συρρίκνωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης σε επίπεδο κάλυψης και παροχών έχει επηρεάσει όλα τα πεδία κοινωνικής ασφάλισης και σε ορισμένες περιπτώσεις οδήγησε στη μείωση του συνολικού επιπέδου προστασίας κάτω από τα επίπεδα που προβλέπονται στα άρθρα 65-67 της Σύμβασης 102. Σε αυτό το πλαίσιο, κάλεσε την Κυβέρνηση να συνεχίσει τη διαδικασία αναθεώρησης και αναπροσαρμογής της λειτουργίας του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, αξιοποιώντας πλήρως την τεχνική βοήθεια της ΔΟΕ στην υποστήριξη της ποσοτικής ανάλυσης των επιλογών αυτών. 

Παράλληλα, υπενθύμισε πως  η Διακήρυξη του Όσλο υπογράμμισε ότι «δεδομένης της τριμερούς δομής και της εντολής της, ο ρόλος της ΔΟΕ είναι ιδανικός για την παροχή βοήθειας προς τα μέρη στην αντιμετώπιση κοινωνικών και οικονομικών κ ρίσεων και το σχεδιασμό υγιών και δίκαιων μεταρρυθμιστικών πολιτικών». Ενόψει της βαρύτητας της κοινωνικής κρίσης στην Ελλάδα, η Επιτροπή ζήτησε με έμφαση από την Κυβέρνηση να υλοποιήσει τις παραπάνω συστάσεις και να παράσχει πλήρη στοιχεία στην Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για τη διασφάλιση της κατάλληλης συνέχειας στην υπόθεση της Ελλάδας». 

Ως προς τη διαδικασία, η ακρόαση στην αρμόδια τριμερή Επιτροπή Εφαρμογής Διεθνών Προτύπων της Συνδιάσκεψης (CommitteeontheApplicationofStandards), ενώπιον της οποίας η Ελλάδα κλήθηκε με διαδικασία άμεσης απευθείας παραπομπής λόγω σοβαρότατων στοιχείων παραβίασης της ΔΣΕ 102, έγινε σε εκτενή συνεδρίαση. 

Η Γ.Σ.Ε.Ε. παρουσίασε πλήρη στοιχεία για τη ραγδαία «μεταρρύθμιση» του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης (ΣΚΑ), την υποχώρηση του Κράτους Πρόνοιας κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης που η κοινωνική προστασία ήταν πιο αναγκαία από ποτέ, τη μετάλλαξη των κοινωνικοασφαλιστικών παροχών σε παροχές φιλανθρωπίας και την εξάπλωση της φτώχειας σε όλη την ελληνική επικράτεια εξαιτίας της συνεχιζόμενης πολιτικής λιτότητας που επιβλήθηκε από την Κυβέρνηση και την Τρόικα των διεθνών της δανειστών. 

Εκτεταμένη αναφορά έγινε από τη Συνομοσπονδία στην προγραμματισμένη κατάργηση της εγγύησης του Κράτους στην τριμερή χρηματοδότηση του ΣΚΑ και στις κοινωνικοασφαλιστικές παροχές σε συνδυασμό με την παράλληλη γενική αποδυνάμωση των κρίσιμων παραμέτρων της βιωσιμότητάς του (αύξηση ανεργίας, αύξηση ευέλικτων μορφών εργασίας και απολύσεων, εισφοροδιαφυγή, κλείσιμο επιχειρήσεων, οφειλές προς τα ταμεία), στην επιβολή σωρευτικών δραστικών περικοπών στο σύνολο των συντάξεων και των παροχών κοινωνικής ασφάλειας διαμορφώνοντας τα ποσά σε αρκετές περιπτώσεις κάτω από το όριο της φτώχειας, στο δραματικό οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο σε βάρος εκτεταμένων τμημάτων του πληθυσμού, στην κάλυψη ολοένα και μικρότερου ποσοστού του πληθυσμού από κρίσιμα επιδόματα (ασθενείας, ανεργίας) λόγω της επιβολής πρόσθετων προϋποθέσεων αλλά και της απώλειας του ασφαλιστικού δεσμού λόγω μη καταβολής μισθού/εισφορών, στην επικείμενη εφαρμογή νέων ρυθμίσεων για περαιτέρω περικοπές και μέτρα, που θίγουν ασφαλιστικά δικαιώματα και προσδοκίες των ασφαλισμένων. 

Του περιεχομένου της μεταρρύθμισης και των μέτρων υπεραμύνθηκε τόσο η ελληνική Κυβέρνηση, όσο και η εργοδοτική πλευρά – εκπροσωπούμενη από το ΣΕΒ, επικαλούμενες αμοιβαία τόσο την αναγκαιότητα και την καταλληλότητα των μέτρων, όσο και αποσπασματικά στοιχεία για τη διασφάλιση του ύψους των συνταξιοδοτικών και κοινωνικοασφαλιστικών παροχών, χωρίς να παραγνωρίζεται και η προσπάθεια μη έκδοσης απόφασης επί της ελληνικής υπόθεσης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε το γεγονός ότι λόγω της ελληνικής Προεδρίας της Ε.Ε., καμία κυβέρνηση ευρωπαϊκού Κράτους Μέλους δεν έκανε χρήση του δικαιώματος που παρέχεται στα Κράτη Μέλη της ΔΟΕ να παρέμβουν στη διαδικασία.

Υπέρ της Γ.Σ.Ε.Ε. τοποθετήθηκαν τα συνδικάτα της Ολλανδίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Αγγλίας, καθώς και η Διεθνής Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ITUC) που ανέδειξαν τη γενικότερη σημασία της υπόθεσης της Ελλάδας, που χρησιμοποιείται ως προπομπός απομείωσης σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο της υποχρέωσης για παροχές κοινωνικής προστασίας με την εγγύηση του Κράτους που διασφαλίζει η ΔΣΕ 102.